مگر قرار نبود اعتراض با اغتشاش فرق کند؟!

سرویس سیاسی خرداد-رضا رئیسی: روز گذشته، یکی از امضا کننده های بیانیه 77 نفری اصلاح طلبان که در بحبوحه حوادث آبان ماه صادر شده بود، پس از احضار به شعبه 4 دادسرای فرهنگ و رسانه، به دلیل آنکه قادر به تودیع وثیقه 500 میلیون تومانی در ساعات پایانی روز نشد، بازداشت شده و به زندان اوین رفت.

به گزارش خرداد، فارغ از اینکه در ساعات پیش رو مهدی محمودیان با تودیع وثیقه آزاد می شود یا نه، یا اینکه اتهام وی بر اساس بیانیه فوق الذکر چه محل اعرابی دارد و چه ایرادات قانونی و حقوقی، یا اینکه برخی از فعالان اصولگرا مدعی شده اند که این بازداشت مرتبط با توئیت ها و ادعاهای محمودیان بوده (که البته با توجه به احضاریه وی و نیزفراخوان چند ده نفر دیگر از امضا کنندگان بیانیه چنین چیزی درست به نظر نمی رسد) آنچه که در این مقال به  آن خواهیم پرداخت به بازتاب این خبر و تاثیر آن بر افکار عمومی و فضای رسانه ای و مجازی باز می گردد.

بدون استثنا تمامی مقامات کشوری و لشکری در واکنش به حوادث آبان ماه بر این نکته تاکید موکد داشتند که حساب اعتراض با اغتشاش متفاوت است و اولی حق طبیعی و بدیهی شهروندان است و دومی اقدامی غیر قانونی و مخل امنیت عمومی.

از این بالاتر قانون اساسی به عنوان میثاق نامه ملی این حق اعتراض را محترم و قابل استیفا می شمرد و بر آن تصریح دارد.

از دیگر منظر هیچ جامعه زنده و پویایی نیست که این حق اعتراض و کانال های عقلانی و مسالمت آمیز آن را مسدود کند، به رسمیت شناسی کانال های اعتراض و ابراز و بیان آن فی نفسه تضمین کننده امنیت ملی و سوپاپ آرامش بخش جامعه و معترضان بوده و از انشقاق و ایجاد گسل های خطرناک میان حاکمیت و ملت جلوگیری می کند.

این نکته هم بدیهی است که هیچ ساختار و نظامی در طول تاریخ و در هر موقعیت مکانی، به دور از نقد و اعتراض و ناراضایتی شهروندان نبوده و نمی شود این حقیقت بدیهی را منکر شد

امضای بیانیه و نقد و نظر هم از هر زاویه و منظری که به آن  نگریسته شود، نمی تواند شامل بر اعتراض غیر مسالمت آمیز باشد و نهایت امر آن است که ایرادات حقوقی و قانونی بر فحوای آن استوار می‌شود.

حال با اوصافی که بر شمرده شد و شرایطی که همگان از آن اطلاع داریم و نیاز به شرح و بسط و تفصیل ندارد، بازداشت یکی از امضا کنندگان بیانیه اصلاح طلبان در خصوص حوادث آبان (که حداقل خشونت طلبانه و نافی اصول حاکمیتی نبود) چه پیامی را به جامعه ناخشنود از اتفاقات اخیر متبادر می کند؟

جامعه ای که مسئولان نزدیک به یکماه است به آنان تاکید و تصریح می کنند که حق اعتراض مسالمت آمیز آنان محترم شمرده شده و اتفاقات تلخ اخیر برآمده از اقدامات ضد امنیتی و آشوب طلبانه افرادی متصل به بیگانگان و دشمنان بوده است.

آیا این سخت گیری ها و برخوردهای غیر روامندانه با معترضان مسالمت جو و کنش گران مدنی و رسانه ای با مصلحت و منافع بلند مدت کشور و نظام همخوانی دارد؟ آیا گزک به دست دشمنان بیرونی برای مانور رسانه ای نمی دهد؟ آیا عبور از مرحله چالش برانگیز اخیر را سخت تر و ناهموارتر نمی کند؟

در شرایط حساس فعلی این بدسلیقگی ها و سخت گیری ها هر چه باشد و از سوی هر کسی قطعا پیام ناخوشایند و ناهمخوان با منافع عمومی را به اذهان ساطع و صادر می کند.