پیام مشت گره کرده اما بی جان فرهاد برای شازده خارج نشین و تندروهای وطنی

سرویس اجتماعی خرداد-رضا رئیسی: خبر هر چند کوتاه بود و چند واژه ای اما یک دنیا حرف داشت و یک کرور درد و تلخی. پیکر بی جان دو نوجوان کولبر کرد پس از چند روز از زیر بهمن و برف بیرون آمد. این خبر تلخ و دردآور البته تصویری هم داشت به غایت تکان دهنده و توجه برانگیز. یک عکس بود اما یک دنیا حرف داشت و دارد برای همه ما، مایی که دردمند و دلدار این آب و خاک و مردمان آنیم، به گمانم نمی توانی ایرانی باشی با هر عقیده و مرام و مسلکی و این تصویر را ببینی و منقلب نشوی.

به گزارش خرداد، فرهاد و آزاد خسروی دو نوجوان 14 و 17 ساله کولبر کرد و اهل مریوان که در سرمای زمستان برای کسب رزق و روزی حلال به دل کوه زده و با شانه های نحیف خود زیر بار غول زندگی را گرفتند تا شرمنده خانه و خانواده نباشند، زیر بار برف و بهمن دیگر تاب و توان مقاومت نداشته و جان و جهان را واگذاشته و به آسمانها پر کشیدند.

خبر به خودی خود تلخ و دردآور بود اما انتشار یک عکس از پیکر بی جان فرهاد خسروی نوجوان 14 ساله ای که با مشت گره کرده تا آخرین لحظه به نبرد تن به تن به مرگ و نیستی رفته بود، شاید فراتر از هر حرف و واژه و تصویر و نماد و اثری هنری بی واسطه تر از هر تعریف و تعبیری از بطن و متن یک درد روایت می کرد از شرایط این روزهای مردمانی که در کشاکش ایام و تلخی دوران و فشار پیدا و پنهان این و آن، ایستاده اند به هستی برای بودن برای زندگی.

به شرح و توضیح و بسط و تفصیل پیرامون آنچه بر بخش عمده ای از مردمان ما در این روزها می رود، نیازی نیست که همگان به چند و چون آن آشناییم و در کوچه و خیابان و در این گوشه و آن گوشه ایران به شکلی روزمره با نمایه های تلخ و دردآوری از مشکلات معیشتی مردم روبرو هستیم و به عینه شاهدان زنده این روایت تلخیم.

اینجا هم قصد سوگواری بر این مرثیه نداریم که فرهاد حماسه آفرین با دست های گره کرده و مشت های درهم کشیده نماد زندگی و مقاومت است و بی نیاز از سوگواری ما که نه دردی هم دوا می کند و نه درمانی است.

بی گمان بهترین واکنش و کامل ترین حرف همانی بود که مردم شریف و نجیب مریوان از خود نشان دادند و به هنگام تشییع پیکر فرهاد بر دوش های دردمند خود با حمل تکه های نان بر پیکر این نوجوان آنچه را گفتنی بود، گفتند.

اما چند اشاره در این میان خالی از لطف نیست.

اول- همین چند روز پیش بود که شازده پهلوی که خود را دردمند و دوستدار مردم ایران می خواند و توهم لیدری اعتراضات را به خود گرفته و چندی قبل تر از آمادگی خود برای رهبری دوران گذار از جمهوری اسلامی داد سخن داده بود، در گفت و گو با نشریه آمریکایی عنوان کرد که مردم ایران تحریم های آقای ترامپ را درک می کنند!

البته طبیعی است که جناب شازده که 42 سال است با اموال به تاراج برده از این ملک و ملت در ینگه دنیا زندگی اشرافی و لاکچری دارند و شغل شریف همه این سال هایشان خرج از کیسه مردم به حساب مامان ملکه بوده است، درکی از فقر و درد و نداری نداشته باشند اما خوب است در کنار تصویر 15 دختر نوجوانی که بر اثر کمبود دارو جان دادند، به شکلی خاص و ویژه تصویری از فرهاد کولبر و مشت های گره کرده او برای ایشان ارسال شود تا بفهمند که مردم ایران زیر فشار تحریمی که آقای شازده برای خوش رقصی برای اجانب و بیگانگان از آن دفاع کرده و برای بسط و تکوینش با هم پالگی ها لابی گسترده ای طی این چند سال در دم و دستگاه نئومحافظه کاران آمریکایی داشتند، چه مشکلاتی دارند و چگونه زندگی می کنند.

دوم- خطاب به برخی محافظه کاران و تندروهای داخلی هم باید گفت که ما مردمی نیستیم که سر تسلیم و خواری فرود آوریم و زیر فشار دشمن کوتاه بیایم که مشت های گره کرده فرهاد بهترین نشانه آنست اما حواستان و حواسمان باشد که تحریم و فشار زندگی را بر مردم سخت کرده و حرف های درشت و تلخ بی حساب و کتاب نه فقط دردی دوا نمی کند که بر دل این مردم داغ هم می زند. اگر بر دشمن خارجی می تازیم و بر تحریم او اعتراض می کنیم، حواسمان نیز هست که عده ای در داخل با اشتباه و ندانم کاری و گاه تندروی های نالازم بستر ساز این ترکتازی دشمنان بیرونی شده اند و به سادگی از کنارش نمی گذریم.

سوم- خطاب به دولت مردان نیز باید گفت که مردمان نجیب و دوست داشتنی در اقصی نقاط مرزهای این سرزمین اهورایی در طول چهار دهه گذشته هر جا که توانسته اند در جنگ و دفاع از خاک میهن در موسوم و موعد مشارکت انتخاباتی و در هر عرصه و آزمونی سربلند ایستاده و به رغم همه ناملایمات و تبعیض ها کوتاه نیامده اند. حالا شاید وقت آن باشد که با برون رفت و تغییر نگاه از رویکرد تمرکز گرایانه با اهرم و استراتژی تبعیض مثبت به داد این مردم رسیده و زیر بار فشار زندگی و معیشت یاریگر آنان باشید.