«الغوث» درست است نه «القوس»!
صفحه درست‌نویسی با اشاره به اشتباه در نوشتار «الغوث» در کتاب «شیراز» نوشته است: امیدواریم در چاپ‌های بعدی شاهد «کمان خواستن بنده از معبود نباشیم».
صفحه درست‌نویسی با بازنشر اشتباهی در کتاب «شیراز؛ یک شهر سی‌ویک داستان» با گردآوری محمد کشاورز که در نشر نیلوفر منتشر شده، مبنی بر این‌که «...شب و روز چهارزانو رو به قبله می‌نشست و با صدای بلند دعا می‌خواند و القوس القوس می‌کرد،...» درباره این موضوع نوشته است: شب‌های قدر از مهم‌ترین شب‌های ماه رمضان هستند که یکی از اعمال آن خواندن دعا و طلب بخشش از خدا است.
دعای معروف «جوشن کبیر» که مخصوص این شب‌هاست از دعاهای بسیار بلند است و در پایان هر فصل آن با گفتن عبارت «الغوث، الغوث، خلصنا من النار یا رب» به خدا پناه برده و از او می‌خواهند که از آتش جهنم خلاصشان کند.
الغوث به معنای پناه می‌برم، فریاد از... کلمه‌ای عربی است و باید با همین املا نوشته شود.
کاش نویسندگان و ویراستاران فقط به شنیده‌ها اکتفا نکنند و معنی کلمه‌هایی را که می‌نویسند و می‌بینند، به درستی بدانند تا چنین اشتباه مضحکی را مرتکب نشوند:
القوس: کمان، انحنا، هلال
الغوث: پناه می‌برم، فریاد از..
امیدواریم در چاپ بعدی شاهد «کمان خواستن بنده از معبودش» نباشیم.
شاعر نکته‌سنج ما با دیدن این غلط‌نویسی چنین فرمود:
کمان خواهی بگو «القوس» اما
«به فریادم برس» «الغوث» باشد
پ.ن: از نشر نیلوفر و گردآورنده محترم آقای محمد کشاورز و حتی وزارت ارشاد معزز که به هیچ آغوشی در کتاب‌ها رحم نمی‌کند، می‌خواهیم به درست‌نویسی و ویراستاری هم توجه کنند.
