ادامه جنجال پایتونی؛ واکنش‌ها به فیلم جلسه رئیسی با «دانشمندان یک درصد برتر جهان»!
پایتون، یکی از مهم‌ترین و پرطرفدارترین زبان‌های برنامه‌نویسی با صحبت‌های داوود دومیری گنجی کلیدواژه داغ فضای مجازی فارسی‌زبان شده است.
به گزارش خبرآنلاین، «نشست با جمعی از دانشمندان یک درصد برتر جهان» با رییس‌جمهور از قرار نباید مایه سرگرمی مردم در فضای مجازی باشد، اما بر خلاف انتظار یکی از پربازدیدترین فیلم‌های فضای مجازی فارسی زبان از این نشست بیرون آمده است.
فیلمی که در آن داوود دومیری گنجی استاد دانشگاه نوشیروانی بابل و یکی از دانشمندان یک درصد برتر جهان می‌گوید: «پیشنهاد من با یک نرم‌افزار جهانی است تحت عنوان پایتون. پایتون کار‌های مختلفی انجام می‌دهد، در حوزه پزشکی متحول می‌کند، چهار سال آینده را پیش‌بینی می‌کند که چه سرطانی در واقع طرف دارد. ما در حوزه سیاست چنین مشکلی داریم آقای رییس‌جمهور، چرا؟ چون آینده‌ای که باید پیش‌بینی کنیم را نداریم. چه اتفاقی در کشور‌های آینده منطقه خواهد بود، نداریم. ولی با شبکه‌های جهانی پایتون می‌توانیم. در زمینه نظامی می‌توانیم. در زمینه‌های اقتصادی می‌توانیم. در زمینه رشد تورم که حضرت آقا فرمودند می‌توانیم در آن زمینه کار کنیم. چگونه می‌توانیم شبکه عصبی یا هوش مصنوعی که در بدن ما وجود دارد، هر نقطه‌ای از بدن ما تیغ بزنیم کاملا بقیه جا‌ها خودش را نشان می‌دهند. ما به طریقی باید این مجموعه به هم متصل باشیم.»
این جمله‌ها را دومیری گنجی در فیلم حدودا یک دقیقه‌ای به زبان می‌آورد. از نرم‌افزار و شبکه جهانی پایتون می‌گوید و از شبکه عصبی یا هوش مصنوعی که در بدن ما وجود دارد. هر کس با اندک اطلاعاتی از دنیای فناوری اطلاعات می‌داند که پایتون زبان برنامه نویسی مشهوری است، اما آنچه که دومیری گنجی فکر می‌کند نیست.
پایتون زبان برنامه‌نویسی محبوب
پایتون یکی از محبوب‌ترین زبان‌های برنامه‌نویسی جهان است و از محاسبات علمی تا هوش مصنوعی و یادگیری ماشین نقش تعیین‌کننده‌ای در بسیاری رشته‌ها دارد. از برنامه‌های مشهوری که کاملاً یا بخشی از آن‌ها با پایتون نوشته شده است، می‌توان به اینستاگرام، آباکوس و بیت‌تورنت اشاره کرد.
پس پایتون نرم‌افزاری نیست که «چهار سال آینده را پیش‌بینی می‌کند»، زبان برنامه‌نویسی است که شاید بتوان آن را در راه خلق بسیاری ابزار‌ها به کار گرفت. «شبکه جهانی پایتون» هم ندارد.
داوود دومیری گنجی چطور با «نرم‌افزار جهانی» پایتون می‌خواهد مشکلات حوزه سیاست و حتی اقتصاد را حل کند؟
ادعای حل کردن مشکلات بزرگ با ایده‌های باورنکردنی البته چیز جدیدی نیست و یادآور پروژه‌هایی، چون مستعان ۱۱۰ است. اما اینجا صحبت از چیزی است که در جمله اول اعتبارش زیر سوال می‌رود. چطور می‌توان به این راحتی ادعایی در حضور رییس‌جمهور مطرح کرد که همان جمله نخستش نادرست است؟
واکنش‌های گسترده در فضای مجازی
پایتون حالا هشتگ داغ توییتر فارسی است. بسیاری کاربران به این ویدئوی عجیب واکنش نشان داده‌اند.
احسان بداغی روزنامه‌نگار نوشته است: «مساله فقط سخنان داوود دومیری نیست. بدتر این است که میان آن همه "دانشمندان یک درصد برتر جهان" یک نفر هم نبود که بداند پایتون چیست و تذکر بدهد...»
عادل طالبی کارشناس حوزه کسب و کار‌های اینترنتی هم نظر مشابهی دارد. او نوشته است: «چرا هیچ یک از پشتِ سری‌ها هیچ واکنشی (در حد ابرو بالا انداختن حتی!) نشان ندادند؟ یعنی هیچ‌یک از این چند نفری که پشت سر این دانشمند فرهیخته و گرامی نشسته‌اند و احتمالاً جزو یک درصد دانشمندان جهانی (که من نفهمیدم یعنی چه) هستند نمی‌دانند پایتون چیست؟»
سیدصادق حسینی هم نوشت: «نه تنها در جمع یک درصدی‌ها کسی نبود که به آقای دانشمند بگوید: عمو جان! اشتباه داری می‌زنی؛ بلکه در کل آن ساختار بی‌کفایت که فیلم را بیرون داده هم کسی نگفت: پایتون زبان برنامه‌نویسی است و طرف اشتباه گفته و نباید فیلمش پخش شود.»
یاسر جبرائیلی نوشته است: «اثر پایتون، اثر قرار گرفتن صاحبان مقالات علمی در یک رشته خاص، در جایگاه سیاستگذاری برای کشور است. تمام!» او رئیس مرکز ارزیابی و نظارت راهبردی اجرای سیاست‌های کلی نظام است.
قطعا شوخی‌های بسیاری هم با این فیلم صورت گرفته است که چند نمونه را مرور می‌کنیم.
یه پایتون چیه اونم نداریم؟ مجبور شدم خودم ظرفا رو بشورم
قرار نبود ماشین ارزون بشه مگه؟ پس پایتون چیکار می‌کنه؟
پایتون میتونه، با ۱میلیون تومان شغل ایجاد کنه پایتون میتونه با ارزپاشی دلار و بیاره روی ۵تومن پایتون حتی تو۴سال میتونه ۴میلیون مسکن بسازه و مهم‌تر این‌که پایتون میتونه بدون برجام و مذاکره، تورم و تک‌رقمی کنه و اقتصاد و به مذاکرات گره نزنه.
محمد جواد آذری جهرمی، اما با ادبیاتی علمی‌تر با به چالش کشیدن نظامن رتبه بندی اساتید بر اساس تعداد مقالات علمی انتقاد خود را در این باره مطرح کرده است. پیشتر هم در ماجرای اجلاس زنان در تهران، جایزه به سوده غفوری فرد بر اساس تعداد مقالاتش جنجال‌هایی را ایجاد کرده بود و همواره درباره این تعداد مقالات علمی در کشورمان بحث‌های علمی بسیاری به راه افتاده است.
