کشوری مخاطره‌انگیز برای روزنامه‌نگاران

به نظر می‌رسد با وجود خط قرمزهای بی‌شمار دولت سودان، روزنامه‌نگاری شغل پرخطری در این کشور باشد. اخیرا روزنامه‌نگاران و اهالی رسانه این کشور دست به اعتراضی علیه فضای حاکم زده‌اند تا بتوانند به آزادی در حرفه اشان دست یابند.

به گزارش آفتاب به نقل از گاردین، روزنامه‌نگاران در این اعتراضات شعار "یا آزادی مطبوعات، یا بدون مطبوعات" سر دادند. در عوض دولت با در نظر گرفتن جریمه‌های نقدی و یا مجازات‌های دیگر سعی کرده است نبض مطبوعات سودان را در دستان خود بگیرد. 

حافظ هبانی نمی‌تواند درک کند که چرا مادرش ناپدید شده است. هنگامی که یک مامور امنیتی سعی داشت عکس مادر هبانی را ضبط کند، هبانی با حالتی تهاجمی خطاب به مامور می‌گوید: «اگر عکس مادرم را پس ندهی، این سنگ را به سویت پرتاب می‌کنم.»... مامور عکس مادرش را پس می‌دهد.

امال، مادر حافظ، روزنامه‌نگار است. او پیش از این ۷ بار دستگیر شده است، اکثر این دستگیری‌ها از یک سال پیش – هنگام اعتراضات ضددولتی گسترده- تا کنون اتفاق افتاده است.

دولت سودان اخیرا برخی از روزنامه‌ها را تعلیق، روزنامه‌نگاران مستقل را دستگیر و بسیاری از وب‌سایت‌های منتقد را فیلتر کرده است. از طرف دیگر او روزنامه‌نگاران منتقد خود را سعی می‌کند با ارعاب کنترل کند.

سال گذشته دولت وعده داده بود که فضای امنیتی حاکم را کاهش دهد و سانسور و حذف مقالات روزنامه‌ها را به حداقل برساند اما برخلاف این وعده، دولت سودان سایه تدابیر شدید امنیتی را بر جامعه مطبوعاتی کشور خود بیش از پیش گستراند و با اعمال جریمه‌های نقدی سعی در کنترل روزنامه‌ها دارد. 

امال ۴۰ ساله است و سابقا در روزنامه‌ها یک ستون روزانه می‌نوشت. روز دستگیری‌اش در حال صحبت کردن با تلفن همراه بوده است که توسط ۱۵ مرد که سوار بر ماشین پلیس بودند، توقیف می‌شود. او می‌گوید: «ابتدا تلاش کردم خودم را نجات بدهم، از آن‌ها می‌پرسیدم که چه کسانی هستید، آن‌ها من را هل دادند و گفتند آدم‌ربا هستیم.»

او درباره اتفاقات پس از دستگیریش می‌گوید: «من سه روز در یک جائی مانند یک قبر زندانی شده بودم. برای اولین‌بار در زندگیم ترسیده بودم. از طرفی نگران فرزندانم بودم که نکند خطری تهدیدشان کند.» امال یک فعال حقوق زن نیز هست.

دیده‌بان حقوق بشر گزارش داده است که مقامات امنیتی روزنامه‌ها و روزنامه‌نگاران زیادی را پس از اعتراضات سال ۲۰۱۳ مورد بازجوئی قرار داده‌اند و ایستگاه‌های تلویزیونی و اینترنت را به مدت یک روز مسدود کرده‌اند.

یک روزنامه‌نگار دیگر می‌گوید که در کشورش نمی‌تواند فعالیت آزادانه داشته باشد. او می‌گوید که یک سانسورچی وجود دارد که تمام کلمات را قبل از چاپ بررسی و در صورت لزوم حذف می‌کند.

فیسل محمد صلیح دیگر روزنامه‌نگاری است که به جرم تهیه گزارش برای الجزیره توسط دولت تنبیه شده است. صلیح ۵۲ ساله است و در حال تربیت روزنامه‌نگاران جوان است. او می‌گوید دوران طلائی روزنامه‌نگاری در سودان بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ بوده است البته نه بر اساس معیارهای بین‌المللی، بلکه در مقایسه با روزنامه‌نگاری که پیش از این سال‌ها در خود سودان رواج داشته است. او می‌گوید که این دولت یک دولت دیکتاتور محض است اما تظاهر می‌کند که نیست.