رنج‌های تئاتر کشور؛ سانسور، نداشتن بودجه و کمبود سالن
قطب‌الدین صادقی در ارتباط با موضوع عدالت فرهنگی گفت: «من فکر می‌کنم ما بیشتر از مفهوم عدالت به مفهوم آزادی احتیاج داریم. سانسور ریز و درشت در همه جا هست. از سانسور محتوایی متنی گرفته تا سانسور سالن و بودجه. این شرایط اوضاع تئاتر را به‌وخامت رسانده است.»
قطب الدین صادقی هنرمند، پیشکوست تئاتر و سینما از سانسور محتوایی تئاتر، کمبود بودجه و کمبود سالن انتقاد کرد. این هنرمند با سابقه حوزه تئاتر از بی‌سوادی و ناآگاهی برخی مدیران انتقاد کرده و گفت بعد از سه سال پیگیری مستمر هنوز نتوانسته‌ام تئاترم را در مجموعه تئاتر شهر به صحنه ببرم.
موضوع تقسیم عدالت فرهنگی از بحث‌های تازه‌ای است که علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز به آن اشاره کرده است. جنتی اعلام کرده است «تلاش می‌کنیم در آینده بودجه‌های پایتخت را به سمت نقاط محروم و شهرستان‌ها هدایت کنیم. برای رسیدن به هدف با توجه به محدودیت در منابع و امکانات نیاز است که بخش خصوصی و اصحاب فرهنگ و هنز نیز وارد میدان شوند.»
قطب‌الدین صادقی در ارتباط با موضوع عدالت فرهنگی به خبرنگار آفتاب گفت: «من فکر می‌کنم ما بیشتر از مفهوم عدالت به مفهوم آزادی احتیاج داریم. سانسور ریز و درشت در همه جا هست. از سانسور محتوایی متنی گرفته تا سانسور سالن و بودجه. این شرایط اوضاع تئاتر را به‌وخامت رسانده است.»
قطب الدین صادقی که تا کنون بیش از ۶۰ اثر پژوهشی در حوزه نمایش نوشته و تئاترهای زیادی را بر روی صحنه برده است، افزود: «علاوه بر سانسور و نبود اختیارات کافی برای خلاقیت‌های لازم؛وضعیت نیروی انسانی تئاتر به‌خصوص در شهرستان‌ها به مراتب بدتر است. بچه‌های تئاتر شهرستان‌ها بی‌انگیزه و خسته‌اند. در سفری که به کرمانشاه در دوره ریاست جمهوری گذشته داشتم گروه تئاتری را دیدم که کلا ۵۰۰ هزار تومان هزینه مادی داشتند و به بازیگران شبی ده هزار تومان می‌رسید. در این شرایط علاوه بر مسئله مادی توان روحی نیز تحلیل می‌رود زیرا ارزش و احترام و جایگاه افراد در نظر گرفته نمی‌شود.»
صادقی اولین گام در بهبود این شرایط را توسعه همه‌جانبه تئاتر و تغییر نگاه مدیران دانسته و گفت: «دولت باید با توسعه سالن‌های تئاتر و افزایش بودجه به کمک تئاتر بشتابد. متاسفانه در نبود شرایط سالم برای این هنر، تئاتر عوامانه و تجاری سالن‌های کشور را اشغال کرده است. نمایش‌هایی که تنها بر آوردن یک چهره سینمایی استوار شده و از اندیشه و خلاقیت بهره‌ای نبرده است. کارهای ارزشمند و تاثیرگذار روزبه‌روز کمتر می شود. تئاترهای بی‌مایه و بدون اندیشه و تفکر که صرفا برای تفنن و سرگرمی و خوشایند طبقه‌ای خاص ساخته می‌شود و چیزی به فرهنگ کشور اضافه نمی‌کند. در این شرایط ناگوار فرهنگ پویایی و ابداع و تالیف از بین رفته و فرهنگ تجارت سود‌جویی باب می‌شود.»
این هنرمند پیشکوست به نگاه غیرحرفه‌ای برخی مدیران تئاتر انتقاد کرده و گفت: «من هنوز نتوانسته‌ام بعد از سه سال با پیگیری‌های مکرر، نمایشم را به صحنه ببرم. متاسفانه برخی مدیران هنوز تئاتر را نمی‌شناسند و با اهالی این هنر برخوردهای مناسبی ندارند. برخوردهای خشن و بی‌ادبانه‌ای که خود من نیز آن‌ها را تجربه کرده‌ام. با اینکه گاهی بالادستی‌ها به آن‌ها تذکرهای جدی می‌دهند، اعتنایی نکرده و رفتار خود را اصلاح نمی‌کنند.»
قطب الدین صادقی که دکترای هنر از دانشگاه سوربن را کسب کرده است افزود: «متاسفانه در شرایط سختی بر خانواده تئاتر نمایش‌های خارجی بیشترین سالن‌ها را اشغال کرده‌اند. راه رفع این ماجرا نیز این است که باید با تامین بودجه لازم و کافی هنر ملی و ایرانی را تقویت کنیم.»
