هم هو شديم هم قهرمان!
همگام با جام ملت هاي آسيا (4)
ايران با قدرت در مسابقات جام ملت هاي آسيا 1972 قهرمان شد و بعد از اين رقابت ها هم به المپيک 1972 مونيخ صعود کرد.
بعد از قهرمانی در جام ملت های 1972 آسیا در مسابقات مقدماتی المپیک 1972 مونیخ هم موفق بوده و به مرحله هایی المپیک صعود کردیم. سه ماه بعد به مسابقات جام‌جهانی کوچک رفتیم، این مسابقات به این نام معروف بوده، چیزی شبیه جام کنفدراسیون های حال حاضر بود. 20 تیم از بهترین های دنیا در این جام شرکت کرده مسابقات در 4 گروه 5 تیمی برگزار و ایران با پرتغال، ایرلند، اکوادور همگروه شد. تیم‌ملی در این رقابت ها با تیم اکوادور به تساوی یک ـ یک رسید، به پرتغال قدرتمند که اوزه بیو را داشت 3 ـ صفر باخت و برابر ایرلند 2 ـ یک و مقابل شیلی 2 ـ یک بازنده شد. برزیل در فینال این رقابت ها با غلبه برابر تیم‌ملی پرتغال قهرمان شد. بعد از این رقابت ها محمدرنجبر از هدایت تیم‌ملی برکنار شد و جایش را به محمود بیاتی داد.
با محمود بیاتی که در قهرمانی جام ملت های 1968 سرمربیمان بود در المپیک 1972 مونیخ شرکت کرده و بعد از باخت 5 ـ صفر به مجارستان و 4 ـ صفر به دانمارک در بازی سوم برابر برزیل یک ـ صفر برنده شدیم. همین برد، بیاتی را سرمربی تیم‌ملی نگه داشت اما در مقدماتی جام‌جهانی 1974 آلمان که اولین حضور ایران در مسابقات مقدماتی جام‌جهانی بود، او 2 بار باخت. باخت به سوریه در دور مقدماتی، خللی به صعود ایران، آن هم به مرحله پلی آف وارد نکرد اما در پلی آف در مجموع دیدارهای رفت‌وبرگشت 3 ـ 2 به استرالیا باخته و حذف شدیم. فرانک اوفارل جایگزین بیاتی شد.
فرانک اوفارل ایرلندی که زمانی سرمربی تیم منچستریونایتد بود، با ایران در گام اول قهرمان بازی های آسیایی 1974 در تهران سال 53 شد، سپس او جوانگرایی در تیم‌ملی ایجاد کرد و به جای جعفر کاشانی، کارو حق وردیان، ابراهیم آشتیانی، حلوایی، علی جباری، جان ملکی، اکبر کارگرجم و ... از آندرانیک اسکندریان، حسن نظری، حسن روشن، غفور جهانی، ابراهیم قاسمپور و ... بهره برد. در سال 54 مهمترین مسابقات ایران، مسابقات مقدماتی المپیک 1976 مونترال بود که بعد از پیروزی برابر تیم های عربستان، عراق و بحرین و تساوی با کویت با المپیک صعود کردیم. در پایان سال 1975 میلادی قرارداد 2 ساله ایران با اوفارل تمام شد و حشمت مهاجرانی در بهار سال 55 در حالی که 38 ساله بود و جوانان ایران را 4 بار پیاپی قهرمان آسیا کرده بود، به عنوان سرمربی تیم‌ملی برگزیده شد.
مهاجرانی، دستیار خود اصغر شرفی را هم به تیم‌ملی فوتبال برزگسالان برد، ایران در خرداد 1355 بعد از مساوی 2 ـ 2 با تیم المپیک برزیل؛ در مرحله نهایی مسابقات به مصاف حریفان خود رفت. فوتبال ما میزبان این رقابت ها شده بود، البته ابتدا قرارد بود لبنان میزبان بازی ها باشد اما به دنبال انصراف لبنان ایران میبان بازی ها شد، ایران میزبان 6 کشور آسیا بود. قرار بود عربستان و کره شمالی هم به این بازی ها بیایند اما نیامدند. ایران در گروه خود با تیم های ملی عراق و یمن همگروه بود.
مهاجرانی این نفرات را به مسابقات برد؛ منصور رشیدی، بهرام مودت، نصرالله عبداللهی، بیژن ذوالفقارنسب، سهام میرفخرایی، پرویز قلیچ خانی، علی پروین، حسن نظری، آندرانیک اسکندریان، ابراهیم قاسم پور، محمد صادقی، علیرضا عزیزی، حسن روشن، غلامحسین مظلومی، ناصر نورایی، غفور جهانی.
در بازی اول یمن را 8 ـ صفر بردیم این نتیجه بهترین نتیجه ایران در مرحله نهایی این رقابت ها بود. در بازی دوم مرحله گروهی عراق را هم بردیم و به مرحله نیمه نهایی صعود کردیم. از گروه ما ایران و عراق صعود کردند اما از گروه مقابل کویت و چین به مرحله نیمه نهایی صعود کردند. در نیمه نهایی ایران و چین با هم رقیب شدند و عراق و کویت باید به مصاف هم می رفتند. چین در اولین بازی تاریخی خود برابر ایران، قدرتمند عمل کرد و در پایان وقت قانونی نتوانستیم به چین گل بزنیم اما در وقت اضافه به هر زحمتی بود 2 گل زدیم و بازی را با پیروزی 2 ـ صفر تمام کردیم.
کویت قدرت اوج گرفته آسیا در روز 21 خرداد 1355 با ایران بازی کرد، فینال در ورزشگاه آزادی برگزار شد. ایران بازی ضعیفی ارائه کرد و قدرت فوتبال ملی به چنان سطحی رسیده بود که وقتی در فینال یک ـ صفر کویت را بردیم، تماشاگران مدام بازیکنان را هو کرده و برای جشن قهرمانی هم نیمی بیشتر از تماشاگران، ورزشگاه را ترک کردند!
با محمود بیاتی که در قهرمانی جام ملت های 1968 سرمربیمان بود در المپیک 1972 مونیخ شرکت کرده و بعد از باخت 5 ـ صفر به مجارستان و 4 ـ صفر به دانمارک در بازی سوم برابر برزیل یک ـ صفر برنده شدیم. همین برد، بیاتی را سرمربی تیم‌ملی نگه داشت اما در مقدماتی جام‌جهانی 1974 آلمان که اولین حضور ایران در مسابقات مقدماتی جام‌جهانی بود، او 2 بار باخت. باخت به سوریه در دور مقدماتی، خللی به صعود ایران، آن هم به مرحله پلی آف وارد نکرد اما در پلی آف در مجموع دیدارهای رفت‌وبرگشت 3 ـ 2 به استرالیا باخته و حذف شدیم. فرانک اوفارل جایگزین بیاتی شد.
فرانک اوفارل ایرلندی که زمانی سرمربی تیم منچستریونایتد بود، با ایران در گام اول قهرمان بازی های آسیایی 1974 در تهران سال 53 شد، سپس او جوانگرایی در تیم‌ملی ایجاد کرد و به جای جعفر کاشانی، کارو حق وردیان، ابراهیم آشتیانی، حلوایی، علی جباری، جان ملکی، اکبر کارگرجم و ... از آندرانیک اسکندریان، حسن نظری، حسن روشن، غفور جهانی، ابراهیم قاسمپور و ... بهره برد. در سال 54 مهمترین مسابقات ایران، مسابقات مقدماتی المپیک 1976 مونترال بود که بعد از پیروزی برابر تیم های عربستان، عراق و بحرین و تساوی با کویت با المپیک صعود کردیم. در پایان سال 1975 میلادی قرارداد 2 ساله ایران با اوفارل تمام شد و حشمت مهاجرانی در بهار سال 55 در حالی که 38 ساله بود و جوانان ایران را 4 بار پیاپی قهرمان آسیا کرده بود، به عنوان سرمربی تیم‌ملی برگزیده شد.
مهاجرانی، دستیار خود اصغر شرفی را هم به تیم‌ملی فوتبال برزگسالان برد، ایران در خرداد 1355 بعد از مساوی 2 ـ 2 با تیم المپیک برزیل؛ در مرحله نهایی مسابقات به مصاف حریفان خود رفت. فوتبال ما میزبان این رقابت ها شده بود، البته ابتدا قرارد بود لبنان میزبان بازی ها باشد اما به دنبال انصراف لبنان ایران میبان بازی ها شد، ایران میزبان 6 کشور آسیا بود. قرار بود عربستان و کره شمالی هم به این بازی ها بیایند اما نیامدند. ایران در گروه خود با تیم های ملی عراق و یمن همگروه بود.
مهاجرانی این نفرات را به مسابقات برد؛ منصور رشیدی، بهرام مودت، نصرالله عبداللهی، بیژن ذوالفقارنسب، سهام میرفخرایی، پرویز قلیچ خانی، علی پروین، حسن نظری، آندرانیک اسکندریان، ابراهیم قاسم پور، محمد صادقی، علیرضا عزیزی، حسن روشن، غلامحسین مظلومی، ناصر نورایی، غفور جهانی.
در بازی اول یمن را 8 ـ صفر بردیم این نتیجه بهترین نتیجه ایران در مرحله نهایی این رقابت ها بود. در بازی دوم مرحله گروهی عراق را هم بردیم و به مرحله نیمه نهایی صعود کردیم. از گروه ما ایران و عراق صعود کردند اما از گروه مقابل کویت و چین به مرحله نیمه نهایی صعود کردند. در نیمه نهایی ایران و چین با هم رقیب شدند و عراق و کویت باید به مصاف هم می رفتند. چین در اولین بازی تاریخی خود برابر ایران، قدرتمند عمل کرد و در پایان وقت قانونی نتوانستیم به چین گل بزنیم اما در وقت اضافه به هر زحمتی بود 2 گل زدیم و بازی را با پیروزی 2 ـ صفر تمام کردیم.
کویت قدرت اوج گرفته آسیا در روز 21 خرداد 1355 با ایران بازی کرد، فینال در ورزشگاه آزادی برگزار شد. ایران بازی ضعیفی ارائه کرد و قدرت فوتبال ملی به چنان سطحی رسیده بود که وقتی در فینال یک ـ صفر کویت را بردیم، تماشاگران مدام بازیکنان را هو کرده و برای جشن قهرمانی هم نیمی بیشتر از تماشاگران، ورزشگاه را ترک کردند!
