تاملی درباره قطع سهمیه بنزین 400 تومانی؛
چند روز فرصت دارید «صرفه جویی» را ترک کنید!
کافی است در چرایی خرج نشدن این سهمیه سوخت دقیق شویم تا «صرفه جویی» به عنوان یکی از دلایل ممکن در این باره خودنمایی کند؛ اصلی که آنقدر در زمان آغاز سهمیه بندی مورد تاکید برخی مسئولان بود که حتی از تعیین جایزه برای کسانی که صرفه جویی بیشتری کنند هم سخن به میان آمد اما به فاصله چند سال اینقدر همه چیز زیر و رو شده به نظر می‌رسد که این اصل، دیگر بی اهمیت جلوه می‌کند!
تنها چند روز فرصت دارید آنچه صرفه جویی کرده بودید را خرج کنید وگرنه از بین خواهد رفت؛ این برداشت بسیاری از مالکان خودرو از تصمیم دولت مردان درباره قطع سهمیه بنزین چهارصد تومانی است که به نظر به دور از انصاف هم به نظر نمی‌رسد.
به گزارش خرداد و به نقل از تابناک، در شرایطی که نرخ جهانی نفت خام سقوط عجیبی را تجربه می‌کند و از هم اکنون بسیاری کارشناسان اقتصادی کشورمان، مشکلاتی چون کسری بودجه را حتی برای سال آتی پیش بینی می‌کنند، تصمیمات دولت مردان نشان از پیش برد ذره ذره اهداف در نظر گرفته شده در هدفمندی یارانه ها دارد که می‌تواند به نوعی فشار اقتصادی را به مردم تحمیل نماید.
از جمله این تصمیمات، افزایش نرخ فرآورده های نفتی، به ویژه بنزین است که پیش درآمد رقم زدن آن، یک کاسه کردن نرخ عرضه این محصول در حال حاضر است چراکه هنوز کم نیستند شمار رانندگانی که سهمیه بنزین چهارصد تومانی خود را استفاده نکرده‌اند تا عرضه این محصول در جایگاه ها به سه نرخ 400، 700 و هزار تومانی انجام گیرد.
این گزاره به خودی خود می‌تواند مانعی برای افزایش نرخ بنزین غیر سهمیه‌ای باشد چراکه در صورت رقم خوردن هر میزان افزایش، شکاف نرخ جدید با نرخ چهارصدتومانی عمیق تر شده و می‌تواند مشکلاتی به همراه بیاورد و از این رو، پیش از افزایش نرخ می‌بایست فکری برای پر کردن این شکاف یا کاستن از عمق آن کرد.
بدین ترتیب به نظر می‌رسد که یافتن راهکاری برای حل این مشکل می‌بایست سرلوحه تصمیمات دولت مردان برای هر گونه افزایش قیمتی در فرآورده های نفتی باشد اما ظاهرا مسئولان صبرشان کمتر از این حرف هاست چراکه اعلام کرده‌اند سهمیه های بنزین چهارصد تومانی تنها تا آخر این ماه دایر است و بعد از آن از بین خواهد رفت!
اینکه آیا می‌توان سهمیه اختصاص داده شده را به هیچ انگاشت و یا اینکه چرا دولت مردان مهلت در نظر گرفته شده برای خرج کردن این سهمیه را اینقدر اندک در نظر گرفته‌اند، سوالاتی است که جا دارد اتخاذ کنندگان این تصمیم، سریعا به آن پاسخ گفته و در صورت عاجز بودن از پاسخ، تجدید نظر در تصمیم گرفته شده را در دستور کار قرار دهند اما ایرادات مهم تری هم به این تصمیم وارد است که می‌بایست به آنها توجه کنیم.
کافی است در چرایی خرج نشدن این سهمیه سوخت دقیق شویم تا «صرفه جویی» به عنوان یکی از دلایل ممکن در این باره خودنمایی کند. صرفه جویی در مصرف بنزین های سهمیه ای که از قضا یکی از اهداف آغاز طرح سهمیه بندی بنزین نیز بود و خیلی مسئولان وقت بر مزیت بودنش اصرار داشتند.
این اصل آنقدر در زمان آغاز سهمیه بندی مورد تاکید برخی مسئولان بود که حتی از تعیین جایزه برای کسانی که صرفه جویی بیشتری کنند هم سخن به میان آمد اما به فاصله چند سال اینقدر همه چیز زیر و رو شده به نظر می‌رسد که می‌توان مدعی شد تنها را آورد صرفه جویی در این عرصه، زیان دیدن صرفه جویان خواهد بود و بس!
اکنون اگر به این اشکال بزرگ، احتمالاتی چون تشکیل صف در جایگاه های عرضه این محصول برای پر کردن باک خودروها، مخازن پلاستیکی و بشکه ها و انباشت این ماده محترقه در منازل و مسائلی از این دست را اضافه کنیم، درخواهیم یافت که نه تنها صرفه جویی به جای پاداش، با مجازات همراه شده، بلکه مشکلی که دولت مردان با آن مواجه بودند (تمام نشدن سهمیه 400 تومانی و اشکالی که در گران کردن نرخ بنزین به وجود خواهد آورد) به مردم منتقل شده که به نوعی تحمیل بار مسئولیت به دوش دیگران است.
اینجاست که می‌بایست از دولت مردان بپرسیم آیا براستی هدفتان از اتخاذ چنین تصمیماتی، اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه و حمایت بیشتر از مردم است؟ اگر این گونه است چگونه بار مشکلات این طرح را به دوش مردم می‌گذارید و حتی در تحمیل نظراتتان در این باره، صبوری به خرج نداده و مثلا مهلت در نظر گرفته شده را تا پایان سال در نظر نمی‌گیرید؟!
