بازشناسی چهره جریان ضد منافع ملی

چه عواملی باعث می شود یک جریان سیاسی براحتی در مسیر مخالف منافع ملی گام بردارد؟

براساس یک قاعده روشن سیاست خارجی منعکس کننده استحکام یا ضعف در سیاست داخلی است. بر این اساس دیپلماسی قدرتمند برایندی از پویایی و انسجام در سیاست داخلی است. بنابراین اگر در سیاست داخلی کجروی و ناهمواری بروز کند، به عنوان یک نقطه ضعف در سیاست خارجی منعکس خواهد شد. در شرایط فعلی یعنی دوران مذاکرات هسته‌ای، می توان مصادیقی از این واقعیت را مشاهده کرد. دو طرف میز مذاکره در داخل از یک مشکل واحد رنج می‌برند. به عبارت دیگر همان طور که تندروها در داخل کشور ما با هر حرکت مثبت و سازنده دولت مخالفت می ورزند و حاشیه آفرینی می‌کنند، طرف های دیگر نیز با همین مشکل رو‌به‌رو هستند.

یکی از دلایل بروز چنین واکنش‌هایی که باعث اخــــــتلال در مسیر  سیاست های دولت می شود ، این است که جریان  افراطی کشور ما،  با نگاهی حزبی موفقیت های دولت را بر نمی تابند. چنانچه در امریکا دست جمهوریخواهان به دنبال پایان مدت باقی مانده حکومت اوباما بدون حل پرونده هسته‌ای ایران هستند تا این پیروزی نصیب آنان شود تا از این طریق دموکرات‌ها در انتخابات آینده برگ برنده ای نداشته باشند.

در داخل کشور ما نیز همین روند مشاهده می‌شود. از آنجا که سال آینده انتخابات مجلس را در پیش داریم، بخش تندروی  منتقد دولت تلاش می‌کند با تخریب چهره دولت و زیر سوال بردن دستاورد های آن اقتدار ملی را  تضعیف کند. در نقطه نظری دیگر، مسئله تأسف انگیز این است که برای بخشی از جریانات سیاسی کشور، منافع ملی معنای روشنی ندارد رفتار های این جریان  که به نوبه خود نشان دهنده غیر همسو بودن این جناح  با سیاست های کلان کشور است.

در شرایط فعلی که با افت شدید قیمت نفت مواجه هستیم و تندروها همچنان دنبال تثبیت فرآیندهایی برای ارتقای منافع حزبی خود هستند، بدون اینکه به منافع ملی توجه کنند. آنان می‌دانند که در صورت موفقیت دولت و بسامان رسیدن مذاکرات و امضای توافقنامه تا 24 مارس، جامعه از حالت انقباض خارج شده و قدم در مسیر انبساط اجتماعی خواهد گذاشت. این تحولی است که تندروها مخالف آن بوده وبر این پندارند جایگاه آنان در انتخابات آتی را تضعیف می‌کند.

اکنون باید  تعریف روشنی از منافع ملی برای این جریان ها ارائه کرد. زیرا اکنون در بیشتر موارد منافع ملی فدای منافع جناحی شده و این کار را برای مدیریت اجرایی کشور آشفته می‌کند. زیرا در غیاب وجود تعریف دقیق، منافع مالی در یک غربت مفهومی قرار گرفته و مصالح حزبی و جناحی جای منافع ملی را گرفته است.

منبع: روزنامه ایران