محمد حسین صفار هرندی، مشاور فرمانده کل سپاه پاسداران با اشاره به مذاکرات هستهای ایران و غرب و بیان اینکه "گفتگو و مذاکره با کشورهای مختلف دنیا امری اختیاری است، برخی از کشورها برای ما خط قرمز هستند و موجودیتشان را به رسمیت نمیشناسیم مانند رژیم نامشروع اسرائیل و رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی."، گفت: هیچ قدرتی چه در گذشته و چه حال، نمیتواند ایران را وادار به گفتگو و تعامل کند ما حتی با آمریکا و رژیم بعث عراق درحالی که مشغول به جنگ با ایران بود گفتوگو میکردیم و سفارتخانههای دو کشور حداقل ارتباطات را حفظ کرده بودند.
به گزارش خرداد، این وزیر سابق دولت احمدینژاد که معتقد است آمریکا "ثابت کرده است که درپی رابطه عادلانه و منطقی نیست"، افزود: مذاکره را برای خود غیرممکن نمیدانیم، مذاکرات مذکور در دولت پیشین آغاز شد ولی در این برهه زمانی در سطح بالاتری از تعاملها قرار گرفت.
وزیر اشاد دولت نهم مقبولیت شعارهای تعامل گرایانهی روحانی توسط مردم و انتخاب ایشان به عنوان ریاست جمهور را علت سوق یافتن فضای فکری دولت به گفتگو با غرب عنوان کرد و افزود: رهبری نیز در حمایت از این دولت موافقت فرمودند که خط تعامل و مذاکره با کشورهای جهان تعقیب شود، تعبیر حضرت آقا از این تعامل، نرمش قهرمانانه بود یعنی ما متفاوت از گذشته منتهی نه از موضع ذلت بلکه از موضع عزت و بدون کوتاه آمدن از ارزشهای اصولی و خطوط قرمزمان این نرمش را به خرج میدهیم، تا این نقطه از روند مذکور ایرادی وارد نیست زیرا هم دولت قبلی و هم دولت جدید مجاز هستند که مذاکره کنند.
صفار هرندی تصریح کرد: در تعاملات بینالمللی در قبال چیزهایی که داده میشود امتیازاتی نیز باید ستانده شود اینگونه نیست که ما یکسره فقط طالب دریافت باشیم، کسی برندهی این صحنه است که وقتی دستاوردها و از دستدادههایش را بررسی میکند احساس نکند کلاه بر سرش رفته و آنچه که داشته را به باد داده است، براساس شواهد، اشتهای دولت برای رسیدن به توافق آنقدر زیاد است که گاهی یادش میرود چرتکه بیندازد و ببیند که کدام کفهی ترازو بر دیگری غلبه دارد، به گونهای رفتار میشود که انگار به هر قیمتی سخن گفتن با آنها برای ما غنیمت است.
وی با بیان اینکه هدف ما این بود که دربهای بسته را با کلید باز کنیم بیش از یک سال است که کلید انداختهایم اما در باز نمیشود، ادامه داد:... آقایان میگفتند که قبلیها بلد نبودند با غرب سخن بگویند اما ما بلدیم، اگر چنین بود پس چرا بعد از چند دور مذاکره، حرفهایی میشنوید که شما را عصبانی میکند، آقای ظریف در یکی از جلسات با عصبانیت به کری موقعیت ایران را متذکر میشود بهگونهای که صدای فریادهایش از پشت درب اتاق مذاکرات نیز شنیده میشد.
وی با اشاره به اینکه تا در مجلس شورای اسلامی یک نفر از روند مذاکرات انتقاد میکند بر سرش میکوبند و وی را تحقیر میکنند، تصریح کرد: قرار بود این دولت، دولت اخلاقمداری باشد نه اینکه مردم را بیعقل یا بیسواد بخوانند، این اخلاق چه تناسبی با شعارهای انتخاباتی دارد؟ دولت با اجنبیها با لطافت سخن میگوید اما به خودیها که میرسد فحش و ناسزا نثار میکند، این جای تاسف دارد که مصداق آِیه ی «اشداء علی الکفار رحماء بینهم» در حال ملایمت به سوی دشمن و غلظت با دوستان شده است، کلام خدا را زیر و رو میکنند.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با تاکید بر این مطلب که عدهای به غلط میگویند دولت، عمدا زمان مذاکرات را کش میدهد، ادامه داد: آنچه که برای دولت مطلوبیت دارد این است که هرچه زودتر به توافق دست یابد؛ اما آنچه که براساس منافع غربی است کش و قوس دادن به جریان مذاکرات تا زمانی که جابجایی قدرت در ایران آنها را به آرزویشان برساند.
وزیر سابق احمدینژاد که با خبرگزاری اصولگرای "دانشجو؛ گفتوگو کرده است، ضمن انتقاد از ملاقات عارف با کلاویا رویت، مسئول آلمانی گفت: آقای عارف انسان متعهد و اخلاقمداری هستند من تعجب میکنم که ایشان که همطراز و از نظر سیاسی همرده با نائب رئیس آلمان نیست چگونه با ایشان ملاقات میکند! عمل زشت آقای عارف این شائبه را در اذهان مردم و سیاسیون داخلی و خارجی ایجاد میکند که اصلاحطلبان مایلند که غربیها عصا زیر بغلشان بگذارند.
وی همچنین کاریکاتور شارلی ابدو را بیتوجهی به آزادی و مخدوش کردن عواطف بیش از یک میلیارد مسلمان در جهان اعلام کرد و اذعان داشت: درست در همان روزها، آقای ظریف به فرانسه سفر کردند و مجری این اشتباه بزرگ شدند، باید تاسف خورد از اینکه گردش امور ما باید به اینگونه باشد که با دل بستن به جریان جهانی، علائق و اعتقادتمان را لگدکوب میکنیم.
وی بیان داشت: عدهای هستند که بیخ گوش رئیسجمهور و مقامات بلندمرتبه میگویند: از تکپریدن نفعی عاید شما نمیشود باید به آیین جهانی بپیوندید، ما به عنوان یک مهره از این جهان باید تقاضاهای خودمان را با مقدورات عالم تنظیم کنیم زیرا چارهای نداریم و باید تحمل کنیم، ایستادن روی اصول اعتقادی برای ما نفعی ندارد بنابراین باید کوتاه بیایم. قاطعانه میگویم که این یعنی مرخص کردن نظام اسلام و عقبگرد از همان مسیری که بیش از ۳۵ سال طی کردهایم.