باید از تکرار تجربه علامه جلوگیری کرد

اکنون محمد شریف گفت و گویی با سایت آینده انجام داده است که گزیده آن به این شرح است:

•  درهمان لحظاتی که خبر برکناری آقای شریعتی اعلام شد، موضوعاتی در ذهنم مرور می کردم. به عنوان مثال هر کسی که خلافی در این کشورمرتکب شود، مجازات می شود. اما ابعاد دیگر چه؟ مثلا برای یک فروشنده مواد مخدر، غیر از جرم عمومی برای مواردی چون ضربه زدن به نظم عمومی و منافع و مصالح ملی هم به عنوان جرم در نظر گرفته می شود؟ برای این موارد چگونه باید با او برخورد شود؟ در این زمینه هم موضوع همین است. اشخاصی که از این طریق به منافع کشور و مردم ضربه زده اند، با اینها چگونه باید برخورد کرد؟

• آقای شریعتی در دانشگاه علامه به منافع دولتی و ملی آسیب زده آیا باید به کارخود در اینجا پایان دهد و در جای دیگری شروع به کار کند؟ آیا نباید به دلیل اقدامات ایشان ادعایی صورت گیرد و به تخلفاتش رسیدگی شود؟ همان طور که دادستانی که مدعی العموم و پاسدارمنافع عموم مردم است، در تخلفاتی نظیر خارج کردن اموال دولتی از ریاست جمهوری تکلیف سنگینی برعهده دارد که باید ادعایی را مطرح کند و پرونده تشکیل دهد و این موضوع را پیگیری کند. همان طور که برای مسائل سیاسی به راحتی حکم صادرمی شود، آیا دراین قبیل موارد هم نظام حقوقی ما اعاده حیثیت می کند؟

•  یکی از چالش های پیش روی رئیس بعدی دانشگاه علامه حضور دانشجویان دکترایی است که با نامه دکتر شریعتی در دانشگاه ثبت نام کرده اند.این افراد دانش لازم برای نشستن در سطح کلاسهای دکترا را ندارند. از سوی دیگر تعدادی از استادان فعلی علامه به این افراد موضوع رساله برای دفاع خواهند داد و پس از این پروسه، این افراد دفاع خواهند کرد و در نهایت هیچ گونه کارایی در این مملکت نخواهند داشت، چون چیزی برای ارائه ندارند.صرفا با بودجه بیت المال مدرکی گرفته و رفته اند. مگر مدرک چیزی به جز یک کاغذ است؟ کاغذی که پشتوانه ی دانش ندارد، فایده ای ندارد.

• دکتر سلیمی قبلا رئیس دانشکده حقوق و علوم سیاسی بودند ودر آن دوران فرد باتدبیر و شایسته ای بودند.اتفاقا ازاین حیث با دولت آقای روحانی هم خوانی دارد. دکتر سلیمی در دوران آقای شریعتی حضور کمرنگی درعلامه داشتند. اما به لحاظ همین تدبیر، صلاحیت ریاست دانشگاه را دارند.

• دانشگاه علامه علاوه براجازه تحصیل به افرادی با سطح دانش پایین و سفارشی، با مشکلات اساسی زیادی روبه رو است. از لیست 100 نفره روزهای آخر برای عضویت افرادی با تحصیلات پایین و بدون تجربه برای هیئت علمی تا اخراج و بازنشسته کردن اجباری بسیاری ازاساتید دانشکده حقوق، ارتباطات و اقتصاد،عدم جذب دانشجو در برخی رشته ها ازجمله حقوق بشر درمقطع ارشد، تحت فشار قرار دادن دانشجویان به لحاظ انضباطی و تحصیلی و موارد عمده دیگر روبه روست که باید دید دکترحسین سلیمی تا چه میزان می تواند میراث به جای مانده از اقدامات شریعتی را از میان بردارد و به مشکلات اساسی دانشگاه رسیدگی کند. باید منتظرماند و دید در نهایت وی چه راهکارهایی را درنظرمی گیرد.

• آقای سلیمی یا هر فرد دیگری ابتدا باید راهکارهای اساسی و برنامه ریزی جدی جهت حل این معضلات را بیابد تا بتواند به آنها رسیدگی کند. من در سطح مدیریتی نیستم که بتوانم راهکاری پیشنهاد دهم.

• ارزش هر دانشگاه به توان علمی آن دانشگاه بستگی دارد. توان علمی دانشگاه هم به نحوه جذب اساتید و دانشجو، به چگونگی پایان نامه های دانشجویان مقطع ارشد و دکترا و سپس به میزان مقالات افراد بستگی دارد. البته تعداد مقالات آن قدر زیاد شده که هر کس می تواند سالیانه چندین مقاله بنویسد و این موضوع چندان تعیین کننده نیست. به عبارت دیگر باید دید وقتی دانشگاهی دانشجوی دکترا جذب می کند، خروجی این دکترا چیست. دانشجویی که مدرک ارشد و دکترای خودرا می گیرد، تا چه میزان می تواند ذخیره علمی داشته باشد و چه میزان توانایی تجزیه-تحلیل مسائل را دارد.

• بدون تردید تعدادی از اساتید می توانند بازگردند. آن عده که بدون طی کردن تشریفات قانونی بازنشسته اجباری شدند، با توجه به اعلام دکتر توفیقی می توانند به دانشگاه ها بازگردند. اما نکته ای را باید درنظر داشت. پست عضویت هیئت علمی برای تدریس درآموزش عالی چیزی به نام بازنشستگی ندارد. درواقع استاد تا جایی که توانایی دارد، سر کلاس می رود. نهایتا چنانچه در اثر کهولت سن نتواند به مدت یک ساعت و نیم تدریس و صحبت کند، کلاس های آموزش عالی مقطع ارشد و دکترا را دو استاده برگزارمی کنند. یعنی استاد به مدت یک ربع صحبت می کند و مابقی کلاس را جهت ادامه تدریس به استاد دیگری می سپارد و خودش در آنجا حضور دارد.اما بعدا به همین دلیل می تواند تقاضای بازنشستگی کند.چنانچه خود شخص توان علمی، فیزیکی و علاقه کافی برای تدریس داشته باشد،بازنشستگی مفهوم ندارد.

• به عنوان مثال دکتر ضیایی بیگدلی مدیر گروه حقوق دانشگاه علامه، هیچ یک ازاین مشکلات را نداشت که به اجباربازنشسته شد و ضربه بزرگی خورد. یا فردی همچون دکتر ممتازکه مدتی عضو و مدتی رئیس کمیسیون حقوق بین الملل سازمان ملل متحد که مرکب از 10 تن از برجسته ترین حقوق دانان بین المللی جهان است، بودند. این موضوع برای کشورما اتفاق بسیاربزرگی است که از زمان تشکیل این کمیسیون دو نفر از ایران عضو آن بوده اند.اما شما ببینید افرادی همانند دکتر ممتاز اجازه تدریس درکشور خود را ندارند.اساتید بزرگی همچون آنان را از تدریس محروم کرده و همزمان به دانشجو، جامعه علمی و مصالح ملی ضربه وارد می کنند. در واقع شرایط باید به گونه ای فرام شود که این افراد بزرگ و برجسته به دانشگاه ها بازگردند.

• موضوع اصلی این نیست که فقط تلاش شود امثال من به دانشگاه ها بازگردند، بلکه باید از تکرار این عمل جلوگیری کرد و هزینه هایی این چنین گزاف دوباره و چند باره به بدنه دانشگاهی کشور تحمیل نشود.چنانچه قرار باشد در دوره دیگری فرد دیگری این سیستم را برهم زند و این آسیب را به اساتید دیگرهم وارد کرده و دوباره این حذف و تصفیه اساتید و بازنشستگی های اجباری به گونه ای دیگر ادامه پیدا کند، نوعی دورو تسلسل باطل ایجاد خواهد شد. شریف عمیقا امیدوار است این موضوع برای همیشه ریشه کن شود تا جامعه علمی کشور بتواند ازاساتید برجسته خود بهره مند شود.