counter create hit تراژدی "ستایش" چگونه ایرانیان و افغان ها را به یکدیگر نزدیک تر کرد؟
۰۲ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۱۰:۲۰
کد خبر: ۱۵۷۵۹۴
همزمان با ادامه واکنش گسترده افکار عمومی در شبکه های اجتماعی

تراژدی "ستایش" چگونه ایرانیان و افغان ها را به یکدیگر نزدیک تر کرد؟

افغان ها و ایرانی ها به طور یکسان خشونت روی داده علیه دختر 6 ساله افغان تبار به نام ستایش قریشی" را محکوم کردند. این نمادی از همبستگی دو ملت و نمایش نکات مشترک انسانی است.
سرویس بین الملل خرداد: سایت "المانیتور" با انتشار گزارشی درباره واکنش های گسترده نسبت به حادثه تلخ روی داده می نویسد:"او در تاریخ 10 آوریل توسط همسایه نوجوان خود در حومه ورامین مورد تجاوز جنسی قرار گرفت و کشته شد. خشم شدیدی نسبت به این حادثه ایجاد شده است. رسانه های ایرانی به شکل درخوری این موضوع را بازتاب نداده اند. این موضوع سبب غلیان احساسات عمومی و ابراز همبستگی شد. هم چنین در فضای مجازی و در شبکه های اجتماعی نیز این موضوع بازتاب گسترده ای داشت. این سایت در ادامه می نویسد:قدرت الله رجوی" فعال حقوق بشر در کابل به المانیتور می گوید که در فیس بوک کارزاری را تحت عنوان "من ستایش هستم" را تشکیل داده است. او هم چنین در توئیتر هشتگ هایی را تحت عنوان "عدالت برای ستایش" و "من ستایش هستم" را راه اندازی کرده است. صفحه او نزدیک به 10 هزار لایک داشته است. گفتنی است که این میزان لایک در این مدت زمان کوتاه (تشکیل صفحه از تاریخ 15 اوریل بوده است) چشمگیر و خیره کننده است. هم چنین صفحه ای نیز در ویکیپدیا ایجاد شده تا داستان غم انگیز آن چه بر ستایش گذشته در آنجا ذکر شود. رجوی در این باره به المانیتور می گوید:"عامل مهم در این باره بمباران نظری است که در فیس بوک و صفحه یونیسف انجام شد. کاربران از سازمان های بین المللی خواستار پیگیری و رسیدگی جدی به این پرونده شده اند. آنان هراس دارند که موضوع ستایش به زودی فراموش شده و موارد مشابه دیگری روی دهند. او اشاره می کند که یونیسف به هر نظری که در آن صفحه گذاشته می شود پاسخ می دهد. 


به گزارش خرداد، المانیتور اشاره می کند که خانواده قریشی حمایت گسترده ای را از سوی افغان ها و ایرانیان دریافت کرده اند و در این باره می نویسد:"فعالان حقوق مدنی و روزنامه نگاران در مقابل سفارت افغانستان در تهران جمع شدند. پلیس آنان را متفرق کرد و استدلال نمود که آنان برای برگزاری این تجمع مجوز ندارند. این سایت اشاره می کند که برخی از شاهدان عینی گفته اند که برخی از ماموران پلیس به آنان گفته بودند:"مگر شما ایرانی نیستید؟ چرا برای افغان ها آمده اید؟ آیا نمی بینید که افغان ها چه جرایمی را مرتکب می شوند؟ چرا از آنان دفاع می کنید؟" 


این سایت در ادامه اشاره می کند که برخی از شاعران و هنرمندان نیز در شبکه های اجتماعی با انتشار تصاویری از خود با هشتگ من دوست ملت افغانستان هستم همبستگی خود را با افغان ها اعلام کرده و با آن ها ابراز همدردی کرده اند. این سایت در ادامه اشاره می کند که برای مثال، یغما گلرویی شاعر ایرانی در صفحه شخصی خود نوشته است:"چه دوست داشته باشیم چه نداشته باشیبم ما مردمان نژادپرستی هستیم. به تاریخ و تمدن باستانی مان می بالیم از کوروش تا نادرشاه. هم چنین از خون و نژاد آریایی می گوییم و معتقدیم که دارای جوهر خاصی هستیم که دیگران از آن خبر دارند". 


این سایت در بخش پایانی گزارش های خود به محدودیت ها و بعضا تبعیض هایی اشاره می کند که در قبال افغان ها در ایران اعمال شده و در این باره می نویسد:"پس از حمله نیروهای نظامی شوروی به افغانستان و بدنبال آن آغاز جنگ داخلی در آن کشور خشونت ها بالا گرفت و افغان های زیادی به ایران مهاجرت کردند. ایرانیان پذیرای آنان بودند اما در قبال آن ها تبعیض هایی نیز روی داد برای مثال در زمینه قوانین مرتبط با آموزش، کار و یا محدودیت های نقل مکان. هم چنین در زمینه حقوق مالکیت و داد و ستد نیز محدودیت هایی برای افغان ها در ایران وجود دارند. در حالی که برخی از ایرانیان فکر می کنند که افغان ها مرتکب جرایم می شوند اما رجوی باور دارد که بخش عمده ای از افغان ها در ایران روشنفکر، شاعر، نویسنده و حتی سرمایه گذاری بوده اند. 
ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر:
پربحث ترین عناوین