جنایتی که ترکیه زیر بار پذیرش آن نمی رود

سرویس سیاسی خرداد، پژمان پارسی پور: هیتلر  درکتاب "نبرد من" از کمونیست ها و یهودیان به عنوان موجوداتی پلید و شرور در جهان یاد کرده که باید خذف شوند. نازی های تحت فرمان او در فاصله جنگ جهانی دوم در سال های 1941 تا پایان سال 1945 میلادی در اردوگاه ها هزاران نفر از یهودیان را به قتل رساندند. در کنار آنان کولی ها، همجنس گرایان و سوسیال دموکرات ها و کمونیست ها نیز کشته می شدن چرا که از دید هیتلر آنان مانع تشکیل نژاد اصیل ، خالص و برتر بودند و ناخالصی هایی قلمداد می شدند که باید حذف می شدند. در نهایت و پس از پایان جنگ اما دولت آلمان، هولوکاست را برسمیت شناخت و خود را متعهد به پرداخت غرامت به یهودیان دانست. 

به گزارش خرداد، با این حال، این نخستین نسل زدایی گسترده در طول تاریخ معاصر نبوده است. پیش از کشتار یهودیان توسط نازی ها این نسل زدایی ارامنه توسط حکومت عثمانی بود که با انگیزه های نژادی، قومیتی و مذهبی صورت می گرفت. نابودی عمدی و از پیش برنامه ریزی ارمنی های های ساکن سرزمین های تحت کنترل امپراتوری عثمانی پس از جنگ جهانی اول (1915 تا 1917 میلادی] توسط رهبران عثمانی و رهبران قیام ترکان جوان صورت گرفت. ارامنه در آن زمان مجبور به تبعیدهای اجباری می شدند. تعداد کلی قربانیان نسل زدایی بین یک تا یک و نیم میلون نفر محاسبه شده است. تصاویر تاریخی نشان می دهند که عثمانی ها چگونه به ارامنه گرسنگی می دادند. گزارش های متعددی نیز از تجاوز و آزار و اذیت جنسی قربانیان منتشر شده اند. 

دولت ترکیه اما برخلاف آلمانی تاکنون وقوع این رویداد دهشتناک را برسمیت نشناخته است. امپراتوری عثمانی مدعی بود که ارامنه غیر مسلمان عناصری خطرناک ، خارجی و شریک در توطئه "دشمن مسیخی" یعنی روسیه تزاری برای برهم زدن فعالیت های عثمانی در شرق بوده اند. نکته جالب توجه اینجاست که حتی پس از پایان حکومت عثمانی ها نیز ترکان جوان که با هدف سکولاریسم و بی طرفی مذهبی به قدرت رسیده بودند و به دلیل افکار نژادگرایانه و ملی گرایانه برای ایجاد دولت – ملت ترکی ارامنه را مانعی در مسیر اجرای پروژه خود می دیدند.  

رهبران امروزی ترکیه و پان ترک ها هم چنان از هولوکاست ارمنی ها به عنوان یک افسانه یاد می کنند و با بزرگ نمایی تنش ها در قره باغ که دهه ها پس از آن واقعه رخ داده در پی متهم نمودن ارمنی ها بر آمده و در پی نفی کلی این رخداد هستند. در واقعه قره باغ ارتش ارمنستان با اشغال سرزمین هایی از جمهوری آذربایجان زمینه مرگ شماری از ترک های آذری را فراهم آورد. واقعه فوق در ابتدای دهه نود میلادی قرن بیستم صورت گرفته است. منطقه قره باغ هم چنان در اشغال ارمنی ها می باشد.

طرح موضوع فوق در ترکیه ممنوع بوده و کسانی که در این رابطه اظهار نظر نمایند محکوم به زندان می شوند. اورهان پاموک نویسنده سرشناس ترک به همین دلیل محاکمه شد، وی صراحتا بیان داشته بود که « در ترکیه سی هزار کرد و یک میلیون ارمنی کشته شده‌اند در حالی که به غیر از من هیچ‌کس جرئت بیان این مطلب را ندارد".