شورش گرسنگان در اعتراض به سیاست احمدی نژاد ونزوئلا

سرویس بین الملل خرداد: نشریه "فارین پالسی" در گزارش خود درباره وخامت وضعیت اقتصادی و سیاسی در ونزوئلا می نویسد:"ویلیام کشاورزی 44 ساله است. او نیز مجبور است مانند بسیاری از مردم در بیرون سوپر مارکت در مرکز شهری در 34 مایلی غرب کارکاس در صف حضور یابد. اینجا همه چیز کوپنی است. وقتی صبح فرا می رسد آنان باز باید در صفی زیر گرمای با درجه حرارت 95 درجه بایستند. نزدیک ظهر که می شود آنان در نهایت با اجازه پلیس و گارد ملی می توانند به سوپر مارکت وارد شوند اما پس از انتظار جهنمی 18 ساعته تنها حق خرید دو کیلوگرم آرد ذرت و یک کیلو ماکارونی را دارند. اینها همان کسانی هستند که پیش تر به هوگو چاوز رییس جمهوری قبلی ونزوئلا و نیکولاس مادورو جانشین او رای دادند. ویلیام می گوید چگونه می توان تصور کرد که این اتفاق در ونزوئلا می افتد؟" کشور ما را دارای بزرگترین ذخایر نفتی جهان است اما غذا ندارد". 

به گزارش خرداد، این نشریه در ادامه می افزاید:"کمبود مواد غذایی نتیجه سیاست های غلط اقتصادی و سوء مدیریت چاوز و همراهان اوست . اکنون که درآمدهای نفتی آن کشور با کاهش قیمت جهانی نفت کاهش یافته است ونزوئلا بدترین روزهای خود در تاریخ را می گذراند. دولت مجبور شده تا خرید مواد غذایی را محدود کند و قیمت ها را خود تنظیم کند. با این حال، بازهم دسترسی شهروندان ونزوئلایی به کالاهای اساسی مانند قهوه، شکر، برنج، شیر، ماکارونی، کاغذ توالت، صابون و مواد شوینده ناممکن است. بیش از 80 درصد از قفسه های مغازه ها خالی هستند. در نتیجه بسیاری از مردم ونزوئلا در حال حاضر با یک وعده غذایی در روز سر می کنند و یا مجبور به پیدا کردن غذا در سطل زباله هستند. یکی از شهرداران ونزوئلایی اخیرا در توئیتر خود نوشت که عده ای دیگر از مردم در حال شکار کبوتر و یا شکار سگ و گربه برای زنده ماندن هستند". 

این نشریه در ادامه می افزاید:"مادوروی سوسیالیست در مارس سال 2013 میلادی توانست اکثریت آرا را به سوی خود جلب کند اما اکنون خواست برگزاری همه پرسی افزایش یافته است. افزایش نرخ تورم و مشکلات اقتصادی نتیجه سیاست های اقتصادی دولت اوست که شدیدا فعالیت بخش خصوصی را محدود کرد و شرکت های زیادی را مصادره کرد. وضعیت کنونی در ونزوئلا در حالی جریان دارد که چاوز در نخستین دور ریاست جمهوری اش در سال 1998 میلادی وعده داد که آن را برطرف خواهد کرد. در آن زمان او مدعی شد که مردم غذای سگ می خورند و مشکلات را به گردن دولت سرمایه داری و امریکا و نیروهای هوادار غرب انداخت. او قول داد با توزیع مجدد ثروت نفتی در آن کشور نابرابری های درآمدی را کاهش داده و از شدت فقر بکاهد. او در سال 2003 میلادی با سرکوب اعتصابات و اعتراضات سرتاسری بار دیگر زمام امور ار در دست گرفت. چاوز سیاست سخت گیرانه کنترل ارز خارجی و کنترل قیمت را اجرا کرد. اما این کنترل ها خود باعث ایجاد بازار سیاه شدند. از سال 2005 میلادی به این سو ده ها تن از صاحبان کسب و کار توسط دولت چاوز سلب مالکیت شدند. در سال 2015 میلادی وضعیت به جایی رسید که بیش از 1200 شرکت خصوصی ملی شده بودند. این سیاست ها باعث شدند تا بسیاری از سرمایه گذاران خارجی از ونزوئلا فرار کنند. چاوز از درآمدهای نفتی بالا به عنوان بازاری برای حفظ حمایت فقرا استفاده می کرد". 

این نشریه در ادامه اما اشاره می کند که شیوه مدیریتی نادرست چاویست ها امروز مشخص می شود زمانی که قیمت نفت کاهش یافته و ونزوئلا با کمبود مواجه است. این نشریه می نویسد:"انتظار می رود نرخ تورم به بالای 720 درصد در سال جاری برسد. شرکت کوکاکولا اعلام کرده که به دلیل کمبود قند تولید نوشابه هایش را در ونزوئلا متوقف کرده است. هم چنین بزرگترین شرکت ماء الشعیر سازی در آن کشور نیز به دلیل عدم توانایی واردات جو مالت فعالیت اش متوقف شده است. 

فارین پالسی در ادامه ادامه می افزاید:"بسیاری از ونزوئلایی ها منعترض هستند از کمبود شدید مواد غذایی و درماندگی دولت از تامین نیازها. "ساندرا لوندونو" آرایشگر 42 ساله می گوید که از مشتریانش به جای پول غذا می گیرد. او می گوید قبل از به قدرت رسیدن چاویست ها ونزوئلایی ها با کمبود غذا مواجه نبودند. 

این نشریه در ادامه اشاره می کند که مادورو اما تمام تقصیرها را به گردن قدرت های خارجی "نابکار" به خصوص امریکا می اندازد و می گوید که صاحبان کسب و کار در ونزوئلا همدست امریکا هستند و می خواهند با ایجاد بحران احتماعی دولت او را سرنگون کنند. 

فارین پالسی اما اشاره می کند که اپوزیسیون باور دارد که سوء مدیریت اقتصادی چاویست ها علت اصلی مشکلات کنونی است. این نشریه در ادامه به نقل از شهروندان معمولی ونزوئلایی اشاره کرده که آنان چاره ای جز خرید مواد غذایی در بازار سیاه ندارند. این نشریه می نویسد:"دولت قیمت یک کیلوگرم آرد ذرت را حدود 19 دلار تعیین کرده است اما قیمت در بازار سیاه حدودا کیلویی 150 دلار است". 

این نشریه در پایان می نویسد:"لوندونو می گوید مادورو و وزرایش همگی چاق هستند این نشان می دهد آنان غذا برای خوردن به اندازه کافی دارند. من نمی توانم صبر کنم تا مدت زمان ریاست او تمام شود او باید کنار برود".