احتمال بروز جنگ هسته‌ای در شبه جزیره کره
روزنامه کوریا تایمز در مقاله ای نوشت:در حالی که سئول و واشنگتن صحبت درباره گفت‌وگو با پیونگ یانگ را متوقف کرده‌اند، برخی از کارشناسان امنیتی از شکل‌گیری بدترین سناریو سخن می‌گویند: جنگی هسته‌ای که می‌تواند شبه جزیره کره را در بر گیرد.
به گزارش ایسنا، روزنامه کوریا تایمز در این مقاله متذکر شد، کره شمالی به توسعه برنامه‌های هسته‌ای و موشکی‌اش ادامه می‌دهد و در همین حال برخی نیز تسلیحات هسته‌ای متعلق به خود سئول را خواستار هستند.
در ادامه این مقاله آمده است: مباحث در خصوص جنگ هسته‌ای در زمانی شکل می‌گیرد که کابینه اوباما در سال منتهی به انتخابات از سیاست‌های خارجی‌اش منحرف می‌شود و دولت پارک با شکست اخیر در انتخابات پارلمانی دچار مشکل شده است. هر دوی این کابینه‌ها به تحریم‌هایی علیه کره شمالی متوسل می‌شوند که سودمندی آن‌ها مورد تردید قرار دارد و امیدوارند که فشار تا حدودی منجر به خلع سلاح هسته‌ای شود.
بر خلاف دوران جنگ سرد که جنگ هسته‌ای غیرقابل تصور بود و مفهوم دکترین تضمین تخریب متقابل به طور موثری مانع ورود تصمیم‌گیران به جنگ هسته‌ای می‌شد، اکنون اما امکان درگیری جنگ هسته‌ای به یک موضوع جدی در مباحث بدل شده است.
در دو هفته گذشته سه اتاق فکر در واشنگتن ارزیابی نسبی به روز خود درباره زرادخانه هسته‌ای پیونگ را منتشر کردند که به شرایط استفاده از این زرادخانه، تهدید ذاتی این زرادخانه نسبت به امنیت کره جنوبی و ایالات متحده و گزینه راه حل نظامی می‌پردازد.
در بخش دیگری از این مقاله آمده است: دیوید آلبرایت بنیان‌گذار موسسه علم و امنیت بین‌الملل گزارش به خوبی مستند شده خود را در ۱۶ ژوئن منتشر کرد که برآورد می‌کند، پیونگ یانگ در حال حاضر بین ۱۳ تا ۲۱ سلاح هسته‌ای در اختیار دارد.
پیش از انتشار این گزارش ارزیابی که مورد پذیرش همگان بود از ۱۰ تا ۱۶ بمب هسته‌ای خبر می‌داد. در آوریل ۲۰۱۵ کارشناسان چینی اعلام کردندکره شمالی حدود ۲۰ بمب در اختیار دارد و در همین حال کارشناسان واشنگتن در پایان سال ۲۰۱۵ بیان کردند که کره شمالی می‌تواند تا سال ۲۰۲۰ بین ۲۰ تا ۱۰۰ سلاح هسته‌ای داشته باشد.
در ۲۴ مه موسسه پیش‌بینی استراتژیک (استراتفور)، یک اتاق فکر واقع در واشنگتن، یک مقاله پنج بخشی درباره چگونگی حذف برنامه هسته‌ای رو به رشد نظامی با استفاده مختصر از تسلیحات هسته‌ای ایالات متحده را منتشر کرد. این گزارش استراتفور پیشنهاد می‌کند که اگر ایالات متحده نمی‌خواست تا کره شمالی تکنولوژی‌های مرتبط هسته‌ای که این کشور ادعا می‌کند آن‌ها را در اختیار دارد را تکمیل کند، نمی‌بایست گزینه نظامی را کنار می‌گذاشت. هیچ مدرک علمی دال بر این که کره شمالی، توانایی هسته‌ای تمام عیار و آماده جنگی در اختیار دارد، وجود ندارد.
مانند بسیاری دیگر از سازمان‌ها، استراتفور معتقد است که کره شمالی‌ها به تکمیل تکنولوژی‌های هسته‌ای و موشکی از کوچک‌سازی برای قرار دادن کلاهک هسته‌ای در راس یک موشک گرفته تا تنوع بخشیدن به مواد شکاف‌پذیر از پلوتونیوم تا اورانیوم و تریتیوم و نیز تولید بمب‌های گرمایی و هیدروژنی و تکمیل موشک‌های قاره پیما با دوام ورود دوباره به جو و نیز دقت هدف‌گیری سرزمین آمریکا فراتر از برد ژاپن و گوام نزدیک می‌شود.
استراتفور به یک «حمله کوچک» علاقه دارد تنها هدف قرار دادن تاسیسات هسته‌ای برای مجبور کردن کره شمالی به خلع سلاح هسته‌ای. این ادعا با استدلال خود استراتفور مبنی بر این که چنین حمله جزیی می‌تواند به یک جنگ تمام عیار تبدیل شود در تناقض است. شناسایی اهداف شناخته شده در مجتمع هسته‌ای یونگ بیون کاملا آسان است اما هیچ راهی برای هدف قرار دادن بمب‌های هسته‌ای و سیستم‌های پرتاب موشک مخفی که امکان آن‌ها با ابزارهای جاسوسی فعلی قابل شناسایی نیست، وجود ندارد.
کوریا تایمز در ادامه مقاله خود می‌نویسد: استراتفور نوع تسلیحات و این که چه مقدار از این سلاح‌ها برای از بین بردن زیرساخت تولیدی هسته‌ای و نیز سایت‌های سیستم‌های پرتاب کره شمالی نیاز خواهد بود را طرح‌ریزی می‌کند. طبق این طرح نظری در ماموریت حمله جزیی به ۱۰ بمب افکن b-۲ و ۲۴ جنگنده تاکتیکی f-۲۲ مجهز به مهمات ویژه مانند مهمات حمله مستقیم مشترک (JDAM) و ۶۰۰ موشک کروز که بتوان آن را سطح زیردریایی و کشتی‌ها پرتاب کرد نیاز خواهد بود.
کاملا محتمل است که یک حمله جزیی به عملیاتی جامع بیانجامد. در ۱۵ ژوئن پیونگ یانگ به سرعت به گزارش‌های استراتفور واکنش نشان داد و تاکید کرد که بازدارنده هسته‌ای‌اش را تقویت خواهد کرد تا کوچک‌ترین تحرکات را با ضد حملات بی‌رحمانه خنثی سازد. پیونگ یانگ باید درک کند که استراتفور یک شاخه تحقیقاتی دولتی است و ضرورتا گزارش‌های این موسسه دیدگاه طراحان نظامی آمریکایی را منعکس نمی‌کند.
با این حال امکان‌پذیر است که حمله ایالات متحده به زیرساخت هسته‌ای کره شمالی واکنش تند این کشور با پرتاب سلاح‌های هسته‌ای را به همراه خواهد داشت. گزارش استراتفور یک محاسبه بدون فکر از آن چه لازم است برای حذف توانایی هسته‌ای کره شمالی به کار گرفته شود، ارائه می‌دهد اما مسلما این محاسبات گزینه جذابی برای تصمیم‌گیران سیاسی که بعید است چنین تصمیمی را اتخاذ کنند، نیست.
در ۱۳ ژوئن گارث مک لنان مقاله تامل برانگیزی با عنوان «سوزان در انبار کاه: چگونه کره شمالی می‌تواند در یک جنگ هسته‌ای مبارزه کند» را منتشر کرد. نویسنده استدلال می‌کند که دیگر نمی‌توان فرض کرد سلاح‌های هسته‌ای هرگز مورد استفاده قرار نمی‌گیرند و اینک ه موضوعات گفت‌وگوهای مرتبط با تسلیحات هسته‌ای باید از منع گسترش فراتر روند.
در ادامه این مقاله آمده است: کره شمالی اعلام کرده است این کشور تنها زمانی که تمامیت ارضی‌اش از سوی نیروهای متجاوز با سلاح هسته‌ای تهدید شود از تسلیحات هسته‌ای استفاده خواهد کرد. مک لنان هشدار می‌دهد که این اظهارات باید به شدت جدی گرفته شوند. هیچ معنی روشنی از کلمه مبهم «تمامیت ارضی» و «متخاصم» وجود ندارد. وی هم‌چنین درباره قابلیت به‌کار گیری ذاتی تسلیحات هسته‌ای توسط کره شمالی سخن می‌گوید.
پذیرفتنی است که طراحان جنگی کره شمالی مسلما به هر گونه حمله محدود یا جامع آمریکا همان‌گونه که استراتفور پیشنهاد داد با تسلیحات هسته‌ای واکنش نشان خواهد داد. اگر کره شمالی چند کلاهک هسته‌ای را با موشک‌های متعارف و سیستم‌های توپخانه‌ای برای یک ضد حمله ترکیب کند حتی با استقرار سامانه پدافند منطقه‌یی ارتفاع بالا نیز هیچ راهی برای دفاع از کره جنوبی وجود ندارد.
در پایان این مقاله آمده است: بسیاری از جنگ‌های بزرگ در قرن گذشته با تصمیمات نادرست، اشتباهات محاسباتی و سوء تفاهم‌ها شکل گرفت. معدود جنگ‌هایی دلیل موجهی برای قربانیان و خساراتی که تحمیل کرده‌اند، دارند. هیچ کس خواهان جنگ نیست. هنوز زمان و فرصت برای همه طرف‌ها وجود دارد تا از یک جنگ هسته‌ای جلوگیری کنند و برای یک راه‌حل صلح‌آمیز برای حل اختلافات همکاری کنند.
