علت ضعف فراکسیون امید چیست؟
پس از انتخابات هیئت رییسه کمیسیون‌ها مجلس شاهد بودیم که اعضای فراکسیون امید حتی در کمیسیون فرهنگی که سهمی برابر داشتند در جذب سه عضو مستقل نا کام ماندند و ریاست کمیسیون را به عضو جبهه پایداری واگذار کردند.
ضعف مدیریت، کمبود تجربه، دلخوری اعضا یا رقابت داخلی؟
به گزارش پویش، وقتی در زمان انتخاب ریاست مجلس عارف به عنوان کاندیدای فراکسیون امید بازی را به علی لاریجانی واگذار کرد، با همه ناراحتی‌ها از این مسئله و عدم کامیابی کاندیدای فراکسیون اما امیدی نیز شکل گرفت و آن اینکه عارف به دلیل عدم ریاست بر مجلس زمان بیشتری را می‌تواند به ریاست فراکسیون و لابی برای به دست آوردن دست بالا در مجلس به دست بیاورد، اما در نهایت پس از انتخابات هیئت رییسه کمیسیون‌ها مجلس شاهد بودیم که اعضای فراکسیون امید حتی در کمیسیون فرهنگی که سهمی برابر داشتند در جذب سه عضو مستقل نا کام ماندند و ریاست کمیسیون را به عضو جبهه پایداری واگذار کردند.
علت چیست؟
به جز دست بالای فراکسیون ولایت، محمدعلی وکیلی، سخنگوی فراکسیون امید دو دلیل داخلی در این باره را ذکر می‌کند و می‌گوید:
تجربه پارلمانی اندک اعضای فراکسیون امید از مهم‌ترین دلائل عدم موفقیت این فراکسیون در انتخابات هیات‌رئیسه بود،بی‌تجربگی ما در واگذاری رقابت سر تصاحب کرسی‌های هیات‌رئیسه کمیسیون‌ها تاثیر بسزایی داشت.
مسئله دیگری که در بروز این مشکل تاثیرگذار شد، این بود که در برخی موارد اعضای فراکسیون امید با یکدیگر رقابت کردند و حتی در مواردی به دلیل برخی دلگیری‌های داخلی به رقیب رای دادند.»
اهمیت به اقلیت‌ها و توجه ائتلاف و رایزنی
مجسن رهامی نیز به دلخوری‌های برخی اعضا اشاره می‌کند و می‌گوید:
برخي از دوستان از انتخابات هيئت رئيسه فراکسيون ناراحت بودند، به طور مثال هيچ يک از خانم ها در هيئت رئيسه فراکسيون راي نياورند يا اينکه به جز آقاي تابش و آقاي تاجگردون همه اعضاي هيئت رئيسه فراکسيون، منتخبين تهران بودند. اين حرف در هيئت رئيسه فراکسيون مطرح بود " که ما انتخابات انجام داديم و اين موضوع طبق دموکراسي است". طبيعي بود که رايزني و ائتلاف با کليه قواعد دموکراسي و اکثريت همخواني ندارد. شايد جايي لازم باشد 50-40 نفري را که به لحاظ راي نسبت به مجموعه يکصد نفره در اقليت قرار دارند، در هيئت رئيسه سهمي در نظر بگيريم
هرچند بد عهدی برخی و سختی‌های میدان سیاست در عدم کامیابی فراکسیون تا به اینجای کار موثر بوده اما به نظر می‌رسد بیش از نفاق و بد عهدی رقبا و تاخت و تازه به آن‌ها نیاز است تا ما به وفاق خود و مدیریت فراکسیون بپردازیم. امری که با توجه به غیبت چهره‌ها مجرب اصلاح‌طلب بار اصلی آن بر دوش شخص دکتر عارف قرار می‌گیرد و انتظار می‌رود تا ایشان با تدبیر و تجربه خود اجازه ندهند فقدان تجربه چهره‌ها تازه حس شود.
