مردم شادي مي خواهند...
به روايت تاريخ؛ کوروش بزرگ براي شادي مردم همه قلمرو امپراتوري پارسي، ارزش بسيار قايل بود تا جايي که حتي خود را موظف مي دانسته اين شادي را براي مردمانش فارغ از هر نژاد و اعتقادي، ايجاد کند. جمله «بشود که دل ها شاد گردد» جمله معرف کوروش است که بارها در کتبيه هاي برجاي مانده از کماندار آرياييان يافت مي شود. بنا بر مفاد منشور بابل؛ از نظر کوروش، بازسازي پرستشگاه ها و خانه هاي ويران شده، آزادسازي بردگان و برانداختن قانون برده داري و نيز احترام به کرامت انساني، تنها بهانه اي بود براي اينکه دل هاي مردمان شاد شود و خرسند. او در بند 22 اين منشور؛ تاکيد مي کند: «مردم سروري را شادباش گفتند که به ياري او از چنگال مرگ و غم رهايي يافتند.» کوروش احتمالامي دانسته که شاد بودن از نيازهاي نخستين هر ملتي است. مانند نياز به آب و غذا! ملتي که شاد نباشد، همبسته و به تبع آن پيروز نيز نخواهد بود. اين را تاريخ هم ثابت کرده که گسترانيدن غم و اندوه و درد به هر بهانه اي يعني پراکندن تخم جدايي و ازهم گسستگي. تقويم ايرانيان باستان و نقش برجسته ها و ديگر آثار تاريخي، خود نشان مي دهد که ايرانيان نيز از ديرباز مردمان شادي بوده اند و شادي را از بارزه هاي اهورايي مي پنداشتند و شادي همواره در همه ماه هاي سال با نظم و ترتيب خاصي حتي با حمايت حاکميت و در مکان هاي خاص و طراحي شده اي، انجام مي گرفته است. جهان نيز امروز به اين باور رسيده که بايد براي شاد بودن و شادماندن مردم انديشيد و حتي سرمايه گذاري کرد. خوشبختانه در کشور ما نيز چندي است در هنگامه بزرگ ترين جشن ملي ايراني يعني نوروز و برخي جشن هاي بزرگ مذهبي نيز البته به صورت محدود، پراکنده و نامنظم مراسم آتش بازي انجام مي شود. در گذشته، نوروز مي آمد و در سطح شهر انگارنه انگار که نوروز است و جشني هزاران ساله در حال برگزاري است. آن هم جشني که بنيانگذار آن ايرانيان بودند. مثال خوب ديگر در اين زمينه آيين هاي شب چهارشنبه سوري است. شايد اگر از ابتدا دولت ها، خود، برگزاري درست، اصولي و با مبناي تاريخي اين جشن را بر عهده مي گرفتند، امروز شاهد بزرگداشت همراه با خشونت و تحريف شده اين جشن و خسارات ناشي از آن نبوديم. ايرانيان ذاتا مردمان شادي هستند و شادبودن را دوست داشته و دارند. تنها اشکال در اين خصوص، عدم وجود نظم در برگزاري شادي هاي ماست. به محض اينکه اتفاقي مانند رفتن تيم فوتبال به جام جهاني روي مي دهد همه به خيابان مي ريزند و در ترافيکي فشرده در هم قفل مي شوند. نبايد از ياد برد هنگامي نظم برقرار مي شود که براي برگزاري اينگونه مراسم ها برنامه ريزي اصولي صورت گرفته و نقش هاي طراحي شده باشد و صدالبته که منظور حضور کاملامستقيم دولت نيست. مقصود برنامه ريزي و طراحي جشن هاي ملي براي مردم توسط دولت با مشورت متخصصين حوزه هاي مرتبط است که عهده دار اجراي آن سازمان هاي مردم نهاد هستند. مانند آنچه در کشورهاي توسعه يافته روي مي دهد. اميد است دولت تدبير و اميد براي شادي مردم تدبيري بينديشند زيرا براي اميدواربودن و اميدوار ماندن مردم برنامه ريزي و ساماندهي جشن هاي ملي ضرورتي است انکار ناپذير.
منبع: شرق
