تخریب بازرگان توسط توده؛ هجمه دلواپسان علیه روحانی

سرویس سیاسی خرداد، پژمان پارسی پور: دکتر سید حسن هاشمی وزیر بهداشت اخیرا در نوشتاری اینستاگرامی اقدامات دلواپسان علیه دولت روحانی و استفاده سیاسی آنان از موضوع فیش های حقوقی را با اقدامات مخرب حزب توده در اوایل انقلاب علیه دولت مهندس بازرگان مقایسه کرده است. او می نویسد:" دو ماه از انقلاب نگذشته بود که اولین وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران به نام دکتر حسن نزیه عضو کابینه مرحوم مهندس بازرگان برای زیارت و کار اداری به همراه هیئت بلند پایه به مشهد آمده و در هتل هایت مشهد اقامت داشتند. در آن زمان من دانشجوي سال سوم دانشكده پزشكي بودم.اولین باری که فیش در کشور افشا شد مربوط به همین سفر بود که هزینه سه روز اقامت هیئت همراه وزیر ۱۷ هزار تومان شده بود؛ هواداران حزب توده کپی فیش مربوطه را بر در و دیوار خیابان ها و دانشگاه ها چسبانده بودند و بلوایی در کشور بپا کردند. البته بعدها اين سنت سيئه كه ضد ارزش های اخلاقی و اسلامی است تا امروز ادامه يافت و هر روز دريغ از ديروز...در مباحث اخیر نیز، برخی دوستان باید بدانند اين شمشيری كه بر پيكر انقلاب اسلامی وارد می کنند، دو لبه دارد؛ درست است كه از يك طرف آن روحانی و دولت او را می زنيد، ولی با طرف ديگر، روحانيت و نظام را نشانه رفته ايد!من معتقدم که حقوق نامتعارف، یا طبق ضوابط و مقررات پرداخت شده و یا خارج از آن.اگر مدیری طبق ضوابط موجود حقوقی دریافت داشته که نامتعارف است، راه حل این مشکل بجای آبرو بردن از او و «افشاگری های توده وار»، اصلاح آن ضوابط از مجاری قانونی است. اگر هم فردی خارج از ضوابط و مقررات وجهی از بیت المال دریافت داشته، حتما باید به قوه قضائیه معرفی شود و احدی حق ندارد قبل از قطعیت تخلف او در دستگاه قضائی، آبروی کسی را ببرد. به عبارتی در هر دو صورت فرد افشاگر مستوجب پیگرد قضائی است". 

به گزارش خرداد، گفته دکتر هاشمی حاوی نکات قابل ارزشمندی است که باید به آن توجه کرد. پیش از این نگارنده این سطور در بهمن ماه سال 94 در "خرداد" مطلبی را نوشته بود تحت عنوان "چرا دلواپسان به مرجان تفکر توده ای در حوزه اقتصاد تبدیل شده اند؟" نویسنده در آن مطلب اشاره کرده بود که کیهان، وطن امروز و 9 دی و سایر نشریات نزدیک به جریان دلواپسان از چند ماه پیش از برگزاری انتخابات مجلس گفتمان متفاوتی را در حوزه اقتصادی برای بهره برداری سیاسی علیه روحانی در پیش گرفته بودند گفتمان توده ای و چپ سنتی. استراتژیست های شان نیز از این گفتمان بهره می بردند. "شهریار زرشناس" از "نئولیبرالیسم" دوران هاشمی و تداوم آن در دوران روحانی می گوید و "ابراهیم رزاقی" اقتصاددان و فارغ التحصیل مقطع دکتری در رشته توسعه اقتصادی از فرانسه با حضور در سمینارهای دلواپسان علیه "خصوصی سازی" سخن می گوید و از اقتصاد "دولتی" دفاع می کند.

دلواپسان تا جایی خط مشی توده ای را در پیش گرفتند که "عباس آخوندی" وزیر راه و شهرسازی به خوبی تشخیص داده بود که تفکرات اقتصادی سوسیالیستی که در صورت اجرایی شدن ایران را به سمت و سوی شوروی سابق با اقتصادی ورشکسته سوق خواهند داد در حال بسط یافتن هستند. او گفته بود که سازمان حمایت از حقوق مصرف کنندگان از ایده های سوسیالیستی پیروی می کند.

امروز هم آنان همان گونه که وزیر بهداشت می گوید خط مشی حزب توده را در تخریب دولت با بهانه "فیش های حقوقی" در پیش گرفته اند. در ظاهر نشان می دهند که دلسوز مردم هستند در حالی که زمان احمدی نژاد در برابر تمام حیف و میل های صورت گرفته در بیت المال سکوت کرده بودند. 

اما چرا معتقدم که تشابه زیادی میان تاکتیک های حزب توده و دلواپسان در حمله علیه دولت های میانه رو و  اعتدالی وجود دارد. حزب توده از دو تاکتیک عمده برای پیشبرد اهدافش استفاده می کرد نخست ایجاد بحران در حاکمیت و نیروهای اسلامی و دوم ایجاد کانال های بحران سازی و نارضایی تراشی. به نظر می رسد دلواپسان اکنون تاکتیک دوم را در دستور کارشان قرار داده اند تا از طریق ایجاد دو دستگی و بحران از فرصت ایجاد شده به نفع خود استفاده کنند. حزب توده با استفاده از نفوذی های خود در نهادهای مختلف از آنان اطلاعات مهم و حساس را دریافت می کرد. پرسش در اینجاست آیا اقدام کنونی در افشای فیس های حقوقی جز از طریق اعزام نفوذی ها در درون نهادهای مهم اداری کشور روی داده است؟ چرا این فرد و افراد پشت پرده از طریق رویه حقوقی و قضایی خواست شفافیت میزان حقوق ها را دنبال نکردند و دست به افشاگری عمومی زدند؟ 

برچسب زدن به دولت ها نیز از خصوصیات مشترک توده ای ها و دلواپسان است. اگر توده ای ها دولت بازرگان "لیبرال" می خواندند و از این اصطلاح به دلیل حمایت آن دولت اقتصاد بازار به عنوان ناسزا استفاده می کردند امروز هم دلواپسانی که از جانب لغو تحریم ها و در معرض خطر قرار گرفتن منافعی که در آن دوران داشتند احساس خطر می کنند علیه قراردادهای دولت با شرکت های هواپیمایی خارجی می نویسند، علیه خصوصی سازی سخن می گویند و دولت روحانی را "لیبرال" می خوانند. آنان نیز تاکتیک های مشابهی را برای جوسازی و هوچی گری به کار گرفته اند. 

حزب توده در دهه 60 برای فشار آوردن و جا زدن خود به عنوان نماینده طبقه کارگر به مانعی اساسی بر سر راه تجارت خارجی تبدیل شده بود و طرح ملی کردن بازرگانی خارجی را مطرح کرده بود. هم چنین با طرح موضوعاتی چون تورم و گرانی قصد داشت با بالا بردن سطح انتظارات اجتماعی جامعه را به سمت یک بحران احتماعی پیش ببرد. از سوی دیگر در عرصه سیاست خارجی در زمانی که دولت بازرگان قصد ایجاد ارامش در حوزه سیاست خارجی را داشت حزب توده با عامل امپریالیست خواندن دولت او از اشغال لانه جاسوسی حمایت کرد. 

در حوزه اقتصادی برخلاف دولت موقت، حزب توده برنامه جامع ملی شدن صنایع و بانک ها را در نظر داشت. دولت موقت نمی توانست مطالبات تخیلی آن حزب از جمله آب و برق مجانی را نیز براورده سازد. در مقابل کیانوری دبیرکل وقت حزب می گفت این که بازرگان مطالبات حزب توده را نادیده می گیرد اهمیتی ندارد ما باید شعارهای مان را روز و شب تکرار کنیم تا این که نیروی اجتماعی واقعی آن را بپذیرد. نگاهی به رسانه های دلواپسان بیندازیم که در چند هفته اخیر تیتر مشترک هر روزشان شده "فیش های حقوقی" ایا هدف آنان از تکرار این موضوع غیر از هدف توده ای ها در ابتدای انقلاب است؟ 

حزب توده در آن زمان علیه طرح بازرگان درباره تبدیل دادگاه های انقلاب به دادگاه های تحت نظارت دولت موقت مخالفت کرد و با شور و حرارت در ارگان حزبی خود نوشت:"آنهایی که با دادگاه های انقلاب مخالفت میکنند حامیان امپریالیسم، صهیونیسم، سلطنت طلبان و ساواک هستند." امروز هم دلواپسان برچسب امریکایی را بر دولتی می زنند که خواستار تعامل سازنده با جهان است. 

اکنون  دلواپسان سعی دارند تا انتظارات عمومی را در دوران پسا تحریم افزایش دهند و بدون توجه به این موضوع که برای لمس تاثیرات مثبت لغو تحریم ها به زمان نیاز است قصد دارند برای جلوگیری از پیروزی دوباره روحانی در انتخابات بعدی به نارضایتی های اقتصادی و اجتماعی دامن بزنند. آنان اما نمی دانند اگر حزب توده به عمد خواستار ضربه زدن به کلیت نظام و جامعه بود امروز آن ها جاهلانه و ناآگاهانه با اقدامات شان علیه دولت و ایجاد دو قطبی دولت – ملت و دامن زدن به گفتمان "فقیر و غنی" با تشدید منازعات اجتماعی این کار را انجام می دهند.