نگاه تحلیلی خرداد به نمایشگاه مطبوعات
نمایشگاهی که «گاه» رویش رسانه و اهل قلم نیست!
نه خبری از ارتباط ملموس و بی واسطه اهالی رسانه و خبرنگاران با شهروندان است و نه آنچنان که بایسته و شایسته است، مدیران و تصمیم گران رسانه ای به دنبال اخذ بازخورد از مخاطبان هستند
سرویس فرهنگی خرداد: بیست و دومین دوره نمایشگاه مطبوعات این بار بدون پسوند و پیشوندهایی همچون بین المللی یا خبرگزاری، آغاز به کار کرده است. شعار این دوره از نمایشگاه مطبوعات« صداقت و شفافیت» است.
به گزارش خرداد؛ نمایشگاه آنگونه که از اسم اش بر می آید گاه رستن و نمو و نمود مطبوعات و اهالی رسانه است. ویترین و نمایه‌ای که قرار است در بازه زمانی یک‌هفته ای هر آنچه در بطن و متن رویدادها و عملکردهای یکساله مطبوعات به وقوع پیوسته را جلوه گر کرده و در تعامل بی واسطه با مخاطبان و اخذ بازخورد این عملکردها، ماخذ و منبع برنامه و راهبرد پیش روی رسانه ها را ترسیم و تبیین کند.
این آنچیزی است که از یک نمایشگاه که عنوان مطبوعات را در پیشانی خود دارد، انتظار می رود اما در کشور ما وضعیت سر و شکلی متفاوت دارد.
نه خبری از ارتباط ملموس و بی واسطه اهالی رسانه و خبرنگاران با شهروندان است و نه آنچنان که بایسته و شایسته است، مدیران و تصمیم گران رسانه ای به دنبال اخذ بازخورد از مخاطبان هستند، بیش و پیش از هر موضوع و گزاره ای کسب و اخذ خبر و غنا بخشی به صفحات روزنامه ها یا سایت ها با توجه به حضور متمرکز صاحب منصبان و چهره های برجسته سیاسی و فرهنگی و اقتصادی در نمایشگاه در این برهه زمانی و حتی تا چند صباح بعد از آن مد نظر است.
گویی ماراتن و مسابقه ای براه افتاده که هر کس گفت و گوی پر و پیمان تر و جنجالی تری در این ایام نمایشگاه داشته باشد، رسانه برتر و غرفه مطلوب تر است، هر رسانه ای که خبرنگاران اش فعال تر و پر فشار تر به ایفای وظیفه بپردازند برنده این میدان است!.
بی توجه به آنکه قرار بوده نمایشگاه مطبوعات بهار اهالی رسانه ، موسم نشاط و آرامش و اشتیاق آنان باشد. نکته ای که نشان می دهد نگاه سخت افزاری در مقولات فرهنگی بسط و تعمیم یافته و هنرمند و اصحاب قلم به دیده یک ابزار و وسیله نگریسته می شوند که این نیز البته نه به مسئول و تصمیم گیر که به مدیران رسانه ای باز می گردد که اینگونه وضعیتی را بر تارک رسانه ای کشور نقش می زنند.
در دیگر سو به نظر می رسد همانند چند سال گذشته شمارگان فراوانی از مراجعان و بازدید کنندگان نمایشگاه مطبوعات نه مخاطبین و چهره های پیگیر رسانه ای که از شهروندانی هستند که برای تفنن و گذراندن وقت و ... به نمایشگاه می آیند که این نکته از عواقب همان نگاه ابزاری استف وقتی شهروندان عام جدی گرفته نشده و ارتباط با مسئولین به جای ارتباط با مخاطب هدف و انگیزه می شود، آنگاه اخذ چنین بازخوردهایی نیز دور از انتظار نیست.
به گزارش خرداد، تلخکامانه و شوربختانه باید گفت وضعیت و حال و احوال مطبوعات ما خوش نیست، چند سالی می شود که خوش نیست و با ریزش وحشتناک مخاطبین روبرو هستیم، در این میان بروز و ظهور شبکه های اجتماعی و امکانات و ابزاری که به ساده ترین شکل ممکن اطلاعت واخبار را در اختیار کاربران قرار می دهند، علت العلل این وضعیت بر شمرده می شود که البته کم بیراه نیز نیست اما به هیچ روی نمی توانددلیل جامع و مانعی باشد چرا که در کشوری همانند ژاپن با تکنولوژی های بسیار پیشرفته تر و ضریب نفوذ فزاینده تر ابزارهای اجتماعی روزنامه ها هنوز تیراژاهای چند ده میلیونی دارند و با این وصف باید گفت رسانه ها و اهالی مطبوعات باید این ریزش مخاطب را در محتوای عملکردی خود و فقر و کاستی های رفتارورزی حرفه ای خود بینند که نمود آن همانگونه که اشاره رفت در نمایشگاه مطبوعات به عنوان ویترین رسانه ای به وضوح قابل مشاهده است.
به گزارش خرداد؛ نمایشگاه آنگونه که از اسم اش بر می آید گاه رستن و نمو و نمود مطبوعات و اهالی رسانه است. ویترین و نمایه‌ای که قرار است در بازه زمانی یک‌هفته ای هر آنچه در بطن و متن رویدادها و عملکردهای یکساله مطبوعات به وقوع پیوسته را جلوه گر کرده و در تعامل بی واسطه با مخاطبان و اخذ بازخورد این عملکردها، ماخذ و منبع برنامه و راهبرد پیش روی رسانه ها را ترسیم و تبیین کند.
این آنچیزی است که از یک نمایشگاه که عنوان مطبوعات را در پیشانی خود دارد، انتظار می رود اما در کشور ما وضعیت سر و شکلی متفاوت دارد.
نه خبری از ارتباط ملموس و بی واسطه اهالی رسانه و خبرنگاران با شهروندان است و نه آنچنان که بایسته و شایسته است، مدیران و تصمیم گران رسانه ای به دنبال اخذ بازخورد از مخاطبان هستند، بیش و پیش از هر موضوع و گزاره ای کسب و اخذ خبر و غنا بخشی به صفحات روزنامه ها یا سایت ها با توجه به حضور متمرکز صاحب منصبان و چهره های برجسته سیاسی و فرهنگی و اقتصادی در نمایشگاه در این برهه زمانی و حتی تا چند صباح بعد از آن مد نظر است.
گویی ماراتن و مسابقه ای براه افتاده که هر کس گفت و گوی پر و پیمان تر و جنجالی تری در این ایام نمایشگاه داشته باشد، رسانه برتر و غرفه مطلوب تر است، هر رسانه ای که خبرنگاران اش فعال تر و پر فشار تر به ایفای وظیفه بپردازند برنده این میدان است!.
بی توجه به آنکه قرار بوده نمایشگاه مطبوعات بهار اهالی رسانه ، موسم نشاط و آرامش و اشتیاق آنان باشد. نکته ای که نشان می دهد نگاه سخت افزاری در مقولات فرهنگی بسط و تعمیم یافته و هنرمند و اصحاب قلم به دیده یک ابزار و وسیله نگریسته می شوند که این نیز البته نه به مسئول و تصمیم گیر که به مدیران رسانه ای باز می گردد که اینگونه وضعیتی را بر تارک رسانه ای کشور نقش می زنند.
در دیگر سو به نظر می رسد همانند چند سال گذشته شمارگان فراوانی از مراجعان و بازدید کنندگان نمایشگاه مطبوعات نه مخاطبین و چهره های پیگیر رسانه ای که از شهروندانی هستند که برای تفنن و گذراندن وقت و ... به نمایشگاه می آیند که این نکته از عواقب همان نگاه ابزاری استف وقتی شهروندان عام جدی گرفته نشده و ارتباط با مسئولین به جای ارتباط با مخاطب هدف و انگیزه می شود، آنگاه اخذ چنین بازخوردهایی نیز دور از انتظار نیست.
به گزارش خرداد، تلخکامانه و شوربختانه باید گفت وضعیت و حال و احوال مطبوعات ما خوش نیست، چند سالی می شود که خوش نیست و با ریزش وحشتناک مخاطبین روبرو هستیم، در این میان بروز و ظهور شبکه های اجتماعی و امکانات و ابزاری که به ساده ترین شکل ممکن اطلاعت واخبار را در اختیار کاربران قرار می دهند، علت العلل این وضعیت بر شمرده می شود که البته کم بیراه نیز نیست اما به هیچ روی نمی توانددلیل جامع و مانعی باشد چرا که در کشوری همانند ژاپن با تکنولوژی های بسیار پیشرفته تر و ضریب نفوذ فزاینده تر ابزارهای اجتماعی روزنامه ها هنوز تیراژاهای چند ده میلیونی دارند و با این وصف باید گفت رسانه ها و اهالی مطبوعات باید این ریزش مخاطب را در محتوای عملکردی خود و فقر و کاستی های رفتارورزی حرفه ای خود بینند که نمود آن همانگونه که اشاره رفت در نمایشگاه مطبوعات به عنوان ویترین رسانه ای به وضوح قابل مشاهده است.
