تندروها پیام ملت و رهبری را نشنیده اند/ منافع برخی در تنش میان ایران و آمریکاست

سرویس سیاسی خرداد/ احسان اسقایی: مذاکراه تلفنی میان روسای جمهور ایران و آمریکا به بحث داغ محافل سیاسی ایران و حتی جهان تبدیل شده است. این گفتگو که پس از 35 سال قطع ارتباط کامل و تخاصم پایدار میان دو کشور رقم خورده فتح باب تازه ای در روابط دیپلماتیک میان این دو کشور است. رویدادی که بی شک معارضین و مخالفین پر و پا قرصی نیزدارد. آنچنان که در روز گذشته و در مراسم استقبال از رئیس جمهور شاخه وطنی این مخالفین با برگزاری تجمعی اعتراض نه چندان مسالمت جویانه خود را به مذاکره تلفنی میان اوباما و روحانی نشان دادند. برای ریشه یابی این مخالفت و نیز ادامه این روندها گفتگویی کوتاهی با داریوش قنبری نماینده پیشین مجلس و فعال اصلاح طلب انجام داده ایم که در پی می آید:

امروزپس از مدت ها شاهد بروز و ظهور طیف های مخالف سیاست های تعاملی میان ایران و غرب بودیم به نظر شما این اقدامات یک واکنش دفعی بود یا حساب شده که در آینده نیز شاهد آن خواهیم بود؟

 گروهایی درداخل کشورهستند که به نوعی منافع آنها دراین است که تنش میان ایران و آمریکا ادامه پیدا کند و در مجموع این گونه گروه ها خواسته یا ناخواسته درهمان دامی افتادند که  صهیونیسم ها برای ما تداریک می بینند. ما می بینیم که تنها مخالفان رابطه ایران با آمریکا در دنیا صهیونیسم ها هستند و در خاج از کشوربه دنبال سنگ اندازی در رابطه ایران و آمریکا هستند  و در داخل هم یک عده ای علیه منافع ملی به شکلی در حال موضع گیری هستند و می خواهند به نوعی  تنش در روابط ایران و آمریکا باشد و ادامه پیدا کند.  اینها افرادی هستند که در کل بی توجه به منافع ملی هستند و افرادی بی مسئولیت نسبت به منافع ملی اند و به دنبال منافع شخصی خود هستند و سیاست های کلی نظام را هم در نظر نمی گیرند. قطعا این تنش زدایی خواست مردم ایران و خواست رهبری نظام است .  سخنان مقام معظم رهبری نیز در مبحث  نرمش قهرمانانه در جهت کاستن کشاکش ها و به نوعی انجام اقداماتی در جهت کاستن تنش با جهان است. به هر حال تنش زدایی یک نیاز جدی در سیاست خارجی ما هست که در دوران آیت الله هاشمی رفسنجانی شروع شد و در دوران سید محمد خاتمی باشدت بیشتری ادامه یافت آقای خاتمی توانستند با مطرح کردن سیاست گفتگوی تمدنها سیاست هایی را در جهت به دست آوردن منافع ملی  به وجود آورند ولی به هر حال می توان نتیجه گرفت این افراد کسانی هستند که در دوران آقای احمدی نژاد منافعی را داشته اند و اینها همان کسانی هستند که دست آوردهای دوران  خاتمی و هاشمی در در عرصه سیاست خارجی از بین برده اند اینها پیام ملت ایران و پیام رهبری را نشنیده اند

بی گمان تند روها یا بهتر بگوییم مخالفان ساختارشکن با برقرای روابط میان ایران و آمریکا مخالفند به نظر شما این طیف ها چه مواضعی در برابر تحولات رخ داده فعلی و محتمل آینده به منصه ظهور خواهند رساند؟

اینها درآینده مخالفت های خود را به نوعی ادامه خواهند داد. اینها مخالف این هستند که ایران تنش هایش را با قدرتهای بزرگ و به خصوص آمریکا کاهش دهد. اینها به دنبال تنش درروابط ایران با همسایگان نیز هستند اینها هیچ گونه شناختی از منافع ملی و منافع ایران در سیاست خارجی ندارند و اصولا منافعی را برای خود طراحی کرده اند که با منافع ملی در تضاد آشکاراست . منافع ملت در صلح و آرامش است و به نوعی کاهش تنش با قدرت ها و کشورها را ایجاب می کند. ولی این گروها منافع شان در تنش و قطع رابطه طراحی شده است و قطعا پیشبرد منافع ملی منافع اینها را محدود می کنند و اینها درمجموع علیه آقای روحانی موضع گیرهای خود را ادامه خواهند داد اما من فکر می کنم که حمایت های رهبری از سیاست های آقای روحانی این گروه ها را مجبور خواهد کرد مواضع خود را تعدیل کنند و اینها با شنیدن سخنان رهبری پیرو نرمش قهرمانانه تا حدودی کوتاه خواهند آمد و من فکر می کنم اقدامات اینها قابل تعلیق است و زمانی که ببینند سیاست های کلی نظام درجهت حمایت ازسیاست های روحانی است در مجموع در مقابل  آقای روحانی به تعلیق برخی ازاقدامات دست خواهند زد. اگر سیاست های کلی نظام در جهت کاهش تنش ها نبود اینها فشارهایی به مراتب بیشتر به دولت دکتر روحانی وارد می کردند  خود اینها هم وقتی اعمال خود را درمقابل منافع ملی و منافع نظام ببینند احتمالا کوتاه خواهند آمد و با توجه به اینکه کاهش تنش جزء سیاست های نظام است نمی توانند در مقابل سیاست های دکتر روحانی درکاهش تنش با غرب  کاری را پیش ببرند.

به نظر شما فرجام روابط ایران و غرب و پرونده هسته ای به کجا خواهد انجامید؟ آیا این روند تعاملی دامنه دار و نتیجه بخش خواهد بود؟

من  فکر می کنم ایران عظم و اراده جدی برای مذاکره و رسیدن به نتیجه دارد  و دکترروحانی نیز فردی است که به دیپلماسی به خوبی مسلط است و میداند که مذاکره باید هدفمند و نتیجه بخش باشد.  دکتر روحانی درهمین سفراخیرشان به نیویورک دست آوردهای بسیار مثمر ثمری را داشته اند. می دانید که یخ روابط ایران و آمریکا  به قدری حجیم است که با یک مذاکره و دومذاکره آب شدنی نیست اما این یک  شروع خوبی است که در صورت تداوم به نتیجه منجر خواهد شد . مسائل هسته ای حل خواهد شد و من به هدف و نوع دیپلماسی ای که توسط آقای روحانی  پیش بینی شده است خوشبین هستم و آنچه در نیوریورک اتفاق افتاد یک آغازاست وامیدهایی  به وجود آمده که مذاکرات در جهت منافع ملی به نتیجه برسد. دکتر روحانی بازی ای را شروع کرده است که به نفع دو طرف است و من فکر می کنم طرف مقابل ما نیز از این بازی استقبال خواهد کرد وآنها مجبورهستند که منافع ما را به نوعی به رسمیت بشناسند و به نظر من چراغ سبزهایی که تا الان نشان داده شده نشان از تغییر رفتار آنها می دهد و آنچه تا به امروز ازمذاکرات می توان دریافت این است که مذاکرات با همین روند فعلی به نفع ملت ایران در حال جلو رفتن است و طرف غربی نیز خودش را در یک بازی برد برد می بیند  و در آینده نچندان دور خواهیم دید این مذاکرات کشوررا ازرکود خارج خواهد کرد ویک ثبات نسبی ای در بازار در حال حاکم شدن است . رکود فعلی در بازار در یک سال آخر دولت محمود احمدی نژاد حاصل شده است که با یک سیاست خارجی پویا می توانیم در چند ماه اینده بخشی از اقتصاد را از رکود درآوریم.