تذکرهای مهم شیخ نور که در تیترهای جنجالی دیده نشد

سرویس سیاسی خرداد: چند سالی می شود که دلخور از گزافه گویی ها و اتهام افکنی ها ترجیح می دهد کم و گزیده بگوید؛ مردی که از ابتدای انقلاب در گلوگاه های کلیدی حضور داشته و تا آستانه حضور در راس هرم اجرایی هم پیشرفت.

به گزارش خرداد؛ حجت الاسلام علی اکبر ناطق نوری در میان سیاستمداران نسل اول انقلاب به مشی و مرام لوطی گری شهره بود؛ شیخی که دستی به میل و کباده و دلی در زورخانه هم داشت.

روزی که بر خلاف همه پیش بینی ها با اختلاف فاحش به سید اصلاحات صحنه را باخت و از صندلی ریاست جمهوری فاصله گرفت نه روی ترش کرد نه لب برچید؛ جلوتر از همه پیام تبریک فرستاد و سپس تا پایان دوره ریاست بر مجلس در حمایت از دولت کاندیدای رقیب فروگذاری نکرد؛ محمد خاتمی سال ها بعد در اوایل دهه نود در جلسه ای گفت اگر بخواهم یکی از بزرگترین اشتباهات دوران ریاست جمهوری خود را نام ببرم به این نکته اشاره می کنم که ما که پیروزی انتخابات شدیم نرفتیم از آقای ناطق بخواهیم که ایشان هم افرادی رابرای حضور در کابینه معرفی کنند آنان هم میزان بالایی رای داشتند( نقل به مضمون)

اشاره رئیس جمهوری اسبق به آن بود که باید در اداره امور کشور از همه جریان ها بهره گرفت و نگاه طیفی و جناحی صرف نداشت.

شیخ از مجلس که برون شد؛ ردای سیاست ورزی اجرایی را کنار گذاشت و ترجیح داد در قامت ریش سفید در اردوگاه جناح راست که بعدتر اصولگرا نام گرفت عمل کند اما همان نگاه طیفی و جناحی مورد گلایه قرار گرفت از سوی خاتمی؛ آنچنان عرصه را بر وی در جریان اصولگرا تنگ کرد که او ترجیح داد این جایگاه را هم وا گذارد اما با همه این اوصاف کینه ها نگذاشت که آن مرد رفته! بی محابا و بدون هیچ دلیلی به یکباره در آن مناظره تاریخی اسم از وی و فرزندش نبرد و تیری به تهمت روانه نسازد.

تیری که البته به هدف نشست و شیخ نور را دلخور از بی وفایی همراهان و یاران قدیمی در جامعه روحانیت بیش از پیش به کناره گیری از متن تحولات رهنمون کرد.

یار و همراه قدیمی که به کاخ ریاست جمهوری رفت؛ ناطق هم جان تازه ای گرفت اما بازهم ترجیح می داد و میدهد که کم سخن بگوید؛ علت این کم گویی در بخشی از سخنان روز گذشته اش هویدا است؛ او می گوید: « من در آن زمان گفتم ( 2 سال پیش در مرقد امام )  که سه چیز مانند موریانه این انقلاب را دارد پودر می‌کند؛ اول تملق، دوم رودبایستی و سوم باندبازی. اما این صحبت‌ها باعث رنجش برخی از آقایان شد چنانچه برای من هزینه‌های زیادی به وجود آوردند.»

اتهام افکنی به ناطق نوری بعد از آن مناظره تاریخی و البته کذایی به یک رویه متداول و معمول تبدیل شد، آنچنان که خود ناطق هم دیروز گفته است که هفته ای 2 بار گزارش می آید که به نام من در  مقوله فساد اشاره شده است!

خودش پاسخ را صریح و بی پرده می گوید: « هر کسی هر مدرکی علیه من و خانواده ام  دارد منتشر کند» نقطه سر خط.

اما نکته جالب توجه پس از سخنان دیروز واکنش های گسترده رسانه های دو طیف به این اظهارات بود؛ برخی سکوت کردند و برخی دیگر با تیترهای درشت نوشتند؛ ناطق سکوت خود را شکست و البته مهم ترین واکنش غالب اشاره به این بخش از سخنان ناطق بود که خواستار انتشار مدارک فساد علیه خودش و خانواده اش شده است!.

فلش بکی بزنیم به بخشی از سخنان ناطق در روز گذشته :« اینکه عده‌ای فقط حرف می‌زنند که فلانی یا فرزندانش از فلان رانت استفاده کرده‌اند و مدرکی ارائه نمی‌کنند، خود نشان دهنده عمق فساد در جامعه است.» و حال شوربختانه باید بگوییم تیترهای منتشر شده از سخنان ناطق در رسانه ها هم نشان دهنده تایید سخنان وی در زمینه فساد و شاید بهتر بگوییم پوچی در رویکردهای رسانه ای و سپهر عمومی جامعه است!. چرا ؟

درست است که پاسخ ناطق به شبهه افکنی های اخیر و طرح دوباره اتهام علیه خانواده وی؛ مهم بوده و البته به قول رسانه ای ها تیتر خور است و جای انعکاس هم دارد اما مرور سخنان روز گذشته ناطق نشان می دهد که او به چه معضلات ریشه ای و ساختاری پرداخته و چه اظهارات تکان دهنده ای داشته اما  رسانه ها ترجیح داده اند به بازتاب پاسخ وی به اظهارات تازه فاضل لاریجانی اهمیت داده و آن را به عنوان تیتر اصلی برگزینند.

نکته ای که نشان می دهد جامعه ما و به نمایندگی از آن رسانه های ما تمایل دارند که به سخنان جنجالی و سبک و سیاق » بگم؛ بگمی» بهای دو چندان دهند تا آنکه محورهای کلیدی سخنان یکی از ارکان و السابقون نظام را که اتفاقا کم و گزیده می گوید و طرح موضوعش بسیار حساس نیز هست؛ بازتاب دهند.

تملق گویی و باند بازی و ملاحظه کاری بلایای بزرگی است که فضای سیاسی و سپهرهای مختلف کشور را در ببرگرفته و آسیب های سترگی را بر ما وارد می سازد و ناطق به مصادیق مشخصی اشاره و با تسلط خوبی به زوایای آن نور تابانده اما ما منتظریم که بیش و پیش از هر چیزی پاسخ او به اتهام افکنی های شخصی را بازتاب دهیم.

اتهام زنی هایی که بدون هیچ مدرک و مستندی دمادم طرح و عرضه می شود و مشخص است که راویان آن با این گفتارها قصد فضا سازی و تشویش اذهان عمومی و البته انحراف افکار عمومی را در دل دارند؛ آنگونه که آن مرد گفت و از لیست هایی خبر می داد که در جیببش بود و هیچ گاه رسانه ای نشد اما بیخ گوشش معاونان رئیس جمهوری مشغول چه تخلفاتی بودند...

این عطش ما به اخبار جنجالی و عدم نگاه عمیق به مسائل و رویدادها البته خطری است که نشان می دهد هنوز جامعه مادر برابر پوپولیست های هوچی گر واکسینه نشده وهر آن می توان انتظار بروز و ظهور افرادی را داشت که بی محابا علیه فساد شعار می دهند و فیگور ساده زیستی می گیرند اما خروجی آن ..........