از غیبت تا جلوت آیت الله در جام جم
مهر ابطال مردمی بر پرونده های حذفی و روایت های جهت دار سیاسی صدا و سیما
ماجرا تا بدان حد رسیده بود که دو؛ سه باری که به شکلی بسیار گذار و لحظه ای تصویر آیت الله روی قاب تلویزیون نقش بست، به مثابه یک اتفاق خارق العاده دیده شده و بلافاصله بازتاب های گسترده در شبکه های مجازی یافت، که چه نشسته اید، شق القمر شده و آیت الله را چند لحظه ای در رسانه ملی نشان داده اند!
سرویس سیاسی_ خرداد: زعمای ساختمان جام جم و تصمیم گیران آنتن رسانه ای که قرار بوده و هست که ملی باشد، در طول چند دهه اخیر سبک و سیاق خاصی در ارائه برنامه ها و رویکردهای صدا و سیما داشته اند، سبک و روشی که در آن لزوما برنامه هایی که روی آنتن می رود با علقه و علاقه های عمومی مردم و لایه های مختلف و متکثر اجتماعی انطباق و همخوانی ندارد و نظر طیف و جریانی خاص بیش از هر چیز ملاک بوده و معتبر است.
به گزارش خرداد؛ اوج این رویکردها در جایی هویدا می شد که یکی از مهم ترین ارکان انقلاب، رئیس مجلس و رئیس جمهوری دو دوره کشور و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، گویی وجود خارجی نداشته و طی چند سال گذشته هیچ گاه راهی به آنتن رسانه ملی نداشت.
ماجرا تا بدان حد رسیده بود که دو؛ سه باری که به شکلی بسیار گذار و لحظه ای تصویر آیت الله روی قاب تلویزیون نقش بست، به مثابه یک اتفاق خارق العاده دیده شده و بلافاصله بازتاب های گسترده در شبکه های مجازی یافت، که چه نشسته اید، شق القمر شده و آیت الله را چند لحظه ای در رسانه ملی نشان داده اند!
از همه عجیب تر آنکه آیت الله در برنامه های مناسبتی که به سالگرد پیروزی انقلاب نیز اختصاص می یافت، سانسور شده و هر جا که تصویری و نشانی از وی بود حتی المقدور حذف و جرح و تعدیل می شد، مردی که از ارکان پیروزی انقلاب بود و دردهه ابتدایی به عنوان دومین شخصیت موثر نظام به اذعان همگان ایفای نقش می کرد و اینکه چطور آیت الله با ظرافت دست برادران سیما از صحنه حذف می شد، خود از عجایب روزگار و از هنرمندی این بزرگوران بود که جای درس و تدریس دارد!
با درگذشت آیت الله هاشمی به رغم آنکه در ابتدای کار و در ساعات اولیه بازهم شاهد ضعف مفرط رسانه های صدا و سیما در انعکاس این خبر بودیم و این مجموعه ملی از همتایان خارجی در این زمینه بوضوح بازماند، بتدریج تصاویر آیت الله قرق را شکست و تصاویر و اخبار و خاطرات وی روی آنتن رفت.
و البته ماجرای بی مهری های گذشته به آن میزان بغرنج بود که استاد اخلاق روی آنتن رسانه ملی بگوید که صدا و سیما اگر اکنون درست اخبار آیت الله را پوشش ندهد با ریزش مخاطب روبرو می شود یا مجری تاکید کند که کاش با هاشمی کم تر بی مهری می شد، یا معاون وزیر فرهنگ از دختر 9 ساله اش بگوید که از پدر می پرسیده این آقا که تلویزیون نشان می دهد، کیست؟!
ماجرا آن میزان ناخوشایند بود که مردم در مراسم میلیونی تشییع پیکر آیت الله هاشمی بخشی از واکنش ها را به صدا و سیما اختصاص دهند و خودجوش و نه هدایت شده صدا و سیما را در شعارهای خود بنوازند و رئیس رسانه ملی هم در واکنش به اعتراضات رو در روی شهروندان قول اصلاح رویکرد بدهد و بپذیرد که اشتباه شده است.
و البته ذهنیت مردم تا بدانجا نسبت به صدا و سیما و رویکردهای آن نسبت به هاشمی منفی بود که ماجرای یک تعارف مهدی هاشمی به رئیس صدا و سیما در مراسم وداع با پیکر هاشمی با تقطیع فیلم آن در فضای مجازی دست به دست شود که فرزند هاشمی به رئیس صدا و سیما اجازه نداده زیر تابوت آیت الله برود! چرا که مردم درذهن خود آماده پذیرش چنین اتفاقاتی هستند یا آنکه بازتاب های گسترده داشت خبر حضور محسن هاشمی در تلویزیون که بعد از هفت سال از اتهام زنی به خانواده هاشمی روی آنتن زنده، بالاخره یکی از فرزندان وی اجازه یافت که در یکی ازبرنامه های صدا و سیما حضوریافته و پاسخ تخریب ها را آنهم گذار و در لفافه بدهد و رسانه ها با تعجب تیتر زدند؛ که بالاخره به خانواده هاشمی اجازه پاسخگویی داده شد.
با همه این اوصاف البته بازهم رسانه ملی هنوز چند روزی از این فاجعه نگذشته، بازهم در یکی از برنامه های خود، همان رویه های قبلی را تکرار کرده و البته در قالب نقد رویکردهای رسانه های غربی، نکات توهین آمیزی را نسبت به آیت الله هاشمی بازتاب داده است.
مراسم با شکوه و استقبال بی سابقه مردمی از پیکر آیت الله هاشمی اگر هیچ انذار و اخطار و درس و آموزه ای نداشته باشد این نکته را واضح مبرهن ساخت که رویکردهای تخریبی و حذف چهره های مردمی و بی توجهی به آنان از رسانه های رسمی نمی تواند فرد را از خاطره و اذهان مردم پاک کند و به هنگامه لزوم مردم خط بطلانی عمیق بر همه این عملکردها کشیده و آنچه را که لازم و ضروری است به منصه ظهور خواهند رساند، نشان داد که در عصر ارتباطات حذف و سانسور پاسخگو نبوده و تخریب و هجمه یکسو جوابگو نیست.
شاید رسانه ملی لازم دارد یکبار دیگر به انذار و اخطار استاد اخلاق توجه کند که اگر قرار بر ادامه این رویکردها باشد هر روز بیش از گذشته از دایره مخاطبان آن کاسته شده و بالطبع آن حیطه اثر گذاری رسانه ای که قراربوده و هست ملی باشد، از یک رسانه دسته چندم هم محدود تر خواهد بود، چیزی که البته هیچ گاه به مصلحت نبوده و نیست و فارغ از خط بندی های سیاسی آسیب آن متوجه عموم کشور و شهروندان است.
هر چه هست اگر تا دیروز تصمیم گیران صدا و سیما سلیقه ای رفتار کرده و به تبعات عملکردهای خود واقف نبودند، اکنون که همه چیز واضح و مبرهن است، لازم است نگاهی به گذشته داشته و آینده را متفاوت رقم بزنند که اگر این نکند، هزینه های آن بیش از همگان متوجه خود ایشان خواهد بود.
به گزارش خرداد؛ اوج این رویکردها در جایی هویدا می شد که یکی از مهم ترین ارکان انقلاب، رئیس مجلس و رئیس جمهوری دو دوره کشور و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، گویی وجود خارجی نداشته و طی چند سال گذشته هیچ گاه راهی به آنتن رسانه ملی نداشت.
ماجرا تا بدان حد رسیده بود که دو؛ سه باری که به شکلی بسیار گذار و لحظه ای تصویر آیت الله روی قاب تلویزیون نقش بست، به مثابه یک اتفاق خارق العاده دیده شده و بلافاصله بازتاب های گسترده در شبکه های مجازی یافت، که چه نشسته اید، شق القمر شده و آیت الله را چند لحظه ای در رسانه ملی نشان داده اند!
از همه عجیب تر آنکه آیت الله در برنامه های مناسبتی که به سالگرد پیروزی انقلاب نیز اختصاص می یافت، سانسور شده و هر جا که تصویری و نشانی از وی بود حتی المقدور حذف و جرح و تعدیل می شد، مردی که از ارکان پیروزی انقلاب بود و دردهه ابتدایی به عنوان دومین شخصیت موثر نظام به اذعان همگان ایفای نقش می کرد و اینکه چطور آیت الله با ظرافت دست برادران سیما از صحنه حذف می شد، خود از عجایب روزگار و از هنرمندی این بزرگوران بود که جای درس و تدریس دارد!
با درگذشت آیت الله هاشمی به رغم آنکه در ابتدای کار و در ساعات اولیه بازهم شاهد ضعف مفرط رسانه های صدا و سیما در انعکاس این خبر بودیم و این مجموعه ملی از همتایان خارجی در این زمینه بوضوح بازماند، بتدریج تصاویر آیت الله قرق را شکست و تصاویر و اخبار و خاطرات وی روی آنتن رفت.
و البته ماجرای بی مهری های گذشته به آن میزان بغرنج بود که استاد اخلاق روی آنتن رسانه ملی بگوید که صدا و سیما اگر اکنون درست اخبار آیت الله را پوشش ندهد با ریزش مخاطب روبرو می شود یا مجری تاکید کند که کاش با هاشمی کم تر بی مهری می شد، یا معاون وزیر فرهنگ از دختر 9 ساله اش بگوید که از پدر می پرسیده این آقا که تلویزیون نشان می دهد، کیست؟!
ماجرا آن میزان ناخوشایند بود که مردم در مراسم میلیونی تشییع پیکر آیت الله هاشمی بخشی از واکنش ها را به صدا و سیما اختصاص دهند و خودجوش و نه هدایت شده صدا و سیما را در شعارهای خود بنوازند و رئیس رسانه ملی هم در واکنش به اعتراضات رو در روی شهروندان قول اصلاح رویکرد بدهد و بپذیرد که اشتباه شده است.
و البته ذهنیت مردم تا بدانجا نسبت به صدا و سیما و رویکردهای آن نسبت به هاشمی منفی بود که ماجرای یک تعارف مهدی هاشمی به رئیس صدا و سیما در مراسم وداع با پیکر هاشمی با تقطیع فیلم آن در فضای مجازی دست به دست شود که فرزند هاشمی به رئیس صدا و سیما اجازه نداده زیر تابوت آیت الله برود! چرا که مردم درذهن خود آماده پذیرش چنین اتفاقاتی هستند یا آنکه بازتاب های گسترده داشت خبر حضور محسن هاشمی در تلویزیون که بعد از هفت سال از اتهام زنی به خانواده هاشمی روی آنتن زنده، بالاخره یکی از فرزندان وی اجازه یافت که در یکی ازبرنامه های صدا و سیما حضوریافته و پاسخ تخریب ها را آنهم گذار و در لفافه بدهد و رسانه ها با تعجب تیتر زدند؛ که بالاخره به خانواده هاشمی اجازه پاسخگویی داده شد.
با همه این اوصاف البته بازهم رسانه ملی هنوز چند روزی از این فاجعه نگذشته، بازهم در یکی از برنامه های خود، همان رویه های قبلی را تکرار کرده و البته در قالب نقد رویکردهای رسانه های غربی، نکات توهین آمیزی را نسبت به آیت الله هاشمی بازتاب داده است.
مراسم با شکوه و استقبال بی سابقه مردمی از پیکر آیت الله هاشمی اگر هیچ انذار و اخطار و درس و آموزه ای نداشته باشد این نکته را واضح مبرهن ساخت که رویکردهای تخریبی و حذف چهره های مردمی و بی توجهی به آنان از رسانه های رسمی نمی تواند فرد را از خاطره و اذهان مردم پاک کند و به هنگامه لزوم مردم خط بطلانی عمیق بر همه این عملکردها کشیده و آنچه را که لازم و ضروری است به منصه ظهور خواهند رساند، نشان داد که در عصر ارتباطات حذف و سانسور پاسخگو نبوده و تخریب و هجمه یکسو جوابگو نیست.
شاید رسانه ملی لازم دارد یکبار دیگر به انذار و اخطار استاد اخلاق توجه کند که اگر قرار بر ادامه این رویکردها باشد هر روز بیش از گذشته از دایره مخاطبان آن کاسته شده و بالطبع آن حیطه اثر گذاری رسانه ای که قراربوده و هست ملی باشد، از یک رسانه دسته چندم هم محدود تر خواهد بود، چیزی که البته هیچ گاه به مصلحت نبوده و نیست و فارغ از خط بندی های سیاسی آسیب آن متوجه عموم کشور و شهروندان است.
هر چه هست اگر تا دیروز تصمیم گیران صدا و سیما سلیقه ای رفتار کرده و به تبعات عملکردهای خود واقف نبودند، اکنون که همه چیز واضح و مبرهن است، لازم است نگاهی به گذشته داشته و آینده را متفاوت رقم بزنند که اگر این نکند، هزینه های آن بیش از همگان متوجه خود ایشان خواهد بود.
