روی کارآمدن هر کدام از اصولگرایان فضا را امنیتی می کند/احمدی نژاد به میدان آمده تا ببرد/خطر بازگشت احمدی نژادیسم
خرداد: احمد خرم وزیر راه در دولت اصلاحات و از چهره های فعال رسانه ای این طیف در سر مقاله آرمان امروز به تحلیل شرایط سیاسی در آستانه انتخابات پرداخته و معتقد است هزینه های روی کارآمدن هر یک از نامزدهای رقیب روحانی، برای کشور بالاست به خصوص احمدی نژاد که کارنامه وی بر همگان روشن است.
در ادامه متن کامل یادداشت وی را می خوانید.
مخالفان در حالی بر حسن روحانی می‌تازند و نسبت به عملکرد اقتصادی دولت یازدهم نقدهای غیرمنصفانه‌ای وارد می‌کنند که به خوبی می‌دانند چه بر سر کشور در دولت قبل آمد و همچنان تحت تاثیر عملکرد دولت قبل مشکلاتی گریبانگیر کشور است که به این سادگی نمی‌توان از آن عبور کرد. مخالفان روحانی و حامیان دولت دهم فراموش کرده‌اند که شعارهای احمدی‌نژاد قبل از پیروزی در انتخابات ۸۴ با عملکرد او پس از نشستن بر کرسی قدرت تا چه اندازه متناقض و متفاوت بود. البته دوگانگی در سیاست‌های احمدی‌نژاد بیشتر در دولت دوم او ملموس شد. در حقیقت این دوگانگی و بروز رفتارهای غیرقانونی و غیرعرفی سبب شد که بسیاری از حامیانش از وی اعلام برائت کرده و راه خود را از او جدا کنند. یکی از شعارهای احمدی‌نژاد بردن پول نفت بر سر سفره‌های مردم یا پرداخت یارانه بود. وعده پرداخت یارانه به مردم نه‌تنها بدون مطالعه کارشناسانه صورت گرفت، بلکه جای آنکه یارانه تنها به حساب اقشار فرودست و آسیب‌پذیر جامعه واریز شود، طبقات متوسط و پردرآمد نیز از آن بهره‌مند می‌شدند. در واقع افرادی که به هیچ روی نیازی به یارانه نقدی نداشتند، امروز همچنان از سیاست واریز یارانه نقدی در دولت احمدی‌نژاد به عنوان یک عملکرد مطلوب یاد می‌کنند، در حالی که حامیان این سیاست غلط درنظر نمی‌گیرند که از پرداخت یارانه یا وعده آوردن نفت به سفره‌های مردم چه آسیب‌های زیانباری به کشور وارد شد. گرچه قانون کاملا مشخص کرده بود که پنجاه‌درصد از یارانه باید به حساب اقشار ضعیف واریز شود، ۳۰ درصد از این مبلغ به صنایع پرداخت شود تا صنایع با این مبلغ سرمایه در گردش کرده، در نهایت با آن اشتغالزایی کنند و۲۰درصد از آن با هدف تامین هزینه‌ها به دولت پرداخت شود، اما اقدام معقول و منطقی این بود که ۲۰درصد یارانه دولت به حساب اقشار فرودست و آسیب‌پذیر جامعه واریز می‌شد. گرچه در دولت قبل حتی یارانه‌ای را که برای صنعت در نظر گرفته شده بود، به صنایع پرداخت نکردند که در حقیقت این عدم پرداخت یارانه به صنعت به رکود سنگین در سال ۹۰ منجر شد که تا امروز گریبان کشور را گرفته است. دولت دهم از پرداخت یارانه به صنعت سرباز زد، زیرا ارز گران شده بود. به همین دلیل حتی ما‌به‌التفاوتی به صنایع داده نمی‌شد. این مساله در نهایت لطمه سنگینی به صنایع و تولید کشور وارد کرد. پس از روی کارآمدن دولت روحانی، علاوه بر مساله رکود و تورم، قیمت نفت به کمتر از یک‌سوم تنزل پیدا کرد و این کاهش قمیت منجر به بحران ناخواسته‌ای درکشور شد که البته با کمال تاسف مخالفان دولت این مسائل را در نظر نمی‌گیرند. مخالفان اگر به هر بهانه و استدلال غیرمعقولی چنگ بزنند، باز هم عملکرد دولت روحانی کاملا قابل دفاع است، زیرا همه برنامه‌های روحانی منطبق بر تصمیمات مطالعه‌شده و علمی است. بنابراین زیر سوال بردن عملکرد دولت روحانی عمل ناجوانمردانه‌ای است. روحانی در انتخابات ۲۹ اردیبهشت‌ماه، در صورت برگزاری یک انتخابات پرشور برنده صحنه خواهد بود. در این صورت دولت روحانی با تعامل می‌تواند موقعیت کشور را ارتقا بخشد. روحانی شرایط و فضایی را در کشور ایجاد خواهد کرد که سایر کاندیداها قادر به این اقدام نیستند. نباید فراموش کرد که احمدی‌نژاد به میدان آمد تا برنده باشد و این اراده برای بازگشت به صحنه سیاسی، حتی به قیمت عبور از خط قرمزهاست. احمدی‌نژاد در صورت تایید در جناح اصولگرا ریزش رای به وجود خواهد آورد و بازگشت او به قدرت در صورت پیروزی در انتخابات اردیبهشت ماه یک ریسک بسیار بزرگ است. جامعه ایران در نظر داشته باشدکه فضای داخلی کشور با روی‌کار آمدن روحانی تلطیف شده و در دوره بعد نیز فضا مساعدتر، بازتر و لطیف‌تر خواهد شد، اما همان‌طور که در گذشته ثابت شد، روی کارآمدن هر یک از کاندیداهای اصولگرا امنیتی‌شدن فضا را به‌همراه خواهد داشت. روحانی دستاوردهای بسیار مطلوبی تاکنون از خود به جا گذاشته است. اگرچه تنها مشکل موجود مساله رکود است اما روحانی از هم‌اکنون برای خروج از رکود نیز برنامه‌ریزی کرده است. پس اهداف آن برای دولت بعد روشن است و برنامه و اجرای درست دولت در جهت خروج از رکود، فضای بسیار مطلوبی برای جامعه ایران رقم خواهد زد. دولت روحانی همچنین در مهار تورم و کاهش آن از ۴۴ درصد به نرخ ۹ درصد موفق عمل کرده است. اگرچه کاهش تورم تا اندازه‌ای به رکود دامن زد، اما بر کسی پوشیده نیست که در طول این همه این سال‌ها، مردم از تورم عاصی شده بودند. امروز قدرت خرید مردم نسبت به دوره قبل افزایش پیدا کرده است و به‌طور قطع در دولت آتی شاهد وضعیت بهتری در همه حوزه‌ها، به‌خصوص اقتصادی، خواهیم بود.
در ادامه متن کامل یادداشت وی را می خوانید.
مخالفان در حالی بر حسن روحانی می‌تازند و نسبت به عملکرد اقتصادی دولت یازدهم نقدهای غیرمنصفانه‌ای وارد می‌کنند که به خوبی می‌دانند چه بر سر کشور در دولت قبل آمد و همچنان تحت تاثیر عملکرد دولت قبل مشکلاتی گریبانگیر کشور است که به این سادگی نمی‌توان از آن عبور کرد. مخالفان روحانی و حامیان دولت دهم فراموش کرده‌اند که شعارهای احمدی‌نژاد قبل از پیروزی در انتخابات ۸۴ با عملکرد او پس از نشستن بر کرسی قدرت تا چه اندازه متناقض و متفاوت بود. البته دوگانگی در سیاست‌های احمدی‌نژاد بیشتر در دولت دوم او ملموس شد. در حقیقت این دوگانگی و بروز رفتارهای غیرقانونی و غیرعرفی سبب شد که بسیاری از حامیانش از وی اعلام برائت کرده و راه خود را از او جدا کنند. یکی از شعارهای احمدی‌نژاد بردن پول نفت بر سر سفره‌های مردم یا پرداخت یارانه بود. وعده پرداخت یارانه به مردم نه‌تنها بدون مطالعه کارشناسانه صورت گرفت، بلکه جای آنکه یارانه تنها به حساب اقشار فرودست و آسیب‌پذیر جامعه واریز شود، طبقات متوسط و پردرآمد نیز از آن بهره‌مند می‌شدند. در واقع افرادی که به هیچ روی نیازی به یارانه نقدی نداشتند، امروز همچنان از سیاست واریز یارانه نقدی در دولت احمدی‌نژاد به عنوان یک عملکرد مطلوب یاد می‌کنند، در حالی که حامیان این سیاست غلط درنظر نمی‌گیرند که از پرداخت یارانه یا وعده آوردن نفت به سفره‌های مردم چه آسیب‌های زیانباری به کشور وارد شد. گرچه قانون کاملا مشخص کرده بود که پنجاه‌درصد از یارانه باید به حساب اقشار ضعیف واریز شود، ۳۰ درصد از این مبلغ به صنایع پرداخت شود تا صنایع با این مبلغ سرمایه در گردش کرده، در نهایت با آن اشتغالزایی کنند و۲۰درصد از آن با هدف تامین هزینه‌ها به دولت پرداخت شود، اما اقدام معقول و منطقی این بود که ۲۰درصد یارانه دولت به حساب اقشار فرودست و آسیب‌پذیر جامعه واریز می‌شد. گرچه در دولت قبل حتی یارانه‌ای را که برای صنعت در نظر گرفته شده بود، به صنایع پرداخت نکردند که در حقیقت این عدم پرداخت یارانه به صنعت به رکود سنگین در سال ۹۰ منجر شد که تا امروز گریبان کشور را گرفته است. دولت دهم از پرداخت یارانه به صنعت سرباز زد، زیرا ارز گران شده بود. به همین دلیل حتی ما‌به‌التفاوتی به صنایع داده نمی‌شد. این مساله در نهایت لطمه سنگینی به صنایع و تولید کشور وارد کرد. پس از روی کارآمدن دولت روحانی، علاوه بر مساله رکود و تورم، قیمت نفت به کمتر از یک‌سوم تنزل پیدا کرد و این کاهش قمیت منجر به بحران ناخواسته‌ای درکشور شد که البته با کمال تاسف مخالفان دولت این مسائل را در نظر نمی‌گیرند. مخالفان اگر به هر بهانه و استدلال غیرمعقولی چنگ بزنند، باز هم عملکرد دولت روحانی کاملا قابل دفاع است، زیرا همه برنامه‌های روحانی منطبق بر تصمیمات مطالعه‌شده و علمی است. بنابراین زیر سوال بردن عملکرد دولت روحانی عمل ناجوانمردانه‌ای است. روحانی در انتخابات ۲۹ اردیبهشت‌ماه، در صورت برگزاری یک انتخابات پرشور برنده صحنه خواهد بود. در این صورت دولت روحانی با تعامل می‌تواند موقعیت کشور را ارتقا بخشد. روحانی شرایط و فضایی را در کشور ایجاد خواهد کرد که سایر کاندیداها قادر به این اقدام نیستند. نباید فراموش کرد که احمدی‌نژاد به میدان آمد تا برنده باشد و این اراده برای بازگشت به صحنه سیاسی، حتی به قیمت عبور از خط قرمزهاست. احمدی‌نژاد در صورت تایید در جناح اصولگرا ریزش رای به وجود خواهد آورد و بازگشت او به قدرت در صورت پیروزی در انتخابات اردیبهشت ماه یک ریسک بسیار بزرگ است. جامعه ایران در نظر داشته باشدکه فضای داخلی کشور با روی‌کار آمدن روحانی تلطیف شده و در دوره بعد نیز فضا مساعدتر، بازتر و لطیف‌تر خواهد شد، اما همان‌طور که در گذشته ثابت شد، روی کارآمدن هر یک از کاندیداهای اصولگرا امنیتی‌شدن فضا را به‌همراه خواهد داشت. روحانی دستاوردهای بسیار مطلوبی تاکنون از خود به جا گذاشته است. اگرچه تنها مشکل موجود مساله رکود است اما روحانی از هم‌اکنون برای خروج از رکود نیز برنامه‌ریزی کرده است. پس اهداف آن برای دولت بعد روشن است و برنامه و اجرای درست دولت در جهت خروج از رکود، فضای بسیار مطلوبی برای جامعه ایران رقم خواهد زد. دولت روحانی همچنین در مهار تورم و کاهش آن از ۴۴ درصد به نرخ ۹ درصد موفق عمل کرده است. اگرچه کاهش تورم تا اندازه‌ای به رکود دامن زد، اما بر کسی پوشیده نیست که در طول این همه این سال‌ها، مردم از تورم عاصی شده بودند. امروز قدرت خرید مردم نسبت به دوره قبل افزایش پیدا کرده است و به‌طور قطع در دولت آتی شاهد وضعیت بهتری در همه حوزه‌ها، به‌خصوص اقتصادی، خواهیم بود.
