اصغر مسعودی در گفت و گو با خرداد:
مناظره تمام می شود اما هتک حرمت ها باقی می ماند/چند درصد مردم تکذیبیه ها را می خوانند؟/ شان ریاست جمهوری فراتر از موج سواری بر روی آبروی افراد است
روند مناظره بعدی به خوبی مشخص می کند که درنهایت چه کسی یارای رقابت با دیگر رقیبان خود را دارد اما آن چیزی که به واسطه بی اخلاقی های سیاسی رقبا بر پیکره یک دولت و یک وزیر باقی می ماند؛ هتک حرمت از یک مقامی است که دیگر تریبونی وسیع نظیر صداوسیما را در اختیار ندارد تا از خود دفاع کند
سرویس سیاسی خرداد/ پریا مهرآبادی: در مناظره های سال 88 شاهد بروز بداخلاقی های سیاسی هزینه ساز بودیم و پس از آن در سال 92 به رغم تعدد مناظره کنندگان و اختلاف آرا و سلایق آنان، شاهد اتهام زنی و اظهارات افشاگونه خارج از دایره مناظرات نبودیم اما دراین دوره مجددا شاهد آن هستیم که شماری از نامزدها به اصل موضوع مناظره و سئوالات مطروحه وقعی ننهاده و به جای توضیح برنامه ها یا اولویت های خود برای اداره کشور، تنها و تنها رقیب را مورد حمله قرار داده و جالب آنکه درباره افرادی که درمناظره حضور ندارند، اتهاماتی مطرح می کنند. خرداد نیوز در گفت و گو با اصغر مسعودی نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی به چرایی این رفتارها پرداخته و تاثیرو تبعات آن را مورد بررسی قرار داه که در ادامه می خوانید.
آن چه از روند مناظرات هفته های گذشته مشاهده شده این است که گویا تخریب جایگزین ارائه برنامه شده و انگار هرکه بیشتر رقیب خود را گوشه رینگ قرار دهد، درنهایت پیروز انتخابات می شود. این رویکرد چقدر به جایگاه مقام ریاست جمهوری آسیب رسان است؟
مناظره آدابی دارد و محوریت اصلی آن بر دو نوع است که نخستین آن مناظره با نگاه اسلامی- انسانی است و نوع دوم آن هم مناظره توام با مخاصمه است. مباحثی که در سیره ائمه و متکلمین اسلامی وجود دارد، مناظره ای است که در آن افراد با هر شیوه ای حتی راضی به تخریب دشمنان خود نمی شوند چه برسد به دوستان! آن چه از دو مناظره گذشته دریافت می شود؛ این است که متأسفانه افراد بر موضوعاتی اصرار دارند که هیچ ارتباطی با موضوع اصلی بحث ندارد و مهمترین هدف هم از چنین اقدامی این است که آن ها گمان می کنند با کوباندن رقیب پیروز می شوند اما بی خبر از آن هستند که دوران چنین رویکردهایی پایان یافته است.
بیشتر احساس می شود که رقبای حسن روحانی در حال سوء استفاده از ضعف های موجود برای تحریک اذهان عمومی هستند، این شیوه هنوز هم کارایی دارد؟
نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که رقبایی که تن به بی اخلاقی های سیاسی و وارونه نمایی حقایق می دهند، نباید از غفلت و بی اطلاعی مردم سوء استفاده کنند. آن چه در این مناظرات دیده شده این است که برخی از رقبا حیثیت و آبروی رقیب خود را نادیده انگاشته و با اتهام زدن های بی مورد بر رقیب خود هیچ خط قرمزی را در نظر نمی گیرند و این موضوع آن جایی اهمیت پیدا می کند که مثلاً اگر به وزیری تهمت زده می شود؛ متأسفانه هیچ فرصتی به آن فرد داده نمی شود تا اذهان عمومی را از اشتباه خارج کند.
خب مردم خود آگاهی های لازم را کسب کرده اند اما بی اخلاقی های سیاسی چقدر در انتخابات تأثیرگذار خواهد بود و ایا به اهدافی که از پیش تعیین شده منجر می شود؟
روند مناظره بعدی به خوبی مشخص می کند که درنهایت چه کسی یارای رقابت با دیگر رقیبان خود را دارد اما آن چیزی که به واسطه بی اخلاقی های سیاسی رقبا بر پیکره یک دولت و یک وزیر باقی می ماند؛ هتک حرمت از یک مقامی است که دیگر تریبونی وسیع نظیر صداوسیما را در اختیار ندارد تا از خود دفاع کند و برای مثال شما دیدید که در مناظره جمعه گذشته به چند تن از افراد تهمت زده شد و بعد هر کدام از آن ها امروز بیانیه صادر کردند و آن ها را تکذیب کردند. خب سؤال اینجاست که چند درصد از آن مردمی که دیروز از طریق تلویزیون مناظره را دیدند، امروز از تکذیببیه ها مطلع می شوند؟ پس این جا نکته ظریفی که وجود دارد این است که رقبایی که به دنبال موج سواری بر روی آبروی افراد برای رسیدن به پست و مقام هستند باید بدانند که از چه چیزهایی گذر کرده اند؛ ارزش هایی که هرگز با منصب ریاست حکومت اسلامی هم خوانی ندارد.
آن چه از روند مناظرات هفته های گذشته مشاهده شده این است که گویا تخریب جایگزین ارائه برنامه شده و انگار هرکه بیشتر رقیب خود را گوشه رینگ قرار دهد، درنهایت پیروز انتخابات می شود. این رویکرد چقدر به جایگاه مقام ریاست جمهوری آسیب رسان است؟
مناظره آدابی دارد و محوریت اصلی آن بر دو نوع است که نخستین آن مناظره با نگاه اسلامی- انسانی است و نوع دوم آن هم مناظره توام با مخاصمه است. مباحثی که در سیره ائمه و متکلمین اسلامی وجود دارد، مناظره ای است که در آن افراد با هر شیوه ای حتی راضی به تخریب دشمنان خود نمی شوند چه برسد به دوستان! آن چه از دو مناظره گذشته دریافت می شود؛ این است که متأسفانه افراد بر موضوعاتی اصرار دارند که هیچ ارتباطی با موضوع اصلی بحث ندارد و مهمترین هدف هم از چنین اقدامی این است که آن ها گمان می کنند با کوباندن رقیب پیروز می شوند اما بی خبر از آن هستند که دوران چنین رویکردهایی پایان یافته است.
بیشتر احساس می شود که رقبای حسن روحانی در حال سوء استفاده از ضعف های موجود برای تحریک اذهان عمومی هستند، این شیوه هنوز هم کارایی دارد؟
نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که رقبایی که تن به بی اخلاقی های سیاسی و وارونه نمایی حقایق می دهند، نباید از غفلت و بی اطلاعی مردم سوء استفاده کنند. آن چه در این مناظرات دیده شده این است که برخی از رقبا حیثیت و آبروی رقیب خود را نادیده انگاشته و با اتهام زدن های بی مورد بر رقیب خود هیچ خط قرمزی را در نظر نمی گیرند و این موضوع آن جایی اهمیت پیدا می کند که مثلاً اگر به وزیری تهمت زده می شود؛ متأسفانه هیچ فرصتی به آن فرد داده نمی شود تا اذهان عمومی را از اشتباه خارج کند.
خب مردم خود آگاهی های لازم را کسب کرده اند اما بی اخلاقی های سیاسی چقدر در انتخابات تأثیرگذار خواهد بود و ایا به اهدافی که از پیش تعیین شده منجر می شود؟
روند مناظره بعدی به خوبی مشخص می کند که درنهایت چه کسی یارای رقابت با دیگر رقیبان خود را دارد اما آن چیزی که به واسطه بی اخلاقی های سیاسی رقبا بر پیکره یک دولت و یک وزیر باقی می ماند؛ هتک حرمت از یک مقامی است که دیگر تریبونی وسیع نظیر صداوسیما را در اختیار ندارد تا از خود دفاع کند و برای مثال شما دیدید که در مناظره جمعه گذشته به چند تن از افراد تهمت زده شد و بعد هر کدام از آن ها امروز بیانیه صادر کردند و آن ها را تکذیب کردند. خب سؤال اینجاست که چند درصد از آن مردمی که دیروز از طریق تلویزیون مناظره را دیدند، امروز از تکذیببیه ها مطلع می شوند؟ پس این جا نکته ظریفی که وجود دارد این است که رقبایی که به دنبال موج سواری بر روی آبروی افراد برای رسیدن به پست و مقام هستند باید بدانند که از چه چیزهایی گذر کرده اند؛ ارزش هایی که هرگز با منصب ریاست حکومت اسلامی هم خوانی ندارد.
