تلنگر تجربه تاریخی و خطر تکرار اشتباه راهبردی

سرویس سیاسی خرداد/ رضا رئیسی: اسحاق جهانگیری که این روزها الحق و الانصاف گفتمان اصلاح طلبی را به احسن وجه در مناظرات انتخاباتی نمایندگی کرده و کلیدی ترین اشارات و نغز ترین ارجاعات را برای آگاهی مخاطبان بیان داشته، در یکی از برنامه های تبلیغاتی تلویزیونی خود گفت: « هر گاه کشور در مسیر پیشرفت و توسعه قرار گرفته، عده ای و دست های پنهانی با تمام قوا دست به تخریب زده و فضا را مشوش می کنند و بازگشت به عقبی تاریخ را رقم می زنند» (نقل به مضمون و اشاره به روی کارآمدن احمدی نژاد است)

حال درست در این بزنگاه خطیر در اردیبهشت ماه سال 96 و در آستانه دو انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر، که بی هیچ شک و شبهه ای اثرات و تبعات فرا متنی و بالادستی بسیار فراتر و مهم تری از 4 سال دوران زمامداری نامزدهای منتخب داشته و نه فقط سرنوشت تدبیر امور و رتق و فتق امور جاریه کشور که به نوعی حکم حیات و ممات سیاسی گفتمان های سیاسی را در چشم اندازی موسع و سرنوشت ساز تعیین و ترسیم خواهد کرد، دوباره این دست های پنهان به تکاپو افتاده و این بار علاوه بر تخریب های بیرونی و آتشباری های سنگین رسانه ای و هجمه های بی امان تبلیغاتی و وارونه نمایی های بزک کرده علیه گفتمان اصلاح طلبی و نمایندگان اردوگاه تحول خواهی،چشم طمع به تزلزل های درونی و اختلاف افکنی در اردوگاه منسجم و متحد اصلاح طلبی دوخته اند.

اتحاد و انسجام و اجماعی که در پرتو آن، همه دسایس و مضایق و کاستی های فضای پیرامونی رنگ باخته و در سخت ترین شرایط، به شکلی بایسته و شایسته، گفتمان اصلاح طلبی را از خطیرترین گلوگاه ها گذری معقول و منطقی و توامان با کامیابی داد.

حال طبیعی و بدیهی است که منتقدان و ناخیرخواهان برای خدشه و ثلمه به این مولفه راهبردی که آنان را ناکام کرده و همه رشته های چندین و چند ساله برای مختومه کردن پرونده کنش اصلاح طلبی در لایه های مختلف و متکثر اجتماعی و نیز در ساختار قدرت سیاسی را ابتر ساخته، برنامه ها داشته باشند به خصوص که هنگامه ای تعیین کننده و گرانیگاهی خطیر با عنوان انتخابات ریاست جمهوری نیز در پیش روست و از طرف دیگر پایگاه مهمی چون مدیریت شهری کلان شهر پایتخت هم در معرض تغییر و وادادگی قرار گرفته است.

حال به موازات حملات بیرونی که با همه گستردگی در ادوار قبلی پاسخگو نبوده، یگانه راهکار، نفوذ و اضمحلال هسته مرکزی تفوق اصلاح طلبان، یعنی همان اتحاد و انسجام است و جایگیزین کردن آن با افتراق و انشقاق.

علی الحساب یک روزنه هم برای تحقق این برنامه و اجرایی کردن پروژه نفوذ موجود است، حضور فراگیر و چشمگیر نامزدهای اصلاح طلب در ثبت نام انتخابات شوراها که علی القاعده گزینش اندک افراد لیست واحد را از میان این تعداد سخت کرده و در هر شرایط و حالتی عده ای از نخبگان و شایستگان را از حضور در لیست محروم ساخته و زمینه افتراق افکنی بر موج احساسات فروخورده را مهیا می کند.

طی چند روز گذشته شاهد آن بوده ایم که این پیش بینی محقق شده و عطف به عدم حضور چهره های بسیاری که از حضور در لیست نهایی و واحد بازمانده اند، صحنه آرایی ها با حداکثر قدرت و توان در این فرصت کوتاه اما تعیین کننده و حساس کلید خورده است.

لیست های چندگانه و پر تعداد در کانال های مجازی با هویت های نامعلوم و البته در سایت های گاها معتبر انتشار و انعکاس یافته و نقدهای گاه گزنده و اختلاف انگیز از سوی برخی چهره های اصلاح طلب درج و تنویر یافته است.

در این مقال کوتاه و مختصر چند نکته را باید متذکر شد

اول- هر لیستی که به عنوان لیست واحد ارائه می شد، بی گمان با توجه به حجم گسترده نامزدهای ثبت نام کننده و حذف شماری از آنها که خود را محق به حضور می دانستند، با نقد طیف و جریان و حزب و شخصی روبرو می شد.

دوم- بدون شک هر یک از ما می توانیم شماری از نامزدهای حاضر در لیست را فاقد مولفه های لازم  بر اساس نگرش و بینش و سلیقه و رویکرد خود بدانیم یا معتقد باشیم که شماری از نامزدهای بیرون مانده بر آنان ارجحیت دارند، که هم انتخاب کنندگان و هم انتخاب شوندگان بری از خطا و نقاط ضعف و قوت نیستند اما وقتی به یک ساز و کار تن داده و کنش جمعی را مقدم بر نگرش های فردی دانستیم، باید پای خوب و بد آن تصمیم جمعی نیز بایستیم.

سوم-اختلاف، تشتت و چند دستگی در شرایط عادی و طبیعی مهم ترین مولفه ناکامی یک شاکله و سیستم است، حال فرض کنید که در این موقعیت خطیر و این برهه حساس و اندک فرصت باقیمانده تا انتخابات آیا اختلاف و انشقاق با هر دلیل و توجیه و نقدی، پذیرفتنی و راهگشاست؟

چهارم- آیا تجربه های تاریخی دور و نزدیک، کم داشته و برای ما نتیجه حرکت در مسیر انشقاق و ناکامی پیامدی آن و توفیق مان در وحدت و انسجام، اظهر من الشمس تر از آنی که هست، می تواند باشد؟ عقب گرد و شکست تلخ در انتخابات شورای شهر دوم و ریاست جمهوری نهم چگونه رقم خورد؟ پیروزی در انتخابات خرداد 92 و اسفند 94 چگونه محقق شد؟

یادمان نرود که فرصت ها در گذر هستند و انتخابات در چشم برهم زدنی فرا می رسد، انتخاباتی که نتیجه آن تاثیر و تبعاتی فرا متنی و بسیار فراگیرتر از بعد زمانی 4 ساله بر شقوق مختلف و سپهرهای متعدد و متکثر کشور دارد و اگر در این بزنگاه تاریخی غفلت کرده و با اشتباهات کوته نظرانه و رجحان دهی سلایق و علایق دفعی و آنی و برهه ای بر منافع عمومی و خیر جمعی در یک بلندای تاریخی، ضربه ای مهلک را پذیرا شدیم، آنگاه نه فقط شاید فرصت جبران نخواهد بود که ندامت و پشیمانی هم ثمری نخواهد داشت. والسلام