همه مردان آقای رئیس جموری از نیاوران تا پاستور
حلقه خواص روحانی از مرکز تحقیقات استراتژیک تا دولت دوازدهم
مردان خاص آقای ریئیس جمهوری در دولت حسن روحانی به دور از حاشیه سازی های هم عنوانی های خود در دولت دهم بودند اما نکته آنجاست که به طورمعمول در دولت دوم شرایط تعامل و قبض و بسط ها میان دولت و منتقدان و لایه های قدرت متفاوت می شود و باید دید این چهره های کلیدی روحانی در کنار رئیس جمهوری چه کارنامه ای از خود به جای گذاشته و یار و همراه خواهند بود یا از صحنه همراهی حذف شده یا آنکه حاشیه های آنان پر رنگ خواهد شد.
سرویس سیاسی خرداد/ امین داودی نیا: سیاست و سیاستمداری در ایران
همانند بسیاری دیگر از نقاط جهان علاوه بر نقاط مشترک، مختصات و شاخصه های
منحصر به فرد خودش را دارد، منجمله آنکه در ایران همواره حول و حوش روسای
جمهوری حلقه های خاصی از یاران گرد هم آمده و عنوان همه مردان آقای رئیس
جمهوری را به خود اختصاص می دهند، در دولت دهم این چهره های خاص بعد تر ها
حلقه انحرافی نام گرفتند و مصایب زیادی برای رئیس جمهوری وقت به همراه
داشتند اما هنوز که هنوز است این چهره ها در کنار محمود احمدی نژاد قرار
دارند؛ از اسفندیار رحیم مشایی و بقایی گرفته تا هاشمی ثمره و ...
به گزارش خرداد؛ روزی که حسن روحانی در مقام ریاست مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام خود را نامزد انتخابات ریاست جمهوری کرد او نیز حلقه یاران خواص خود را داشت، چهره هایی که سال ها در مرکز تحقیقات به عنوان نهاد ناظر بالادستی و ناظر بر فعالیت های روزمره و تحولات سیاسی و اجرایی، در کنار روحانی بوده و به رصد شرایط پرداخته و اشراف و اطلاعات کامل و جامع و مانعی از روند تحولات و نقاط ضعف و قدرت داشته و البته یک شاخصه متمایز کننده هم داشتند؛ مردان آقای رئیس جمهوری جملگی سوابق حضوردر نهادهای امنیتی را در کارنامه داشتند، نکته ای که از سوی منتقدان دولت مایه شماتت و کنایه بود اما از دیگر سو نقطه قوتی بودند برای دولتی که تاکید داشت نگاه امنیتی را می زداید و امنیت را فارغ از نگاه امنیتی در سپهرهای مختلف می جوید.
با چنین رویکردی بی شک مردان امنیتی و آشنا به چم و خم چنین فضا و نگرشی بهتر هم قاعدتا می توانستند از نگاه امنیتی پرهیز کرده و معایب آن را با خود به دستگاه های تحت امر نبردند که موفقیت یا عدم موفقیت آنان به قضاوت اهل فن است.
حلقه اولیه و خواص روحانی 3 چهره کلیدی داشت؛ سیدرضا صالحی امیری، حسام الدین آشنا و علی یونسی هر 3 چهره سوابق امنیتی داشته و دو تن از آنان در کسوت روحانیت بودند.
یونسی وزیر اطلاعات دولت خاتمی از میان این 3 تن تا چند ماه پس از آغاز به کار دولت روحانی چندان به بازی گرفته نشده و در کنار بود تا آنکه به سمت دستار ویژه روحانی در امور اقوام و اقلیت های دینی و مذهبی منصوب شد، سمتی که شاید وزن و اعتبار سیاسی چندانی نداشت اما جایگاه راهبردی و بسیار مهمی بود برای حفظ پایگاه اجتماعی دولت که یونسی نیز در این مسیر به گواه انتخابات اخیر موفق عمل کرد و حال باید دید آیا در دولت دوازدهم او می تواند جایگاه به لحاظ سیاسی درخورتر را با این کارنامه موفق و استمرارش در حمایت از روحانی از آن خود کند آنهم با توجه به برخی نگاه های منفی طیف مقابل به یونسی که کار را سخت می کندو البته او گزینه نهادهای امنیتی نمی تواند باشد.
حسام الدین آشنا از میان این 3 نفر پست و منصب چشمگیری در دولت یازدهم نگرفت اما کیست که نداند او بدون همین پست ها هم نقش کلیدی در دولت داردو هنوز زبان نافذ و تاثیرگذاری بر روحانی که او را به عنوان مشاوری امین می بیند، در دولت دوازدهم به نظر نمی رسد آشنا تغییر جایگاه داده و در همین جایگاه فعلی به ایفای نقش در ضربه گیری از دولت و ارائه مشاورهای کلیدی باقی خواهد ماند.
سید رضا صالحی امیری که با روی کارآمدن دولت روحانی بسیاری با نام او آشنا شدند، رئیس ستاد فرهنگی روحانی در انتخابات 92 بود و آنان که در ستاد روحانی حضور داشتند، از جایگاه ویژه و نگاه خاص روحانی به وی با خبر بودند. او با سرپرستی در وزارت ورزش و جوانان کار خود را به طور رسمی در دولت یازدهم آغاز کرد و قبل تر از آن البته در سنمت رئیس کارگروه فرهنگی تعیین اعضای کابینه نقش مهمیدر چینش دولت داشت. پیشنهاد صالحی امیری برای وزارت ورزش اما خوش یمن نبود و حملات بی سابقه و عجیب و غریب به وی صالحی را به محاق برده و مانع از رود رسمی او به دولت و کابینه شد اما روحانی او را به سمت ریاست کتابخانه ملی برگزید و سپس با خداحافظی جنتی او به جایگاه رسمی که غیر رسمی بدان التفات داشت و به ایفای نقش می پرداخت، یعنی پیش قراولی مدیریت فرهنگی دولت در سمت وزارت ارشاد رسید. این روزها بسیاری معتقدن که او دوباره در کابینه دوازدهم جایگاه وزارت ارشاد را حفظ خواهد کرد اما چند نکته تردیدهایی ایجاد کرده، مخالفت جدی منتقدان دولت در عرصه فرهنگ که البته لزوما به شخص صالحی امیری باز نمی گردد و البته حاشیه های که او سعی کرده ازآن دوری کند اما هر از گاهی در وزارتخانه زیر ذره بین ارشاد دیده می شود و یک نکته را هم نباید به فراموشی سپرد و آن نگاه محافظه کارانه صالحی در سمت وزارت ارشاد است که او را می تواند از این جا رانده و از آن جا مانده کند!
در حلقه دوم یاران روحانی می توان به چهره هایی چون اکبر ترکان، محمود واعظی و مرتضی بانک اشاره کرد، ترکان که روزگاری ابوالمشاغل دولت یازدهم نام گرفت اکنون در سمت ریاست مناطق آزاد حضور دارد و کسی درتوانمندی های مدیریتی او شکی ندارد اماباید دید کهولت سن اجازه همراهی او با دولتدوازدهم را داده و حتی وزارت او را با توجه به همراهی مجلس دهم با دولت ممکن و میسر می کند، محمود واعظی که 4 سال در سمت وزیر ارتباطات حضورداشت؛ در دولت یازدهم سودای وزارتامورخارجه را در سر می پروراند که حضور وزیری چون ظریف همه گمانه های دیگر را به حاشیهراند، حال باید دید واعظی در دولت دوازدهم ماندگار و در وزارتخانه حساس ارتباطات ماندگار است با توجه به آنکه کارنامه وی چندان پر وزن به نظر نمی رسد.
از مرتضی بانک هم به عنوان یکی از گززینه های وزارتدردولت دوازدهم بسیار سخن به میان آمده و به نظر می رسد که او بعد از چهار سال حضور در نهاد ریاست جمهوری شانس بالایی برای حضور در کابینه داشته باشد.
هر چه هست مردان خاص آقای ریئیس جمهوری در دولت حسن روحانی به دور از حاشیه سازی های هم عنوانی های خود در دولت دهم بودند اما نکته آنجاست که به طورمعمول در دولت دوم شرایط تعامل و قبض و بسط ها میان دولت و منتقدان و لایه های قدرت متفاوت می شود و باید دید این چهره های کلیدی روحانی در کنار رئیس جمهوری چه کارنامه ای از خود به جای گذاشته و یار و همراه خواهند بود یا از صحنه همراهی حذف شده یا آنکه حاشیه های آنان پر رنگ خواهد شد.
به گزارش خرداد؛ روزی که حسن روحانی در مقام ریاست مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام خود را نامزد انتخابات ریاست جمهوری کرد او نیز حلقه یاران خواص خود را داشت، چهره هایی که سال ها در مرکز تحقیقات به عنوان نهاد ناظر بالادستی و ناظر بر فعالیت های روزمره و تحولات سیاسی و اجرایی، در کنار روحانی بوده و به رصد شرایط پرداخته و اشراف و اطلاعات کامل و جامع و مانعی از روند تحولات و نقاط ضعف و قدرت داشته و البته یک شاخصه متمایز کننده هم داشتند؛ مردان آقای رئیس جمهوری جملگی سوابق حضوردر نهادهای امنیتی را در کارنامه داشتند، نکته ای که از سوی منتقدان دولت مایه شماتت و کنایه بود اما از دیگر سو نقطه قوتی بودند برای دولتی که تاکید داشت نگاه امنیتی را می زداید و امنیت را فارغ از نگاه امنیتی در سپهرهای مختلف می جوید.
با چنین رویکردی بی شک مردان امنیتی و آشنا به چم و خم چنین فضا و نگرشی بهتر هم قاعدتا می توانستند از نگاه امنیتی پرهیز کرده و معایب آن را با خود به دستگاه های تحت امر نبردند که موفقیت یا عدم موفقیت آنان به قضاوت اهل فن است.
حلقه اولیه و خواص روحانی 3 چهره کلیدی داشت؛ سیدرضا صالحی امیری، حسام الدین آشنا و علی یونسی هر 3 چهره سوابق امنیتی داشته و دو تن از آنان در کسوت روحانیت بودند.
یونسی وزیر اطلاعات دولت خاتمی از میان این 3 تن تا چند ماه پس از آغاز به کار دولت روحانی چندان به بازی گرفته نشده و در کنار بود تا آنکه به سمت دستار ویژه روحانی در امور اقوام و اقلیت های دینی و مذهبی منصوب شد، سمتی که شاید وزن و اعتبار سیاسی چندانی نداشت اما جایگاه راهبردی و بسیار مهمی بود برای حفظ پایگاه اجتماعی دولت که یونسی نیز در این مسیر به گواه انتخابات اخیر موفق عمل کرد و حال باید دید آیا در دولت دوازدهم او می تواند جایگاه به لحاظ سیاسی درخورتر را با این کارنامه موفق و استمرارش در حمایت از روحانی از آن خود کند آنهم با توجه به برخی نگاه های منفی طیف مقابل به یونسی که کار را سخت می کندو البته او گزینه نهادهای امنیتی نمی تواند باشد.
حسام الدین آشنا از میان این 3 نفر پست و منصب چشمگیری در دولت یازدهم نگرفت اما کیست که نداند او بدون همین پست ها هم نقش کلیدی در دولت داردو هنوز زبان نافذ و تاثیرگذاری بر روحانی که او را به عنوان مشاوری امین می بیند، در دولت دوازدهم به نظر نمی رسد آشنا تغییر جایگاه داده و در همین جایگاه فعلی به ایفای نقش در ضربه گیری از دولت و ارائه مشاورهای کلیدی باقی خواهد ماند.
سید رضا صالحی امیری که با روی کارآمدن دولت روحانی بسیاری با نام او آشنا شدند، رئیس ستاد فرهنگی روحانی در انتخابات 92 بود و آنان که در ستاد روحانی حضور داشتند، از جایگاه ویژه و نگاه خاص روحانی به وی با خبر بودند. او با سرپرستی در وزارت ورزش و جوانان کار خود را به طور رسمی در دولت یازدهم آغاز کرد و قبل تر از آن البته در سنمت رئیس کارگروه فرهنگی تعیین اعضای کابینه نقش مهمیدر چینش دولت داشت. پیشنهاد صالحی امیری برای وزارت ورزش اما خوش یمن نبود و حملات بی سابقه و عجیب و غریب به وی صالحی را به محاق برده و مانع از رود رسمی او به دولت و کابینه شد اما روحانی او را به سمت ریاست کتابخانه ملی برگزید و سپس با خداحافظی جنتی او به جایگاه رسمی که غیر رسمی بدان التفات داشت و به ایفای نقش می پرداخت، یعنی پیش قراولی مدیریت فرهنگی دولت در سمت وزارت ارشاد رسید. این روزها بسیاری معتقدن که او دوباره در کابینه دوازدهم جایگاه وزارت ارشاد را حفظ خواهد کرد اما چند نکته تردیدهایی ایجاد کرده، مخالفت جدی منتقدان دولت در عرصه فرهنگ که البته لزوما به شخص صالحی امیری باز نمی گردد و البته حاشیه های که او سعی کرده ازآن دوری کند اما هر از گاهی در وزارتخانه زیر ذره بین ارشاد دیده می شود و یک نکته را هم نباید به فراموشی سپرد و آن نگاه محافظه کارانه صالحی در سمت وزارت ارشاد است که او را می تواند از این جا رانده و از آن جا مانده کند!
در حلقه دوم یاران روحانی می توان به چهره هایی چون اکبر ترکان، محمود واعظی و مرتضی بانک اشاره کرد، ترکان که روزگاری ابوالمشاغل دولت یازدهم نام گرفت اکنون در سمت ریاست مناطق آزاد حضور دارد و کسی درتوانمندی های مدیریتی او شکی ندارد اماباید دید کهولت سن اجازه همراهی او با دولتدوازدهم را داده و حتی وزارت او را با توجه به همراهی مجلس دهم با دولت ممکن و میسر می کند، محمود واعظی که 4 سال در سمت وزیر ارتباطات حضورداشت؛ در دولت یازدهم سودای وزارتامورخارجه را در سر می پروراند که حضور وزیری چون ظریف همه گمانه های دیگر را به حاشیهراند، حال باید دید واعظی در دولت دوازدهم ماندگار و در وزارتخانه حساس ارتباطات ماندگار است با توجه به آنکه کارنامه وی چندان پر وزن به نظر نمی رسد.
از مرتضی بانک هم به عنوان یکی از گززینه های وزارتدردولت دوازدهم بسیار سخن به میان آمده و به نظر می رسد که او بعد از چهار سال حضور در نهاد ریاست جمهوری شانس بالایی برای حضور در کابینه داشته باشد.
هر چه هست مردان خاص آقای ریئیس جمهوری در دولت حسن روحانی به دور از حاشیه سازی های هم عنوانی های خود در دولت دهم بودند اما نکته آنجاست که به طورمعمول در دولت دوم شرایط تعامل و قبض و بسط ها میان دولت و منتقدان و لایه های قدرت متفاوت می شود و باید دید این چهره های کلیدی روحانی در کنار رئیس جمهوری چه کارنامه ای از خود به جای گذاشته و یار و همراه خواهند بود یا از صحنه همراهی حذف شده یا آنکه حاشیه های آنان پر رنگ خواهد شد.
