تفاوت عیار ظریف و زنگنه با برخی وزرای کابینه
سرویس سیاسی خرداد/ امین داودی نیا: این روزها که سالگرد شهادت شهید بهشتی فرا رسیده، شاید این جمله تاریخی آن شهید مظلوم بیش از پیش اذعان را تکانی داده و در خاطره ها مرور می شود، « ما شیفتگان خدمتیم نه تشنگان قدرت» متر و معیاری واضح برای کارگزاران در نظامی که بر مبنای آموزه های اسلامی استوار شده بود.
به گزارش خرداد؛ از آن سال ها فاصله بسیاری گرفته ایم و شاید بسیاری از چیزها تغییر یافته و ارزش ها عوض شد و هنجارها رنگ باخته و ... حالا بسیاری بیش تر از خدمت، چرب و شیرین قدرت را دوست دارند، در بسیاری از ارکان و اجزاء و اضلاع اعم از دولتی و غیر دولتی می توان سراغ این افراد را گرفت و نشانه هایی از آنان یافت.
چون دیوار دولت کوتاه تر از بقیه است البته با خیال راحت می توان نشانه های این امر را در دولت مردان بیش تر مورد کند و کاو قرار داد به خصوص در روزهایی که دولت یازدهم به پایان خود نزدیک و دولت دوازدهم در آستانه استقرار است و بازار لابی گری و رایزنی داغ و پرحرارت است.
این روزها وزرای کابینه دولت یازدهم حال و هوای متفاوتی با هم دارند، یکسو وزیرانی قرار دارند که از سوی رئیس جمهوری و نیز افکار عمومی مطالبه بسیاری برای ادامه کار آنان در سمت وزرات وجود دارد و سوی دیگر چهره هایی هستند که به هر دری می زنند که جایگاه خود را در دولت حفظ و یا ارتقا دهند.
به عنوان مثال افرادی چون ظریف و زنگنه یا قاضی زاده هاشمی و چند وزیر دیگر بسیار بیش تر از آنکه به فکر تصدی بر صندلی وزارت باشند، به فکر خروج از زیر بار مسئولیت و فشارهای معطوف به آن هستند، چون وزارت برای آنان آب و نان ندارد که هیچ همه اش تلاش و زحمت طاقت فرساست و البته حملات و هجمه های بسیار.
این آنان نیستند که با وزارت شان و قرب و منزلت می یابند؛ این وزارت است که با حضور آنان اعتبار گرفته و امور حوزه های تحت تکفل سامان می گیرد و رئیس جمهوری با علم و اشراف به توانمندی آنان مصر به حضورشان در کابینه است
اما در سوی دیگر شماری از وزیران فعلی یا مدیران عالی هستند که به آب و آتش می زنند و به هر طریق ممکن خود را در محافل سیاسی و رسانه ای مطرح می سازند تا پرنده اقبال و شانس بر دوش آنان نشسته و صندلی وزارت مهار و در تسلط شان قرار بگیرد، نیاز هم نیست که برای شناسایی این افراد رنج و زحمت به خودتان دهید مرور اخبار رسانه ها و رپرتاژهای گاه و بیگاه و عرض اندام های هر از گاه آنان نشان می دهد که چه رویاهایی در سر می پرورانند.
البته که رئیس جمهوری می بایست هوشیار بوده و اتفاقا پیرو این به آب و آتش زدن ها متوجه شود که چه کسانی به دنبال کار و تلاش بوده و توانمند هستند و چه کسانی به دنبال رسیدن به صندلی قدرت و پیش برد امیال و غرایض شخصی شان، که اگر اینها قدرت و توانی هم داشته باشند، ذهن معطوف به قدرت شان امکان ارزش آفرینی و تاثیر گذاریشان برای خیر عمومی و منافع مردم را به صفر می رساند. آنانی که بی گمان تشنگان قدرت هستند نه شیفتگان خدمت و نه ارزشی برای منافع عمومی قایل هستند و نه مطالبات مردمی که رئیس جمهوری را به این مسند نشانده، برای آنان روحانی با رقبایش فرقی نمی کنند و ادعای اصلاح طلبی و اعتدال گرایشان هم تنها ویترینی میان تهی است.
به گزارش خرداد؛ از آن سال ها فاصله بسیاری گرفته ایم و شاید بسیاری از چیزها تغییر یافته و ارزش ها عوض شد و هنجارها رنگ باخته و ... حالا بسیاری بیش تر از خدمت، چرب و شیرین قدرت را دوست دارند، در بسیاری از ارکان و اجزاء و اضلاع اعم از دولتی و غیر دولتی می توان سراغ این افراد را گرفت و نشانه هایی از آنان یافت.
چون دیوار دولت کوتاه تر از بقیه است البته با خیال راحت می توان نشانه های این امر را در دولت مردان بیش تر مورد کند و کاو قرار داد به خصوص در روزهایی که دولت یازدهم به پایان خود نزدیک و دولت دوازدهم در آستانه استقرار است و بازار لابی گری و رایزنی داغ و پرحرارت است.
این روزها وزرای کابینه دولت یازدهم حال و هوای متفاوتی با هم دارند، یکسو وزیرانی قرار دارند که از سوی رئیس جمهوری و نیز افکار عمومی مطالبه بسیاری برای ادامه کار آنان در سمت وزرات وجود دارد و سوی دیگر چهره هایی هستند که به هر دری می زنند که جایگاه خود را در دولت حفظ و یا ارتقا دهند.
به عنوان مثال افرادی چون ظریف و زنگنه یا قاضی زاده هاشمی و چند وزیر دیگر بسیار بیش تر از آنکه به فکر تصدی بر صندلی وزارت باشند، به فکر خروج از زیر بار مسئولیت و فشارهای معطوف به آن هستند، چون وزارت برای آنان آب و نان ندارد که هیچ همه اش تلاش و زحمت طاقت فرساست و البته حملات و هجمه های بسیار.
این آنان نیستند که با وزارت شان و قرب و منزلت می یابند؛ این وزارت است که با حضور آنان اعتبار گرفته و امور حوزه های تحت تکفل سامان می گیرد و رئیس جمهوری با علم و اشراف به توانمندی آنان مصر به حضورشان در کابینه است
اما در سوی دیگر شماری از وزیران فعلی یا مدیران عالی هستند که به آب و آتش می زنند و به هر طریق ممکن خود را در محافل سیاسی و رسانه ای مطرح می سازند تا پرنده اقبال و شانس بر دوش آنان نشسته و صندلی وزارت مهار و در تسلط شان قرار بگیرد، نیاز هم نیست که برای شناسایی این افراد رنج و زحمت به خودتان دهید مرور اخبار رسانه ها و رپرتاژهای گاه و بیگاه و عرض اندام های هر از گاه آنان نشان می دهد که چه رویاهایی در سر می پرورانند.
البته که رئیس جمهوری می بایست هوشیار بوده و اتفاقا پیرو این به آب و آتش زدن ها متوجه شود که چه کسانی به دنبال کار و تلاش بوده و توانمند هستند و چه کسانی به دنبال رسیدن به صندلی قدرت و پیش برد امیال و غرایض شخصی شان، که اگر اینها قدرت و توانی هم داشته باشند، ذهن معطوف به قدرت شان امکان ارزش آفرینی و تاثیر گذاریشان برای خیر عمومی و منافع مردم را به صفر می رساند. آنانی که بی گمان تشنگان قدرت هستند نه شیفتگان خدمت و نه ارزشی برای منافع عمومی قایل هستند و نه مطالبات مردمی که رئیس جمهوری را به این مسند نشانده، برای آنان روحانی با رقبایش فرقی نمی کنند و ادعای اصلاح طلبی و اعتدال گرایشان هم تنها ویترینی میان تهی است.
