کابینه دوازدهم و کار سخت روحانی
فرصت مهم و تکرار نشدنی رئیس جمهوری 24 میلیونی
بدون شک مطالبات فزون تر است و راه پیش روی روحانی هموارتر، که اگر نبود طی این چند صباح این همه نقدهای گزنده و حملات بی امان برای به حاشیه کشاندن دولت به منصه اجرا گذاشته نمی شد اما این سهلی و آسانی کار یک روی سکه است، روی دیگر سکه آنست که حجم مطالبات افزایش نیافته و دولت از مدار مطلوب به هر دلیلی اعم از اهمال و بی توجهی به مطالبات معقول و نیز فشارهای جانبی و چالش های بیرونی، خارج نشود که اگر شود آنوقت می تواند عقب گردی تاریخی رقم بخورد
سرویس سیاسی خرداد/ رضا رئیسی: همه نگاه ها به خیابان پاستور و نهاد ریاست جمهوری است، رئیس جمهوری که این بار رکورد شکنی کرده و علیرغم همه کارشکنی ها و نقدهای بسیار و مطالبات فراوان، با اقبال گسترده مردمی کلیدار چهارساله قوه مجریه شده است، در اولین گام و شاید مهم ترین گام، می بایست کابینه ای را برگزیند که هم توان مدیریت بحران های داخلی و خارجی را داشته باشد، هم مشروعیت قابل قبول عمومی و هم تامین کننده مطالبات به حق و معطل مانده حامیان را و جمع آوری اینهمه در یک ظرف کار سهل و آسانی نیست.
به گزارش خرداد؛ چهار سال پیش اوضاع نابهنجار بود و میراث بر جای مانده سخت، فشارهای طیف مقابل هم سمبه قوی داشت، مجلسی ناهمسو بزرگترین چالش روحانی بود و البته رای دهندگان به او این نکات و محذوریات را به خوبی می دانستند و با دولت راه آمدند که اگر نمی آمدند نتیجه ای چنین مطلوب و نمایان در اردیبهشت ماه 96 رقم نمی خورد.
حالا اما بدون شک مطالبات فزون تر است و راه پیش روی روحانی هموارتر، که اگر نبود طی این چند صباح این همه نقدهای گزنده و حملات بی امان برای به حاشیه کشاندن دولت به منصه اجرا گذاشته نمی شد اما این سهلی و آسانی کار یک روی سکه است، روی دیگر سکه آنست که حجم مطالبات افزایش نیافته و دولت از مدار مطلوب به هر دلیلی اعم از اهمال و بی توجهی به مطالبات معقول و نیز فشارهای جانبی و چالش های بیرونی، خارج نشود که اگر شود آنوقت می تواند عقب گردی تاریخی رقم بخورد، آنگونه که در دولت اصلاحات رقم خورد و افزایش بی رویه مطالبات به انضمام فضا سازی های خاص دولت اصلاحات را در تنگنای مظلومیتی عجیب قرار داد و مسیر را به بیراهه برد اما خوشبختانه این بار هم تجربیات گذشته پیش روی ماست و هم دولت روحانی در دوران تازه با بهره گیری از رسانه های نوین می تواند صدای خود و بازتاب عملکردهایش را به گوش همگان برساند و در آن غربت و تنگنا قرار نگیرد، که البته این هم یک مشکل است؛ اگر رویکردها و عملکردها مطلوب نباشد؛ چرا که چیزی از دیده مردم در این عصر و زمانه مخفی نخواهد ماند و هیچ کس نمی تواند با شعار درمانی گلیم خود را از آب بیرون بکشد.
در خصوص وزرای کابینه دوازدهم همانگونه که اشاره رفت کار روحانی سهل و آسان نیست و او می بایست هم چالش ها و فشارهای بیرونی را مهار کند و هم وزرایی را برگزیند که با خواست و مطالبه عمومی همگرایی و همخوانی داشته و در قواره تحقق پذیری شعارهای و وعده های مطروحه عمل کرده و گام به گام رئیس جمهوری پیش بیایند.
بی گمان در کابینه یازدهم که کابینه ژنرال ها نام گرفت، وزرای شایسته و کاربلدی حضور داشتند که توانستند بیش و پیش از انتظارها گام بردارند که نام آوری از آنها نیز نیازی نیست و همگان از موافق و منتقد دو آتشه به تبحر و تخصص آنان اذعان دارند و اگر منتقدان چنین اعتقادی نداشتند، حملات بی امان به امثال ظریف علتی نداشت اما در سوی دیگر وزارتخانه هایی هستند که نیازمند، تغییر حتمی و قطعی هستند.
شاید در وهله آغازین؛ اولین تغییر محمدرضا نعمت زاده باشد که به علت کهولت سن،رفتن او قطعی است اما مهم تر از این تغییر با این دلیل، تغییر افرادی باشد که در رزومه و عملکردشان نقاط قوت و همسویی با مطالبات از دولت دیده نمی شود، وزارت کشور که موتور محرک سیاست داخلی است، بی گمان یکی از این وزارتخانه هاستکه به نظر نمی رسد در بزنگاه ها توانسته همپا با خواست رئیس جمهوری پیش بیاید و به خصوص در عزل و نصب ها خوب عمل نکرده است.
دیگر وزارتخانه البته وزارت علوم است، فرهادی که اصلاح طلب می نمود در دوران وزارت به هیچ روی در حد استانداردهای انتظار رفته از خود و جایگاهش عمل نکرد و وزارتخانه در بسیاری ازموارد فشل و ناکارآمد عمل کرده و اگر قرار نبود فضا را (بر اساس فشارها و عدم چالش افزایی) آنچنان بگشاید، اندکی نیز در وجه ایجابی نتوانست تامین کننده خواست جامعه دانشگاهی باشد.
وزارت کار نیز به نوعی همین گونه بود، ربیعی اصلاح طلب با رزومه ای پر و پیمان، نه فقط آنگونه که باید خواست طبقات کارگری و مطالبات عمومی را تامین نکرد که او با سیاست های محافظه کارانه در عزل و نصب ها، در گلوگاه های حساس و راهبردی چون شستا و تامین اجتماعی و هزاران شرکت تابعه، بیش تر خواست گذشتگان و منتقدان دولت را گردن نهاد تا موافقانو همراهان آن را.
در وزارت نیرو نیز به نظر می رسد که همسو و همگام با تحولات روز و ثبت برون دادهای مطلوب پیش نرفته و وزارتخانه از جایی که باید، فاصله دارد، این وزارتخانه هم البته کم ترین تغییرات را داشت.
دانش آشتیانی هم به رغم رویکردهای مثبت و شعارهای مطلوب به نظر نمی رسد که توانسته باشد، در مقام اجرا موفق عمل کرده و انتظارها را برآورده کندو این نکته ای است که اهالی فن فارغ از گرایش های سیاسی بدان اذعان و تاکید دارند.
البته به این لیست می توان نام های دیگری نیز افزود که به مقال خود پیرامون آن خواهیم نوشت اما نکته آنست که در این اولین و مهم ترین گام همگان منتظر هستند تا ببینند رئیس جمهوری منتخب و 24 میلیونی ملت، برای رتق و فتق امور کشور بر مدار کارآمدی چه خروجی ثبت و چه شاکله و بنیان مرصوصی را در کابینه دوازدهم به مرحله اجرا خواهد گذاشت که این فرصتی تکرار ناشدنی است.
به گزارش خرداد؛ چهار سال پیش اوضاع نابهنجار بود و میراث بر جای مانده سخت، فشارهای طیف مقابل هم سمبه قوی داشت، مجلسی ناهمسو بزرگترین چالش روحانی بود و البته رای دهندگان به او این نکات و محذوریات را به خوبی می دانستند و با دولت راه آمدند که اگر نمی آمدند نتیجه ای چنین مطلوب و نمایان در اردیبهشت ماه 96 رقم نمی خورد.
حالا اما بدون شک مطالبات فزون تر است و راه پیش روی روحانی هموارتر، که اگر نبود طی این چند صباح این همه نقدهای گزنده و حملات بی امان برای به حاشیه کشاندن دولت به منصه اجرا گذاشته نمی شد اما این سهلی و آسانی کار یک روی سکه است، روی دیگر سکه آنست که حجم مطالبات افزایش نیافته و دولت از مدار مطلوب به هر دلیلی اعم از اهمال و بی توجهی به مطالبات معقول و نیز فشارهای جانبی و چالش های بیرونی، خارج نشود که اگر شود آنوقت می تواند عقب گردی تاریخی رقم بخورد، آنگونه که در دولت اصلاحات رقم خورد و افزایش بی رویه مطالبات به انضمام فضا سازی های خاص دولت اصلاحات را در تنگنای مظلومیتی عجیب قرار داد و مسیر را به بیراهه برد اما خوشبختانه این بار هم تجربیات گذشته پیش روی ماست و هم دولت روحانی در دوران تازه با بهره گیری از رسانه های نوین می تواند صدای خود و بازتاب عملکردهایش را به گوش همگان برساند و در آن غربت و تنگنا قرار نگیرد، که البته این هم یک مشکل است؛ اگر رویکردها و عملکردها مطلوب نباشد؛ چرا که چیزی از دیده مردم در این عصر و زمانه مخفی نخواهد ماند و هیچ کس نمی تواند با شعار درمانی گلیم خود را از آب بیرون بکشد.
در خصوص وزرای کابینه دوازدهم همانگونه که اشاره رفت کار روحانی سهل و آسان نیست و او می بایست هم چالش ها و فشارهای بیرونی را مهار کند و هم وزرایی را برگزیند که با خواست و مطالبه عمومی همگرایی و همخوانی داشته و در قواره تحقق پذیری شعارهای و وعده های مطروحه عمل کرده و گام به گام رئیس جمهوری پیش بیایند.
بی گمان در کابینه یازدهم که کابینه ژنرال ها نام گرفت، وزرای شایسته و کاربلدی حضور داشتند که توانستند بیش و پیش از انتظارها گام بردارند که نام آوری از آنها نیز نیازی نیست و همگان از موافق و منتقد دو آتشه به تبحر و تخصص آنان اذعان دارند و اگر منتقدان چنین اعتقادی نداشتند، حملات بی امان به امثال ظریف علتی نداشت اما در سوی دیگر وزارتخانه هایی هستند که نیازمند، تغییر حتمی و قطعی هستند.
شاید در وهله آغازین؛ اولین تغییر محمدرضا نعمت زاده باشد که به علت کهولت سن،رفتن او قطعی است اما مهم تر از این تغییر با این دلیل، تغییر افرادی باشد که در رزومه و عملکردشان نقاط قوت و همسویی با مطالبات از دولت دیده نمی شود، وزارت کشور که موتور محرک سیاست داخلی است، بی گمان یکی از این وزارتخانه هاستکه به نظر نمی رسد در بزنگاه ها توانسته همپا با خواست رئیس جمهوری پیش بیاید و به خصوص در عزل و نصب ها خوب عمل نکرده است.
دیگر وزارتخانه البته وزارت علوم است، فرهادی که اصلاح طلب می نمود در دوران وزارت به هیچ روی در حد استانداردهای انتظار رفته از خود و جایگاهش عمل نکرد و وزارتخانه در بسیاری ازموارد فشل و ناکارآمد عمل کرده و اگر قرار نبود فضا را (بر اساس فشارها و عدم چالش افزایی) آنچنان بگشاید، اندکی نیز در وجه ایجابی نتوانست تامین کننده خواست جامعه دانشگاهی باشد.
وزارت کار نیز به نوعی همین گونه بود، ربیعی اصلاح طلب با رزومه ای پر و پیمان، نه فقط آنگونه که باید خواست طبقات کارگری و مطالبات عمومی را تامین نکرد که او با سیاست های محافظه کارانه در عزل و نصب ها، در گلوگاه های حساس و راهبردی چون شستا و تامین اجتماعی و هزاران شرکت تابعه، بیش تر خواست گذشتگان و منتقدان دولت را گردن نهاد تا موافقانو همراهان آن را.
در وزارت نیرو نیز به نظر می رسد که همسو و همگام با تحولات روز و ثبت برون دادهای مطلوب پیش نرفته و وزارتخانه از جایی که باید، فاصله دارد، این وزارتخانه هم البته کم ترین تغییرات را داشت.
دانش آشتیانی هم به رغم رویکردهای مثبت و شعارهای مطلوب به نظر نمی رسد که توانسته باشد، در مقام اجرا موفق عمل کرده و انتظارها را برآورده کندو این نکته ای است که اهالی فن فارغ از گرایش های سیاسی بدان اذعان و تاکید دارند.
البته به این لیست می توان نام های دیگری نیز افزود که به مقال خود پیرامون آن خواهیم نوشت اما نکته آنست که در این اولین و مهم ترین گام همگان منتظر هستند تا ببینند رئیس جمهوری منتخب و 24 میلیونی ملت، برای رتق و فتق امور کشور بر مدار کارآمدی چه خروجی ثبت و چه شاکله و بنیان مرصوصی را در کابینه دوازدهم به مرحله اجرا خواهد گذاشت که این فرصتی تکرار ناشدنی است.
