منتخب ملت در چینش مهره های کابینه باید وفادار به عهد خود با مردم باشد

من همیشه تاکید کرده‌ام که اولین مساله برای دولت، در شرایط فعلی، امنیت پایدار است. یعنی باید شرایطی فراهم شود که در یک امنیت پایدار، شهروندان بتوانند برنامه‌های خود را پیش ببرند. این امنیت نیز می‌تواند در بخش‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و... باشد. در حال حاضر که یکی از مهم‌ترین معضلات کشور مربوط به حوزه اقتصادی است، نیازمند رشد سرمایه‌گذاری هستیم تا بتوانیم به این طریق، رکود را کاهش داده و رونق اقتصادی را افزایش دهیم. سرمایه‌گذاری نیز نیازمند امنیت پایدار است. در بخش فرهنگی نیز اهالی فرهنگ نیازمند امنیت هستند تا بتوانند استعدادهای خود را بروز دهند، فضای کسب‌وکار، آسیب‌های اجتماعی، روابط بین‌الملل و دیگر امور کشور نیز جزو دسته‌های دیگری محسوب می‌شوند که نیازمند امنیت هستند. امنیت پایدار در شرایطی محقق می‌شود که دو اصل رعایت شود. نخست، هماهنگی و اجماع نسبی میان دولت و دیگر ارکان کشور است. قوای مختلف با همکاری یکدیگر و زیر نظر مقام معظم رهبری می‌توانند با همکاری با یکدیگر اجماعی نسبی در کشور پدید بیاورند و این نخستین اصل امنیت پایدار و به تبع آن، توسعه پایدار است. همسویی و همراهی ارکان مختلف کشور باعث می‌شود که دولت بتواند مشکلات کشور را حل و فصل کند و باری از دوش مردم بردارد. اصل دوم نیز، پایبندی رئیس‌جمهور و منتخبان مردم، با عهد و پیمانی است که در ایام انتخابات با ملت بسته‌اند. وقتی یک شخص در ایام انتخابات و در دوران تبلیغات خود وعده‌هایی به ملت می‌دهد و به واسطه آن از مردم کسب رأی می‌کند، در حقیقت پیمانی با آنها بسته است. این عهد و پیمان نیز، تفاوت‌هایی است که میان نامزد پیروز و سایر نامزدهای انتخاباتی وجود داشته است. البته این دسته‌بندی‌های انقلابی و غیرانقلابی و برچسب‌هایی از این دست، غلط است. ما دو جریان اصیل در درون انقلاب داریم که گفتمان‌های متفاوتی دارند. این دو گفتمان در ایام انتخابات با یکدیگر رقابت می‌کنند که طبق قاعده عقلی، قانون اساسی و دموکراسی، اکثریت مردم به یکی از نامزدهای این دو جریان رأی اعتماد می‌دهند و یک نامزد را بر دیگران ترجیح می‌دهند.

 وقتی یک دیدگاه و گفتمان مورد تایید مردم قرار می‌گیرد، در عمل نیز بایستی سیاست‌ها، گفته‌ها، برنامه‌ها و مهره‌هایی که برای اجرای خواست مردم انتخاب می‌شوند، طبق همان رأی و نظر اکثریت گزینش شوند. همچنین روسای جمهور و منتخبان ملت نیز باید در رفتارهای خود حتی در چینش مهره‌ها وفادار به عهدی باشند که با مردم در ایام انتخابات بستند. آقای روحانی به صورت شفاف، تفاوت خود و دیدگاه خود را با جریان رقیب اعلام کرده و 24 میلیون نفر از مردم نیز براساس همین تفاوت‌ها به او رأی دادند. او به تنهایی نیز در عرصه حاضر نشد. نمایندگان مجلس نیز در میان مردم حاضر شدند، تبلیغ کردند، سخنرانی کردند و تلاش کردند که انتخابی از سوی مردم صورت بگیرد که به نفع کشور است. نخبگان سیاسی، اجتماعی، شخصیت‌های فرهنگی، احزاب و گروه‌های سیاسی برای موفقیت حسن روحانی تلاش کردند و امیدی در مردم ایجاد شد که منتظرند تا مشاهده کنند برای تحقق مطالبات خود و وعده‌هایی که شنیدند، رئیس جمهور چه اقداماتی صورت می‌دهد. اولین و مهم‌ترین آزمون آقای روحانی نیز انتخاب و گزینش وزیران و کابینه است.‌ لیستی که آقای روحانی به مجلس به عنوان کابینه دولت دوازدهم معرفی می‌کند، لازم است که متناسب با شعارها باشد و به عهدی که با ملت بسته شده وفادار بماند. اگر این اتفاق رخ ندهد، امید و اعتماد مردم دچار آسیب می‌شود.

بزرگ‌ترین سرمایه کشور اعتماد و امید مردم است. اعتماد و امید تنها برای اصلاح‌طلبان و اصولگرایان نیست. احزاب و جناح‌های سیاسی گذرا هستند. مردم در این کشور به قانون اساسی، صندوق‌های رأی، دستگاه‌ها و ارکان مختلف کشور باور داشته‌اند و اگر این باور تحت‌الشعاع قرار بگیرد آسیب بزرگی است. من فکر می‌کنم اگر کابینه بر اساس میل اکثریت انتخاب شود، اقلیت نیز نباید ناراحت شوند. آنها هم باید تلاش کنند، برنامه‌ریزی کنند، نقد منصفانه کنند و برای دوره‌های بعد خود را آماده کنند. در دولت‌های نهم و دهم نیز همین اتفاق افتاد. کدام اصلاح‌طلب انتظار داشت که احمدی‌نژاد برای چینش کابینه از این جناح مشورت بگیرد؟ اصلاح‌طلبان نه تنها توقع نداشتند که وزیر از میان نیروهای اصلاح‌طلب انتخاب شود بلکه برای پایین‌ترین رده‌های مدیریتی نیز چنین توقعی نداشتند. اکنون نیز واقعیت این است که مساله مهم در چینش کابینه، ارتقای سرمایه اجتماعی و اعتماد مردم به کشور است. اگر کابینه طوری انتخاب شود که این همسویی را نداشته باشد، مردم مایوس می‌شوند. باز تاکید می‌کنم که امنیت پایدار با همسویی، اجماع و همکاری نسبی با ارکان نظام و همچنین توجه به عهدی که روحانی با مردم بسته به دست می‌آید. درباره حضور زنان و جوانان در کابینه وعده‌هایی داده شده بود و در حوزه فرهنگ و هنر، اهالی این حوزه از وضع موجود چندان راضی نیستند که هر از گاهی برنامه‌ای تعطیل شود. نظام آموزش و پرورش و دانشگاه‌های ما که زیربنای توسعه، تعلیم و تربیت جامعه هستند، نیازمند به وزیری مقتدر، علمی و دانشمند هستند. بنابراین باتوجه به اینکه آقای روحانی رأی بیشتری نسبت به دولت یازدهم کسب کرده کابینه دوازدهم باید بسیار قوی‌تر و بهتر از قبل بسته شود. رئیس جمهور، 4 سال سابقه اجرایی در همین مسئولیت را داشته و باید از تجربه گذشته خود استفاده کند. دولت یازدهم آوارهای 8 سال گذشته را برداشته و هموار کرده و اکنون در سال 96 باید کابینه کارآمدتر، منسجم‌تر و چابک‌تری انتخاب کند که توسعه و شکوفایی در کشور به ارمغان آید. اگر این امر دنبال نشود، جامعه مایوس می‌شود و هیچ چیز قادر به جبران آن نیست. البته باید توجه داشت که برخی از اخباری که این روزها درباره تعامل آقای روحانی با اصلا‌ح‌طلبان منتشر می‌شود، خلاف واقع است. در دیداری که اخیرا با رئیس دولت اصلاحات داشتیم، درباره شایعه‌ای که این روزها منتشر شده گلایه کرد و توضیح داد که از اساس ماجرای عدم پاسخگویی رئیس جمهور خلاف واقع است.