به گزارش خرداد ،حسن تفتیان در گفت وگو با ایسنا در مورد هم‌گروهی‌اش با بولت در رقابت‌های جهانی اظهار کرد: هم‌گروهی با یوسین بولت بهترین خبری بود که در رقابت‌های جهانی شنیدم. تا یک ساعت قبل از رقابت، گروه‌ها مشخص نبود، اما من خیلی علاقه‌مند بودم که با یوسین بولت هم‌گروه شوم و وقتی از مربی‌ام شنیدم که با بولت در یک گروه قرار دارم بسیار خوشحال شدم. در کنار بولت و دونده فرانسوی خیلی انگیزه و انرژی داشتم اما شرایط اعزام اجازه نداد رکورد خوبی به ثبت برسانم و چیزی که خودم و مربی‌ام می‌خواستیم نشد.
او ادامه داد: هدف من رسیدن به نیمه نهایی جهانی بود اما نشد. واقعا مسابقه خوبی را پشت سر گذاشتم، در کنار بولت دویدم و خیلی چیزها یاد گرفتم. خوشحالم که بار دیگر در رقابت‌های جهانی حاضر شدم، اما متاسفانه نمی توانیم به خاطر یک سری از شرایط فرصت‌های خوب را غنیمت شمریم.
سریعترین دونده ایران در مورد شرایط اعزام به رقابت‌های جهانی لندن تصریح کرد: بعد از کش و قوس زیاد به این رقابت‌ها اعزام شدیم. اصلا مشخص نبود که اعزام می شویم یا نه، پاسپورت‌ها نمی‌آمد چندین بار پرواز ما کنسل شد و ما با آخرین پرواز به لندن اعزام شدیم. ساعت 1 بامداد به وقت لندن به محل مسابقه‌ها رسیدیم و کمتر از 3 تا 4 ساعت بیشتر برای استراحت زمان نداشتیم و یکی از دلایلی که ما ایرانی‌ها نتوانستیم نتیجه خوبی بگیریم همین موضوع بود.
برگزاری لیگ دوومیدانی مفید است ولی به شرط حضور باشگاه‌ها
تفتیان در مورد سطح رقابت‌های لیگ دوومیدانی اظهار کرد: لیگ دوومیدانی کشور هر ساله با کمترین بازدهی برگزار می‌شود. سالیان سال است که این رقابت ها با یک یا دو باشگاه واقعی پیگیری شده و این حضور انحصاری باشگاه ها تنها به دلیل تداوم سیاست های تکراری و قدیمی در برگزاری لیگ هاست. به همین دلیل تنها حقوق ورزشکاران ایران نادیده گرفته شده است. به ظاهر تیم‌های زیادی هر ساله شرکت می‌کنند (به اسم 8-9 تیم حاضر می‌شوند) ولی در عمل بر کسی پوشیده نیست که تنها 1 تا 2 تیم خوب که اسم‌شان را می‌توان تیم نامید در رقابت‌ها حاضر می‌شوند.
سریعترین دونده ایرانی درباره باشگاه‌داری در ایران خاطرنشان کرد: منظور از حضور باشگاه در ورزش در وهله اول در نظر گرفتن حداکثری منافع ورزشکار است. از طرف دیگر وقتی خواهان حضور باشگاه در دو و میدانی هستیم باید منافع واقعی یک برند یا نام تجاری را نیز در نظر بگیریم. اما اسپانسرینگ ورزشی در ایران به بنر زدن در محل مسابقات و البسه ورزشی با نام تجاری شرکت یا نهاد خلاصه شده است. ولی اسپانسر شدن در ورزشی که در ایران، از تماشاگر قابل قبولی برخوردار نیست باید مستلزم شرایط کارشناسی شده باشد و متولیان ورزش هایی با تماشاگر محدودتر، باید منافع بیشتر و مفیدتر برای اسپانسرهای موجود در ورزش لحاظ کنند.
او معتقد است که باید در باشگاه‌داری فدراسیون، باشگاه و ورزشکار هر سه به اهداف خود برسند. تفتیان در این باره توضیح داد: باشگاه‌داری خوب در ایران وجود ندارد و برندهای تجاری به دنبال منافع خودشان هستند. فدراسیون، باشگاه و ورزشکار سه وجه یک مثلث هستند که باید هر سه دست به دست هم دهند تا در نهایت ماحاصل آن برد برد و به نفع همه باشد. باید یک ضلع این مثلث از خودگذشتگی کند تا باشگاه داری به معنای واقعی، حق خود را به دو و میدانی ادا کند. اینکه از خودگذشتگی را از ورزشکار طلب کنیم موضوعی است که ما را به سمت افول عملکرد و کیفیت هدایت می کند.
تفتیان می‌گوید که فدراسیون باید بستر لازم را برای رشد دوومیدانی فراهم کند. او در این باره افزود: باید فدراسیون بستر لازم را جهت خوب دیده شدن دوومیدانی، جذب تماشاچی و مخاطب فراهم کند. متولیان دوومیدانی باید با در اختیار گذاشتن زیرساخت و امتیازات حداکثری برای باشگاه، تنها به سود و منفعت ورزشکار در مسابقات لیگ تمرکز کنند چرا که تجربه و آمار نشان داده عملکرد مثبت و تداوم در کیفیت دوومیدانی کاران بسته به درآمد آنها از لیگ است. این امر تنها با بالا شمردن جایگاه ورزشکار به جای جانبداری از حقوق باشگاه تحقق می یابد.
وی اضافه کرد: اینکه از ورزشکار می‌خواهند با هر مبلغی قرارداد ببندد و صرفا در لیگ حضور داشته باشد شرایط خوبی نیست. این به معنی چشم پوشی از نیازهای سالیانه یک ورزشکار و جانبداری از حضور کمی باشگاه هاست. دوومیدانی‌کارها درآمدی ندارند و درآمدشان از راه همین لیگ است. وقتی به ورزشکاران خوب و مطرح، مبالغ پایین پیشنهاد می‌شود رده‌های پایین‌تر جذب این رشته نمی‌شوند و حتی آن‌هایی هم که در این رشته فعالیت می‌کنند کناره‌گیری خواهند کرد. با توجه به اینکه دوومیدانی‌کاران هیچ درآمدی از فدراسیون ندارند و فقط از طریق باشگاه درآمد کسب می‌کنند، امیدوارم با همکاری هر سه طرف مثلث (باشگاه، ورزشکار و فدراسیون) لیگ پویایی را شاهد باشیم. ثمره این اتفاق در وهله اول سبب رشد دوومیدانی ایران خواهد بود. همان طور که والیبال از طریق همین لیگ پویا رشد کرد.
تفتیان در پایان گفت: تا زمانی که تفکر پویا شدن لیگ به واقعیت در همه زمینه ها تبدیل نشود نباید شاهد و خواستار پیشرفت چشم گیر دو و میدانی ایران باشیم. متاسفانه دوومیدانی سال هاست که در همان پله اول مانده و با این شرایط باشگاه‌ها، بازدهی خوبی نخواهند داشت و به نفع ورزش ایران نیز نخواهد بود. امیدوارم اتفاق‌های خوب بیفتد و استادیوم‌ها پر از تماشاچی شود و بتوانیم پخش مستقیم را همانند رقابت‌های جهانی از شبکه ورزش داشته باشیم که شرایط لیگ بهتر شود و ورزشکاران به حق خود برسند. بنده روزهای روشن دو و میدانی ایران را به شرط برگزاری لیگ پویا و با رعایت اصول و بستر سازی اسپانسرینگ ورزشی و همچنین حمایت صریح و حداکثری از حقوق ورزشکار می بینم.
