به به «فساد»!

به گزارش خرداد؛ از همان آغازین گام تبلیغات انتخاباتی محمود احمدی نژاد؛ او گفت که آمده است به لایه های ثروت و قدرت نفوذ کند و لیست مفسدان اقتصادی را در جیب دارد، احمدی نژاد روی گزاره مهمی دست گذاشته بود و مدام آن را تکرار می کرد؛ کلید واژه «فساد» نقل جملگی اظهارات و سخنان مردی بود که نمی توانست از تعابیر پر طمطراق و گفتمان فاخر سیاسی و اجتماعی و فرهنگی حرف بزندو برای جلب افکار عمومی و طبقه فرودست جامعه این واژه را لقله کلام خود کرد. 

تا آن زمان؛ فساد اقتصادی واژه ای نه چندان ملموس و محسوس برای افکار عمومی بود، اوج فساد اقتصادی در شهرام جزایری نامی و فاضل خدادی محدود و محصور می شد، فساد بود کما اینکه از بدو تاریخ تا انتهای آن در هر ساختار و سیتسمی بوده و هست اما اصرار و پافشاری احمدی نژاد، به مرور فساد اقتصادی را از استثنا به قاعده تبدیل کرد و دایره شمول آن را بسط و تعمیم داد. 

فسادهای چند هزار میلیاردی و بابک زنجانی و خاوری و ... جملگی در دولت وی که مدعی بود، پاکدست ترین دولت تاریخ است رقم خورد، در واقع هم به صورت عملی و هم ذهنی این واژه فساد نهادنیه شده و در اذهان و مخیله همگان جاخوش کرد، کار به جایی رسید که اکنون استنباط بسیاری از مردم عادی این است که هر مسئولی بالاخره سر و سری دارد و پیدا و پنهانی و این بزرگترین خیانت به کشور بود، حتی فراتر از آن فسادهای چند هزار میلیاردی عملی در دولت احمدی نژاد. 

تکرار بازی با این واژه قبح آن را در جامعه ریخت، رقابتی ایجاد کرد و آن را تبدیل به اهرمی برای بازی های سیاسی کرد. 

همین روزها شاهدیم که رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس از تخلفات گسترده در شستا می گوید ( در حالیکه کنه مطلب وی به چند تخلف اداری و تخلفات سیتمی نه مالی ) باز می گردد اما او آنچنان از فساد گفته و این نکته آنچنان در ذهن مردم جا خوش کرده که اکنون همگان انتظار برداشت های چند میلیاردی و فسادهای دانه درشت دارند. 

در دیگر سو مقامات وزارت رفاه هم ضمن رد این اظهارات، تاکید کرده اند که تخلفی رخ نداده و دعوت کرده اند که مجموعه ای فرا قوه ای تشکیل و شفافیت مالی نهادهای دولتی و غیر دولتی را مورد بحث و واکاوی قرار دهد تا مشخص شود که چه کسانی تخلف کرده اند!

در دیگر سو علیرضا محجوب از انتشار مستند فسادها در شستا در دولت سابق و نقش آفرینی متهم کنندگان فعلی گفته است. 

اینکه چه کسی درست می گوید در این میان مهم نبوده و نهادهای نظارتی می بایست موضوع را بررسی کنند و صحت و سقم اظهارات طرفین را بسنجند، نکته در واقع آنجاست که این گرو کشی ها که من رو می کنم و تو رو می کنی یعنی چه؟ اینکه برداشت عمومی در خصوص این اتهام افکنی ها چیست مهم است و طرز نگاه مردم به مسئولان از هر رسته و رده ای را چگونه جلوه می دهد؛ مهم است!

 فساد در هر ساختار و سیستمی کم یا زیاد وجود دارد و راهکار مقابله با آن هم ساده و سهل الوصول است، شفاف سازی و اراده برخورد دستگاه های نظارتی، همین و بس!

 اینکه عده ای از مسئولان از قوای مختلف ادامه دهنده راه محمود احمدی نژاد می شوند و مدام از فساد می گویند، اگر راهگشا بود و حل کنند، که کرور کرور پرونده چند هزار میلیاردی، بابک زنجانی، رحیمی و خاوری ها ایجاد نمی شد...

ماجرا آنقدر بغرنج شده که این فساد ستیزی گویا تنها دستمایه عرض اندام برخی از مسئولان شده و عده ای دیگر هم با سر و صدای براه افتاده پیرامون این موضوعات به طور قطع در پشت پرده و از اذهان منحرف شده بهره گرفته و آن کار نباید را می کنند و اینجاست که به دوستان باید گفت به جای به به و چه چه پیرامون فساد و نطق های غراء و واکنش های تند رسانه ای، به ریشه یابی و اصلاح ساختاری نظر افکنده و سر پنجه های فساد را بخشکانند.