معین: دکتر یزدی از سرمایه های ارزشمند کشور بود

من آقای دکتر یزدی را از قبل از انقلاب و از دوره دانشجویی از راه دور می‌شناختم. ایشان از متقدمین و سابقون نهضت اسلامی در خارج از کشور تلقی می‌شدند. در آمریکا مؤسس انجمن اسلامی پزشکان آمریکا و کانادا و با امام هم در ارتباط بودند. شخصیت شناخته‌شده‌ای بودند. بعد از انقلاب در دور نخست مجلس در کمیسیون بهداری با ایشان همکار بودیم و از نزدیک شاهد متانت و دقت‌نظرشان در اظهارنظرهایشان بودم. ایشان از سرمایه‌های ارزشمند کشور ما بودند که متأسفانه در زمان حیات آن‌قدر که باید قدر آنها شناخته نشد. به‌عنوان کسی که در روند انقلاب حضور داشت، از مشاوران ارشد امام در دوران تبعید بود. در نوفل‌لوشاتو با امام و نهضت انقلاب مرتبط بود و بعد به عضویت شورای انقلاب درآمد و وزیر خارجه دولت موقت شد و شخصیتی قابل احترام داشت. در فضای سال‌های اول انقلاب ایشان به‌همراه دیگر اعضای دولت موقت متهم به لیبرال‌بودن می‌شدند که با متانت و اخلاق با مخالفان خود برخورد می‌کردند. من حداقل می‌توانم بر تدین و صداقت دکتر یزدی و همکارانشان و اینکه سعی می‌کرد ‌به دین و اعتقادات و کشورشان ادای دین کنند، شهادت بدهم. شخصا نکته منفی‌ای از ایشان ندیدم. اخلاق و مشی سیاسی دکتر یزدی و یارانشان به نظرم نمونه‌های خوبی است که دیگران هم روی همین معیار و منطق می‌توانند رفتار کنند. البته بعد از مجلس اول ارتباطمان کمتر بود تا سال ٨٤ که من نامزد ریاست‌جمهوری شدم و ایشان به‌عنوان دبیرکل نهضت آزادی به‌همراه دوستان ملی - مذهبی از من حمایت و بیانیه منتشر کردند و در مصاحبه مطبوعاتی مشترک دکتر یزدی و مرحوم مهندس سحابی و دکتر پیمان مواضع خود را در دفاع از نامزدی من و نیز ایجاد جبهه دموکراسی و حقوق‌بشر اعلام کردند. ایشان در این سال‌ها اقدام به انتشار خاطرات خود کرده بود. این کار یک نوع امانت‌داری و مدون‌کردن دیدگاه‌ها و تجارب جنبش اسلامی و بسیار ارزشمند است. این نقطه قوتی برای یک فعال سیاسی است که رویدادها و خاطرات خود را تدوین و تحلیل کند تا کشور از انباشت تجربه برخوردار شود و آیندگان از آنها بهره‌گیری کنند.