خرداد: کاربران در فضای مجازی با خاطری آسوده تر و فراغ بال بیش تری به بیان منویات خود پرداخته و آنچه در دورن دارند روی دایره می ریزند و بدا به حال ما که کاربران فضای مجازی در ایران ظرفیت و شناخت و البته گاه شعور و شخصیت حضور در چنین فضاهایی را ندارند.
به گزارش خرداد؛ چند سالی می شود که با حضور گوشی های هوشمند در بازار تکنولوژی و فروش آن در اقصی نقاط ایران، بیش تر مردم لااقل یکی از این دریچه های حضور در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی را در جیب خود دارند و به راحتی آب خوردن می توانند در فضای مجازی جولان داده و آنچه مد نظر دارند، بیان کنند.
دریچه های بازی که بعضی از ما نشان داده ایم ظرفیت و شخصیت بهره برداری از آن را نداریم، تصاویر دیدار ظریف با امیر قطر که انتشار یافت، به محض رویت حدس زدم که این تصاویر با واکنش شماری از کاربران همه چیزدان همه چیز فهم روبرو شده و این آریایی های غیور و پرصلابت به پاپوش امیر قطر گیر داده و آن را مایه توهین و شرمساری عرب فیلان فیلان شده به فرهنگ ایرانی و یک مقام کشور قلمداد خواهند کرد!
نه نوسترادموس بودم و نه کف بین اما سوابق درخشان و عقده های فروخورده جماعتی که در رویکردهای شوونیستی و ناسیونالیستی افراطی آنان شکی نیست، این پیش بینی را سهل و آسان کرده بود.
از یکطرف ورشکستگان سیاسی و از طرف دیگر همین ملی گرایان افراطی از نژاد پاک آریایی!! کردند همان کاری را که پیش بینی کردم، بی آنکه به خود زحمت دهند و چهار تا سرچ ساده بزنند و بینند که این لباس سنتی مردم آن منطقه است و نعلین امیر قطر در دیدار با رئیس جمهوری آمریکا هم پای او بود و این ظاهر هیچ ارتباطی با توهین به کسی و قومیتی و شخصی و مقامی ندارد که اتفاقا نوعی احترام است که با لباس سنتی و رسمی کشور به استقبال یک مقام خارجی بیایی، آنانی که اهمیت این دیدار مهم و تاریخی را در شرایط فعلی خاورمیانه نمی دانند و اهمیت آن در منافع ملی را البته باید دغدغه شان پاپوش امیر قطر هم باشد!
اما چه انتظار گزافی است از این جماعت که بخواهی این بدیهیات را درک و فهم کنند، وقتی آنان برای زدن رای سرمربی آلمانی استقلال برای حضور در ایران دختر او را تهدید به تجاوز و خودش را تهدید به قتل و از کشورمان چهره ای نا امن توصیف می کنند.
البته شاید هم حق داشته باشند، مشکلات فراوان است و عقده های فرو خورده بسیار و آسان ترین راه تخلیه آن در فضای مجازی اما کاش ذره ای برای فرهنگ و نام و عنوان ایران و ایرانی هم احترام قایل می شدند و خود را نقطه پرگار عالم و جهان نمی دیدند!