رقابت‌های جهانی وزنه‌برداری لهستان پایان یافت
لجبازی‌های آقای رئیس مانع نواخته‌شدن سرود ملی ایران در ورشو شد
تیم کشورمان در حالی با چهار مدال در رده سوم رقابت‌های جهانی ورشو قرار گرفت که کره شمالی با ده مدال حتی روی سکو هم نرفت. حسین رضازاده با اشاره به همین جدول معتقد است که عملکرد تیمش مثبت بوده که رده سوم را به خود اختصاص داده، اما آیا عملکرد ما که با هشت وزنه‌بردار، چهار مدال کسب کردیم بهتر است یا کره شمالی که با چهار ورزشکار ده مدال کسب کرده؟
آخرین روز رقابت‌های جهانی وزنه‌برداری سرانجام برای ورزش کشورمان خوش‌یمن بود. ملی‌پوشان جوان کشورمان توانستند سرانجام با کسب چهار مدال آبروی وزنه‌برداری ایران را بخرند. هرچند لجبازی‌های مدیریتی در فدراسیون وزنه‌برداری منجر به این شد که در طول دوازده روز برگزاری این رقابت‌ها سرود جمهوری اسلامی ایران در سالن برگزاری رقابت‌ها نواخته نشود و همین‌طور عنوان «قوی‌ترین مرد جهان» که چند سالی‌است در اختیار ایران بوده از کفمان برود. مسئله‌ای که البته به‌هیچ‌‌وجه حسین رضازاده و دوستانش در فدراسیون وزنه‌برداری زیر بار آن نمی‌روند.
به نقل از تابناک، آمارسازی و اتکا به آمار البته موضوعی است که در هشت سال اخیر به یکی از نمادهای مدیریتی دولت احمدی‌نژاد تبدیل شده بود. اما گویا مدیرانی که از دولت قبل باقی مانده‌اند همچنان بر سنت قدیم خود پافشاری می کنند و اینچنین است که حسین رضازاده در دفاع از عملکرد خود در رقابت‌های جهانی لهستان به جایگاه سوم ایران اشاره می کند و می گوید:« متاسفانه برخی‌ها که اسم خود را کارشناس وزنه‌برداری گذاشته‌اند، اما هیچ چیز جز شکست وزنه‌برداری آنها را خوشحال نمی‌کند، در رسانه‌ها این‌طور عنوان کرده‌اند که تیم ایران هفتم شده که این موضوع کذب محض است. در رده‌بندی تیمی رقابت‌های وزنه‌برداری چیزی که اهمیت دارد امتیاز وزنه‌برداران است نه مدالی که به دست می‌آورند. در همین رقابت‌های جهانی کشورهای زیادی مدال کسب کردند اما در پایان تیم ایران به عنوان تیم سوم رقابت‌ها معرفی شد و کاپ قهرمانی گرفت. در همین رقابت‌ها کره شمالی 10 مدال طلا، نقره و برنز گرفت، اما چرا به مربی آنها کاپ داده نشد.»
گرچه رضازاده قصد داشت با این مثال از عملکرد خود دفاع کند اما همین مثال ساده آقای رئیس خود برهان قاطعی است بر عملکرد ضعیف تیم ملی وزنه‌برداری. چرا که همین آمار و ارقامی را که رضازاده بیان داشت اگر در معرض قضاوت هر عقل سلیمی قرار دهید خواهد گفت که بی‌شک عملکرد تیم ملی کره شمالی با ده مدال از عملکرد تیم ملی کشورمان با چهار مدال بهتر و قابل‌دفاع‌تر است.
حسین رضازاده و کورش باقری از زمان اردوی تیم ملی تا کنون با هم رفاقت عجیبی داشتند. به‌گونه‌ای که رضازاده تا کنون همه‌جوره پای باقری ایستاده و حتی استعفای روز گذشته وی را نیز نپذیرفته است. همین رفاقت هم باعث شده تا در دعوای میان ملی‌پوشان و باقری، رضازاده طرف باقری را بگیرد و ملی‌پوشان را کنار بگذارد.
رضازاده البته در بیان آمار خود نگفته که کره شمالی با چهار وزنه‌بردار ده مدال کسب کرده که متوسط 2.5 مدال برای هر ورزشکار را شامل می‌شود و تیم ملی کشورمان با هشت وزنه‌بردار چهار مدال کسب کرده که متوسط جالب نیم مدال به ازای هر وزنه‌بردار را ثبت کرده است.
با این حال رضازاده معتقد است که جایگاه ایران در این رقابت‌ها همان جایگاه سومی است ولو اینکه این جایگاه با مدال‌های شب آخر رقابت‌ها کسب شده باشد و حتی سرود ملی کشورمان یک بار هم در سالن رقابت‌ها نواخته نشده باشد.
حالا بد نیست بررسی کنیم تا بدانیم ماجرای جایگاه سوم کشورمان با این عملکرد درخشان از کجا سرچشمه می‌گیرد.
فدراسیون جهانی وزنه‌برداری بعد از اینکه تعداد وزنه‌بردارهای شرکت‌کننده در رقابت‌های جهانی رو به کاهش نهاد و این رقابت‌ها در حال افول بود برای ترغیب کشورها به شرکت در این رقابت‌ها متر و معیار امتیازی را جایگزین متر و معیار مدالی در این رقابت‌ها کرد. به این ترتیب تیم‌ها به جای اینکه با سه ورزشکار مدال‌آور خود در این رقابت‌ها شرکت کنند سعی می‌کنند در همه رشته‌ها وزنه‌بردار داشته باشند. این را هم در نظر بگیرید که صرف شرکت هر وزنه‌بردار در مسابقه اندک امتیازی را برای هر تیمی به همراه دارد.
یعنی اگر شما در میان دوازده وزنه‌بردار شرکت‌کننده در یک دسته دوازدهم هم شوید امتیازی را برای تیم کشورتان کسب کرده‌اید. اینچنین است که مجید عسکری، جابر بهروزی و سجاد بهروزی، رسول تقیان و علیرضا دهقان در این رقابت‌ها بدون اینکه حتی یک بار روی سکو بروند در مجموع 244 امتیاز برای کشورمان کسب کرده‌اند.
اشاره رضازاده به جایگاه سومی ایران در رده‌بندی امتیازی از یک جهت دیگر هم محل اشکال است و آن اینکه از 64 کشور شرکت‌کننده در این رقابت‌ها تنها هشت تیم با ترکیب کامل هشت وزنه‌بردار به این رقابت‌ها پای گذاشته‌اند که سوم شدن در میان هشت تیم هم اتفاق عجیبی برای تیم ملی کشورمان نیست.
حسین رضازاده و کوروش باقری در جریان اختلافات یک سال گذشته میان کادر فنی و ملی‌پوشان با کنار گذاشتن قهرمان‌های المپیکی که از شانس بیشتری برای کسب عناوین قهرمانی و جایه‌جایی رکوردهای جهانی داشتند سعی در تنبیه کردن آنها داشتند و حالا با پیش کشیدن نتایج امتیازی رقابت‌های جهانی سعی در توجیه عملکرد ضعیف خود دارند.
جدول رتبه بندی مدالی کشورهای شرکت کننده در رقابت‌های جهانی لهستان که توسط سایت فدراسیون جهانی وزنه برداری منتشر شده و تیم کشورمان در جایگاه ششم این جدول قرار گرفته است.
تنها اتکا به نتایج امتیازی در این رقابت‌ها از این جهت مضحک به نظر می رسد که همه کشورها دوسال بعد از المپیک به قصد کسب مدال در رقابت‌های جهانی قدم می‌گذارند و دو سال قبل از المپیک را به قصد کسب امتیاز دراین رقابت‌ها شرکت می کنند. جابه‌جایی شش رکورد جهانی در همین رقابت‌های لهستان گواه رویکرد کشورهای شرکت‌کننده در این رقابت‌هاست.
دو سال قبل از المپیک از این جهت اهمیت دارد که بنا به قوانین جدید جهانی کسب سهمیه المپیکی کشورها به متوسط امتیاز کشورها در این رقابت‌ها بستگی دارد. یعنی برای تیم‌های شرکت‌کننده در رقابت‌های 2014 آلماتی و 2015 هیوستون کسب امتیاز اهمیت بیشتری از کسب مدال دارد چنان‌که در این دوره از رقابت‌ها کسب مدال از کسب امتیاز اهمیت بیشتری داشت. با همین گواه ساده هم می‌توان ادعاهای رضازاده را یا جوری شوخی خواند یا حرف‌های او را از سر بی‌اطلاعی دانست.
به هر حال هرچقدر هم که حسین رضازاده از بی‌خبری دیگران سخن بگوید و جایگاه درست ایران را در این رقابت‌ها سوم بداند خود او و ما خوب می‌دانیم که وزنه‌برداری رشته مدال‌آور المپیکی است و در مسابقات المپیک دیگر نمی‌توان همگان را به بی‌خبری متهم کرد.
