ساحره، همدست قاتل سریالی زنان کرجی، عفو نمی شود

قضات دادگاه کيفري استان تهران با درخواست عفو همسر قاتل سريالي زنان کرجي موافقت نکردند و او بايد تا پايان دوران محکوميت خود در زندان بماند.
    به گزارش سرویس اجتماعی خرداد، اين زن که ساحره نام دارد متهم است در قتل هشت زن کرجي که شوهرش اميد برک مرتکب شده بود، با او همدستي کرده است. اميد اولين قتلش را سال 85 مرتکب شد و در ابتدا دو زن را در شمال کشور به قتل رساند و سپس طي دو سال هشت زن را نيز در کرج کشت. سريالي بودن قتل هايي که اميد مرتکب مي شد زماني معلوم شد که پليس اجساد زناني را در کرج پيدا کرد که همگي به شيوه اي مشابه خفه شده بودند. مقتولان تقريبا در يک منطقه جغرافيايي زندگي مي کردند. يکي از زناني که توانسته بود از دست قاتل سريالي فرار کند مشخصات او را به ماموران داد و پليس با شناسايي پيکان قهوه اي رنگ اين مرد موفق به بازداشتش شد.
    اميد در بازجويي ها به قتل زنان اعتراف کرد و گفت:«من اين زنان را سوار ماشين مي کردم و به آنها پيشنهاد مي دادم با هم رابطه داشته باشيم وقتي که آنها را به خانه خودم مي بردم حين برقراري رابطه آنها را با ملحفه اي خفه مي کردم.» متهم در بازجويي ها به تک تک قتل ها با جزييات اعتراف کرد اما آنچه براي ماموران همچنان سوال برانگيز بود، اعتراض نکردن همسر اميد به اعمال شوهرش بود. اميد در تحقيقات گفت همسرش از قتل سوم به بعد در جريان ماجرا قرار داشت و هر زماني که او قصد داشت قرباني را به خانه بياورد، ساحره منزل را ترک مي کرد. اميد گفت:«من بيشتر اوقات همسرم را به خانه مادرم يا مادرزنم در قزوين مي بردم و او را براي چند روز در آنجا مي گذاشتم اينطور بود که خانه براي ورود زنان قرباني آماده مي شد.»
    به اين ترتيب ساحره هم بازداشت شد. او نيز در تحقيقات اعتراف کرد در جريان قتل هايي که همسرش مرتکب مي شد قرار داشت و وقتي اميد مي خواست وسايل سرقتي از اين زنان را بفروشد به او کمک مي کرد. در نهايت کيفرخواست عليه اميد به اتهام قتل 10 زن و ساحره به اتهام معاونت در قتل پنج زن کرجي و همکاري در فروش اموال مسروقه صادر شد و هر دو متهم براي محاکمه به شعبه 71 دادگاه کيفري استان تهران معرفي شدند. اميد در جلسه دادگاه قتل هر 10 زن را قبول کرد و گفت: وقتي آنها را مي کشتم خيلي آرام مي شدم. بعد از قتل اين زنان اموالشان را مي دزديدم و مي فروختم يا اينکه به عنوان هديه براي مادر يا همسرم مي بردم. «اميد که سعي داشت همسرش را از اتهام وارده تبرئه کند بارها گفت ساحره در جريان هيچ کدام از اين قتل ها قرار نداشت و نمي دانست او آدم مي کشد. وقتي نوبت دفاع به ساحره رسيد او نيز اتهامش را رد کرد و گفت هرآنچه در دادسرا گفته دروغ است و او در جريان جنايات شوهرش نبود. اين متهم گفت: شوهرم مي گفت بايد تا ديروقت کار کند و به همين خاطر من را به قزوين مي برد و درخانه مادرش مي گذاشت من هم با شوهرخواهرم کار آرايشگري مي کردم البته ما در خانه کار مي کرديم. اينطوري من هم پول کمي به دست مي آوردم. هربار بعد از يک هفته يا 10 روز شوهرم دنبال من مي آمد و با هم برمي گشتيم.» قضات از اين زن پرسيدند چطور مواقعي که شوهرت برايت هديه مي آورد از او نمي پرسيدي اين کفش و کيف استفاده شده براي کيست و آن را از کجا به دست آورده است؟ يا اينکه وقتي به خانه مي رفتي و مي ديدي ملحفه و پرده هاي خانه که اميد آنها را دور مقتولان مي پيچيده کم شده است نسبت به آن اعتراض نمي کردي يا سوالي نمي پرسيدي؟ چرا همراه او براي فروش طلاها مي رفتي و نمي پرسيدي اين طلاها از کجا به دست آمده است؟ ساحره نتوانست به هيچ کدام از اين سوالات پاسخ دهد و اينطور بود که هيات قضات اميد را به 11بار قصاص و اعدام محکوم کردند و ساحره نيز به هفت سال حبس محکوم شد که اين حکم در شعبه 27 ديوانعالي کشور به تاييد رسيد. حکم اميد سه سال پيش در کرج و در ملاعام به اجرا درآمد. ساحره نيز به زندان منتقل شد. چندي پيش ساحره با توجه به قانون جديد براي بررسي مجدد پرونده اش از زندان درخواستي به شعبه 71 دادگاه کيفري استان فرستاد و خواستار عفو شد اما با شور قضات و با توجه به جرمي که او مرتکب شده بود اين درخواست رد شد و ساحره بايد همه دوران محکوميت خود را بگذراند.

منبع: شرق