ساز خارج از متن سراب بینان!

رضا رئیسی: خش‌خش سازهای ناکوک، رتیم هماهنگ و‌هارمونیک مذاکرات هسته‌ای رامخدوش کرده و گوش‌ها را می‌آزارد. نکته‌ای که محمد جواد ظریف با آن متانت و آرامش همیشگی و تیز هوشی دیپلماتیک اش از آن اینچنین یاد می‌کند: دوست دارم درایران همصدایی باشد. خروس‌های بی‌محل فرانسوی (خروس نماد فرانسه است) در ژنو تا توانستند کارشکنی کردند و به نمایندگی از مرتجعین منطقه‌ای و سردمداران رژیم صهیونیستی درمسیر مذاکرات سنگ‌اندازی کردند. نکته‌ای که نه خبرنگاران که هیات‌های دیپلماتیک تمامی کشورهای حاضر در جلسه با صراحت و تلویح نسبت به آن انتقاد کرده و این رفتار را مذمت کردند اما مخالف‌خوانی‌‌ها به پاریس محدود و محصور نبود. در تهران مطابق روال مالوف تیم ژورنالیستی یک روزنامه خاص بازهم پیشگویی‌هایش به‌راه بود و از همان بدو کار به‌زعم خود پنبه مذاکرات را زد. مذاکرات سخت و فشرده سه روز که تمامی نگاه‌ها در دنیا را به خود معطوف کرده و با درایت تیم مذاکره‌کننده ایرانی، همه دیپلمات‌های عالیرتبه یعنی عالی‌ترین مقامات سیاست خارجی قدرت‌های جهانی را به ژنو کشانده بود، در تب و تاب بود که در این سوی دنیا در تهران روزنامه خاص تیترهای آنچنانی زده و از سراب مذاکرات می‌گفت. جلسات فشرده پایان یافت، بیانیه مشترک صادر شد اما امضای توافقنامه با کارشکنی طرف فرانسوی به جلسه آتی و مذاکرات عاجل موکول شد. تمامی طرف‌ها از مثبت بودن روندهای طی شده یاد کرده و حرکت کلی را بسیار مثبت ارزیابی کردند حتی وزیر خارجه فرانسه نیز روز گذشته با تغییر لحن آشکار گفت: به‌رغم وجود مسائل حل نشده فاصله برای توافق بر سر مساله هسته‌ای ایران زیاد نیست. وی با اذعان به پیشرفت‌های حاصله، تصریح داشت که قدرت‌های جهانی بامسیر مذاکرات موافق هستند. حال به‌رغم این عقب‌نشینی حداقل زبانی فرانسوی‌ها، خواص تهرانی حاضر به کوتاه آمدن نیستند و دیروز طی چند نوشتار و با یک تیتربزرگ نه تنها کلیت مذاکرات را مردود دانسته بلکه منکر هرگونه پیشرفت در این پروسه شده و علاوه بر آن عملکردهای تیم مذاکره‌کننده ایرانی را نیز باز هم زیر سوال بردند.آرمان در ادامه می نویسد: 

تیتر آنچنانی، با ادعای پیشگویی همیشگی

صبح دیروز آنان که به دکه‌های روزنامه فروشی مراجعه کردند یکباردیگر تیتری با فونت درشت در برابر خود یافتند که همانند روال همیشگی چند صباح ‌اخیر با انتقاد تند از روند مذاکرات همراه بود: «پیش‌بینی [...] درست از آب درآمد، آمریکا وعده نسیه هم نداد، مذاکرات ناتمام ماند.» تیتر و روتیتری که ایرادات محتوایی و شکلی بسیاری بدان وارد است. دست‌اندرکاران این روزنامه در روی تیتر خود به رسم مالوف خود بادی به غبغب انداخته و از درست درآمدن پیش‌بینی خودشان گفته‌اند، نکته‌ای که هر از گاهی نمونه‌های دیگری را نیز از آنان شاهد بوده‌ایم. حال سوال این است کدام پیش‌بینی درست درآمده؟ آیا مذاکرات آنگونه که این روزنامه، روز قبلش تیتر زده بود سراب بوده است؟ اگر چنین است پس حضور تمامی وزرای خارجه قدرت‌های بزرگ در ژنو، پذیرش طرح ایران از سوی همه آنان (جز فرانسه) و از همه مهم‌تر آنکه یکبار دیگر و برای دومین بار درطول تاریخ مذاکرات، دو طرف به بیانیه مشترک رسیده‌اند و همه مذاکره‌کنندگان با ابراز خوش‌بینی به آینده مذاکرات بر حرکت درمسیر توافق بزرگ صحه گذاشته‌اند، چگونه ازسوی تحلیلگران این رسانه ارزیابی می‌شود؟ مگر قرار بوده راهی که 10 سال به فرجام نرسیده و شش سال و اندی تیم قبلی نتوانستند طی مذاکرات پرشمار به کوچک‌ترین توافق یا حتی صدوریک بیانیه مشترک نیل یابند، یک‌شبه حل شود؟ آیا این همه تغییر و تحولات و این حجم از همپذیری که تا چندی پیش تصور آن هم ممکن نبود کار کمی است که همکاران این روزنامه آن را سراب پنداشته و با افتخار می‌گویند پیش‌بینی‌شان محقق شده و آمریکا وعده نسیه هم نداده است؟ آیا تاکید وزیر خارجه آمریکا بر پذیرش طرح ایران و انتقاد آشکارش از فرانسه و همچنین تاکیدش بر روند مثبت مذاکرات که در تمامی ادوار گذشته بی‌سابقه بوده دستاورد کمی برای اثبات اقتدار دیپلماتیک ماست؟ فارغ از تمامی این نکات اصلا فرض بگیریم که مذاکرات به هیچ فرجامی نرسیده آیا این نکته گره‌ای از مشکلات مردم باز کرده یا ارزش افزوده‌ای برای کشورمان دارد که دوستان این رسانه با افتخار از درست بودن پیش‌بینی‌شان می‌گویند؟ آیا روا نیست که به عنوان یک ایرانی خواستار رسیدن به یک توافق در راستای منافع ملی‌مان باشیم تا همگان از آن منتفع شویم؟! به‌راستی این واکنش‌ها چه خوشحالی بی موردی می‌تواند باشد!

سرمقاله و یادداشت سردبیر با ارجاع‌های عجیب

اما انتقادات تند و گزنده این روزنامه خاص به تیتر درشتش خاتمه نمی‌یافت. نویسنده گزارشی که این تیترها را بر راس خود داشت در ادامه در کشف الکشوف خود، آورده است که فرانسه نقش پلیس بد را بازی کرده و این توطئه آمریکا و کشورهای غربی بوده که با مخالفت فرانسه برنامه‌ریزی و پی گرفته شده است. در ادامه نیز با اشاره به صدوربیانیه مشترک آن را تنها دستاورد این مذاکرات دانسته و با اشاره به اظهارات تمامی دیپلمات‌های حاضر که از حسن اتفاق همه آنها جز وزیر امور خارجه فرانسه بر مثبت بودن روند مذاکرات و پیشرفت آن اشاره کرده‌اند، همه این سخنان را در راستای همان سناریو «پلیس بد و پلیس خوب» ارزیابی کرده است. البته نویسنده از خود نپرسیده که صدور بیانیه مشترک با جملاتی سراسر تحسین‌آمیز و مثبت نسبت به روند مذاکرات مگر دستاورد کمی است و مگر نه این است که قرار بر ادامه مذاکرات در 10 روز آینده گرفته شده و از طرف دیگر مگر آمریکا یا انگلیس، ابایی از ابراز مخالفت‌های خود داشته‌اند که فرانسه را جلو بیندازند؟! چگونه شده که آمریکایی‌ها یک‌شبه چنین تاکتیکی رو کرده‌اند؟ آنان ده سال بی‌محابا رویکرد منازعه‌ای در قبال پرونده هسته‌ای ایران داشتند و بدیهی است که اگر روند مثبتی حاصل نمی‌شد ابایی از ابراز و تداوم آن نداشتند ضمن آنکه با وجود لابی اسرائیلی‌ها بدیهی بود که آنان با ابراز نظر مثبت بیشتر تحت فشار باشند و معقول بود اگر بازی‌ای هم در کار بود این آنها باشند که مخالف‌خوانی کنند. حسین شریعتمداری نیز در یادداشت خود به پیشرفت‌ها اشاره‌ پر رنگی نکرده و عنوان داشته که بعد از 10سال به نقطه اول بازگشتیم، نقطه‌ای که وی مورد اشاره قرار می‌دهد، دوران دبیری حسن روحانی در شورای عالی امنیت ملی است. سردبیر روزنامه خاص در نوشتارش چنین گفته که در آن دوره ما تسلیم زیاده‌خواهی غرب و تروئیکای اروپایی شدیم و در عمل به تعلیق! رسیدیم و اکنون هم همان روند در حال طی شدن است. او برای موجه جلوه دادن گفتارش از متن مذاکراتی که محرمانه است مولفه‌هایی را برشمرده و طرف ایرانی را متهم به کوتاه آمدن از تمامی مواضع اصولی کرده است، این در حالی است که وزیر خارجه کشورمان هنگامی که این رسانه و دیگر رسانه‌های تندرو به نقل از گزارش روزنامه رژیم صهیونیستی هجمه گسترده‌ای را علیه تیم هسته‌ای به راه ‌انداخته بودند، تاکید کرده بود تمامی این گفتارها و حدسیات هیچ پایه و اساسی ندارد و جالب آنکه در ایام انتخابات نیز همین شبهاتی که اکنون سرمقاله‌نویس عزیز علیه عملکرد تیم هسته‌ای روحانی مطرح کرده است، گفته شده و پاسخ قاطعانه‌ای از سوی شیخ دیپلمات یافت و اکثریت مردم نیز با همین شناخت بر رویکردهای دیپلماتیک روحانی مهر تایید زدند و مشخص نیست چرا به‌رغم تاکیدات آشکار تمامی مقامات عالیه نظام هنوز این تیم رسانه‌ای دست از انتقادات گزنده و البته بی‌ادله خود برنمی‌دارند.