معاون سازمان محیط زیست:
تعادل منابع و آب های تجدیدپذیر کشور به هم ریخته است
به گزارش خرداد از پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، حمید ظهرابی افزود: کشورهایی که کمتر از 10 درصد آب شیرین در دسترس خود را استفاده می‌کنند، معمولا با تنش های مهم در ارتباط با منابع در دسترس مواجه نمی شوند، استفاده از بیش از 10 تا 20 درصد از آب در دسترس اغلب نشان می‌دهد که تنش متوسط آب اتفاق افتاده و تلاش ها و سرمایه گذاری های قابل توجه برای افزایش عرضه و کاهش تقاضا مورد نیاز است.
وی اظهار داشت: زمانی که برداشت آب بین 20 تا 40 درصد از آب در دسترس باشد، مدیریت ذخایر و نیازها و اکوسیستم های آبی نیازمند توجه بیشتری هستند تا شرایط برای ادامه حیات کنترل شود، استفاده از بیش از 40 درصد از آب در دسترس زنگ هشداری است که خبر از بحران می دهد و این در حالی است که به گفته عیسی کلانتری رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، ایران تاکنون بیش از 100 درصد آب‌های تجدید پذیرش را استفاده و بهره‌برداری کرده است.
ظهرابی درباره تنش آبی در کشور گفت: آب ترکیبی بسیار ساده است که پیچیده‌ترین کارکردها را در طبیعت دارد. نقش‌های متنوع فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک آب در اکوسیستم‌های طبیعی بی نظیر است، تمامی واکنش های بیوشیمیایی با حضور آب انجام می شود، تراکم و گستردگی گیاهی و جانوری، انواع رفتارهای زیستی گونه های مختلف به کمیت و کیفیت آب در دسترس آنها وابسته است.
وی ادامه داد: افزایش قدرت و سیطره انسان بر اکوسیستم ها و تسخیر و تغییر حالت طبیعی آنها، رقابت نابرابری برای دستیابی به آب بین گونه های گیاهی، جانوری و انسانی ایجاد کرده است و با توجه به تغییرات اقلیم و کاهش بارش ها به ویژه در عرض های میانی کره زمین که کشور ما نیز در آن واقع شده، این رقابت نابرابر به نابودی اکوسیستم های آبی (تالاب‌ها و رودخانه‌ها) و تنوع زیستی وابسته به آنها منجر خواهد شد.
ظهرابی ادامه داد: اگر بپذیریم موضوع آب حساس‌ترین و آسیب پذیرترین حلقه زنجیره توسعه پایدار کشور است، بنابراین لازم است جایگاه مناسبی برای آن در طرح های توسعه در نظر گرفته شود.
وی افزود: روند مصرف بی‌ملاحظه و خارج از توان طبیعی سرزمین نه تنها پیامدهای زیست محیطی ناگوار مانند گسترش بیابان ها و کانون های گرد وغبار و خشک شدن تالاب‌ها و رودخانه‌ها را به دنبال دارد، بلکه باعث تغییرات نامناسب میکرو اقلیم‌ها، تخریب بیشتر جنگل‌ها و مراتع، رها شدن اراضی کشاورزی و تبدیل آنها به کانون های گرد و غبار روستاها، مهاجرت های اجباری، حاشیه نشینی شهرها و گسترش فقر و بیکاری نیز می‌شود.
وی درباره رویکرد اصلاحی برای برون رفت از وضعیت فعلی گفت: تنها راه، بازنگری در مصارف آب و در همه بخش‌های مصرف و همچنین تامین مجدد سهم محیط زیست از منابع آب تجدید پذیر است، در کشورهای خشک و نیمه خشکی مانند ایران سهم برداشت از منابع آب معمولا نباید از 40 درصد تا حداکثر 60درصد منابع آب تجدید پذیر بیشتر باشد اما با توجه به تخصیص های داده شده و وابستگی شدید معیشتی ایجاد شده، بهتر است کاهش سهم مصارف انسانی و افزایش سهم طبیعت به تدریج و پلکانی انجام شود.
معاون سازمان حفاظت محیط زیست گفت: بخش کشاورزی اصلی‌ترین مصرف کننده منابع آب کشور است و باید بتواند آمادگی برای تغییراتی بنیادین را کسب کند زیرا سیاست های ناهماهنگ فعلی که بر محور افزایش برداشت از منابع آب و توسعه کشت استوار است، آینده‌ای تاریک را برای کشور ایران و نسل آینده رقم خواهد زد.
