ادوین آلدرین بازمانده دوران اسطوره‌های فضانوردی
خرداد؛ادوین آلدرین (Edwin Aldrin) بازمانده‌ای از دوران اسطوره‌های تاریخ فضانوردی و یکی از پیشتازان کیهان نوردی است که زندگیش مظهری از آرزوهای انسان برای پروازهای فضایی است.
به گزارش خرداد، آلدرین در ۲۰ ژانویه ۱۹۳۰ در مونت کلیر ( Montclair) از ایالت نیوجرسی (New Jersey) آمریکا به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات دبیرستانی وارد دانشکده نیروی هوایی شد. با به پایان رساندن این دانشکده به عنوان خلبان آزمایشگر در نیروی هوایی مشغول به کار شد.
وی تحصیلات عالی را تا درجه مهندسی ادامه داد و در سال ۱۹۶۳ در حالی که یکی از خلبان‌های برجسته نیروی هوایی آمریکا به شمار می‌رفت از انستیتوی تکنولوژی ماساچوست (Massachusetts Institute of Technology) دکترای مهندس هوانوردی خود را گرفت.
این فضانورد رساله دکترای خود را درباره مکانیک مداری نوشت. ضمن تقدیم رساله خود به فضانوردان این مطلب را نیز به آن اضافه کرد: "ای کاش من هم یکی از آنها بودم" این آرزویش خیلی زود برآورده شد! در اواخر همان سال یعنی اکتبر ۱۹۶۳ او هم یکی از آنها شد. در نوامبر ۱۹۶۶ به همراه به عنوان کمک خلبان با جیمز لاول (James Lovell) بر عرشه سفینه جمینی 12 (Gemini 12) به فضا سفر کرد و طی چهار روز که ۵۹ بار به دور زمین چرخیدند.
در این پرواز او ۲۰۸ دقیقه روی صندلی ایستاد و حالی که سر و قسمت فوقانی بدنش از دریچه به خارج خم شده بود عکس‌هایی از زمین گرفت. در جریان همین عکسبرداری ها بود که او نخستین عکس‌های سلفی فضایی را هم از خودش گرفت.
در جریان همان پرواز از سفینه خارج شد و ۱۲۹ دقیقه در فضا راهپیمایی کرد. در این راهپیمایی یک طناب مخصوص او را به سفینه متصل کرده بود. مدتی که او در خارج از سفینه گذراند سال‌ها به عنوان یک رکورد راهپیمایی فضایی باقی مانده بود. او بدون اشکال و بی آن که تحت چنین شرایطی احساس خستگی کند، این کار را با دقت تمام انجام داد و در نتیجه او اولین انسانی بود که در حال خارج بودن از سفینه‌ای که در مدار گردش می‌کرد توانست عکس‌هایی از کسوف خورشید بردارد.
پرواز جمینی -۱۲ در ۱۵ تا ۱۱ نوامبر ۱۹۶۶ به مدت ۳ روز و ۲۲ ساعت و ۳۴ دقیقه نام او را به عنوان بیست و نهمین فضانورد جهان، هجدهمین فضانورد آمریکا به ثبت رساند.
مأموریت بعدی او همراهی با نیل آرمسترانگ (Neil Armstrong) بر عرشه آپولو -۱۱ در ۱۶ تا ۲۴ ژوئیه ۱۹۶۹ به مدت ۸ روز و ۳ ساعت و ۱۸ دقیقه بود که این بار هم نامش به عنوان دومین انسان مهنورد ثبت شد.
در جریان این سفر، او یک بار در سطح ماه به مدت ۲ ساعت و ۳۲ دقیقه قدم زد. جالب آن که چون دوربین عکاسی بر روی سینه نیل آرمسترانگ نصب یود، عکس‌هایی که آرمسترانگ از او گرفته اینک به اشتباه، در بسیاری از مطبوعات به اسم آرمسترانگ ثبت می‌شود.
آلدرین بعد از کناره گیری از فضانوردی در ۱ ژوئیه ۱۹۷۱ به نویسندگی و حضور در نشست‌های علمی مربوط به سیستم‌های حمل و نقل فضایی مشغول شد. او هنوز هم از مبلغان و مروجان فضانوردی به شمار می‌رود.
به گزارش خرداد، آلدرین در ۲۰ ژانویه ۱۹۳۰ در مونت کلیر ( Montclair) از ایالت نیوجرسی (New Jersey) آمریکا به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات دبیرستانی وارد دانشکده نیروی هوایی شد. با به پایان رساندن این دانشکده به عنوان خلبان آزمایشگر در نیروی هوایی مشغول به کار شد.
وی تحصیلات عالی را تا درجه مهندسی ادامه داد و در سال ۱۹۶۳ در حالی که یکی از خلبان‌های برجسته نیروی هوایی آمریکا به شمار می‌رفت از انستیتوی تکنولوژی ماساچوست (Massachusetts Institute of Technology) دکترای مهندس هوانوردی خود را گرفت.
این فضانورد رساله دکترای خود را درباره مکانیک مداری نوشت. ضمن تقدیم رساله خود به فضانوردان این مطلب را نیز به آن اضافه کرد: "ای کاش من هم یکی از آنها بودم" این آرزویش خیلی زود برآورده شد! در اواخر همان سال یعنی اکتبر ۱۹۶۳ او هم یکی از آنها شد. در نوامبر ۱۹۶۶ به همراه به عنوان کمک خلبان با جیمز لاول (James Lovell) بر عرشه سفینه جمینی 12 (Gemini 12) به فضا سفر کرد و طی چهار روز که ۵۹ بار به دور زمین چرخیدند.
در این پرواز او ۲۰۸ دقیقه روی صندلی ایستاد و حالی که سر و قسمت فوقانی بدنش از دریچه به خارج خم شده بود عکس‌هایی از زمین گرفت. در جریان همین عکسبرداری ها بود که او نخستین عکس‌های سلفی فضایی را هم از خودش گرفت.
در جریان همان پرواز از سفینه خارج شد و ۱۲۹ دقیقه در فضا راهپیمایی کرد. در این راهپیمایی یک طناب مخصوص او را به سفینه متصل کرده بود. مدتی که او در خارج از سفینه گذراند سال‌ها به عنوان یک رکورد راهپیمایی فضایی باقی مانده بود. او بدون اشکال و بی آن که تحت چنین شرایطی احساس خستگی کند، این کار را با دقت تمام انجام داد و در نتیجه او اولین انسانی بود که در حال خارج بودن از سفینه‌ای که در مدار گردش می‌کرد توانست عکس‌هایی از کسوف خورشید بردارد.
پرواز جمینی -۱۲ در ۱۵ تا ۱۱ نوامبر ۱۹۶۶ به مدت ۳ روز و ۲۲ ساعت و ۳۴ دقیقه نام او را به عنوان بیست و نهمین فضانورد جهان، هجدهمین فضانورد آمریکا به ثبت رساند.
مأموریت بعدی او همراهی با نیل آرمسترانگ (Neil Armstrong) بر عرشه آپولو -۱۱ در ۱۶ تا ۲۴ ژوئیه ۱۹۶۹ به مدت ۸ روز و ۳ ساعت و ۱۸ دقیقه بود که این بار هم نامش به عنوان دومین انسان مهنورد ثبت شد.
در جریان این سفر، او یک بار در سطح ماه به مدت ۲ ساعت و ۳۲ دقیقه قدم زد. جالب آن که چون دوربین عکاسی بر روی سینه نیل آرمسترانگ نصب یود، عکس‌هایی که آرمسترانگ از او گرفته اینک به اشتباه، در بسیاری از مطبوعات به اسم آرمسترانگ ثبت می‌شود.
آلدرین بعد از کناره گیری از فضانوردی در ۱ ژوئیه ۱۹۷۱ به نویسندگی و حضور در نشست‌های علمی مربوط به سیستم‌های حمل و نقل فضایی مشغول شد. او هنوز هم از مبلغان و مروجان فضانوردی به شمار می‌رود.
