گل به خودی امنیتی در فقدان ارائه آمار رسمی کشته شدگان آبان ماه 98

سرویس سیاسی خرداد: 37 روز از وقایع تلخ و ناگوار آبان ماه 98 می گذرد. در پی اجرای مصوبه افزایش قیمت بنزین در جلسه سران قوا، شاهد بروز ناآرامی و درگیری در چند دهه شهر ایران بودیم که طی 48 ساعت نیز شعله این تنش های شدید و پردامنه خاموش شد اما حرف و حدیث ها از زمزمه های عمومی تا مطالبات کاربران فضای مجازی تا خبر سازی رسانه های آنور آبی و بالاخره آمار دهی رسانه های خارجی ادامه داشته و دارد.

به گزارش خرداد، در آخرین نمونه از این آماردهی ها خبرگزاری بین المللی رویترز در خبری که مدعی شده منابعی در وزارت کشور ایران به این رسانه داده اند، آمار کشته شدگان حوادث آبان ماه را 1500 نفر اعلام کرده است!!! نکته عجیب آنکه سازمان عفو بین الملل در آخرین آمار خود این رقم را 304 نفر اعلام کرده بود اما حالا به یکباره چنین رقمی در ادعاهای رسانه های خرجی رونمایی می شود.

در این رابطه ذکر چند نکته لازم و ضروری است.

اول- کسی اعم از موافق و مخالف نظام، منکر کشته شدن شهروندان در جریان اعتراضات آبان ماه 98 نیست، تنها نکات محل بحث و اختلاف آمار و تعداد این کشته شدگان، علت این اتفاق و  مسئولیت مستقیم وقوع و عوامل دخیل در آن است که محل بحث و اختلاف است. مقامات مختلف جمهوری اسلامی به آمار کلی در رابطه با چرایی و علت این اتفاق اشاره کرده اند و به عنوان مثال دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه اعلام کرد که 85 درصد کشته شدگان از نیروهای امنیتی بوده اند یا دریابان علی شمخانی نیز در همین رابطه گفته بود:«بیش از ۸۵ درصد از جانباختگان رخدادهای اخیر در شهرستان‌های تهران در هیچ یک از تجمع‌های اعتراضی حضور نداشته‌اند و به صورت مشکوک با سلاح‌های  سرد و گرم غیر سازمانی کشته شده‌اند؛ لذا اجرای پروژه کشته‌سازی از سوی معاندین در این منطقه قطعی است.»

پس اصل اتفاق مورد تردید نیست و طبیعی است که ارائه آمار و اگاهی بخشی پیرامون آن از حقوق طبیعی شهروندان ایرانی است. به خصوص که با توجه به آمار مقامات فوق الذکر بسیاری از کشته شدگان قربانی بیگناه این بلوا و آشوب بوده اند.

دوم- برخی از رسانه های داخلی در توجیه عدم اعلام آمار دقیق کشته شدگان حوادث آبان ماه نوشتند:« آمار دقیق کشته شدگان نزد نهادهای مربوطه موجود است، اما عدم اطلاع رسانی درباره آن، از آنجا که نیازمند تفکیک دقیق از حیث چرایی و چگونگی جان باختن افراد بوده، تاکنون به طول انجامیده است.» این رسانه گفته اند که علت این عدم اعلام بواسطه ملاحظه حال خانواده کشته شدگان است، چرا که حسب دستور رهبر انقلاب باید افراد بیگناه شهید محسوب شوند و حتی دستور رافت اسلامی نسبت به خانواده های اشرار هم داده شده است و طبیعی است که چون جاگیری هر یک از این کشته شدگان در دسته های فوق الذکر می تواند تبعاتی برای خانواده آنان داشته باشد، تاکنون به طور دقیق اماری اعلام نشده و نهایت دقت و پیگیری در جریان است تا اشتباهی این بار رخ ندهد.

سوم- به هر دلیلی آمار رسمی اعلام نشده و در این فضای خالی میدان برای مانور رسانه ای آنانی که قطعا و حتما خیرخواه ایران و مردم آن نیستند، فراهم آمده است. کسی شک ندارد که رسانه های خارجی بدون غرض و مرض به انعکاس اخبار داخلی ایران نمی پردازند و از جمله همین رویترز بارها و بارها در بزنگاه های مهم و تاثیر گذار با خبرهای جهت دار خود در پی ایجاد جنگ روانی و رسانه ای علیه جمهوری اسلامی بوده است. نکته جالب آنکه رسانه های فارسی زبان بیگانه بلافاصله به پوشش خبری پردامنه این گزارش و جهت دهی افکار عمومی پرداخته اند آنهم درست در این برهه زمانی که ورشستگان سیاسی و عقب مانده های دنباله رو آنان در خارج از کشور به خیال خود به دنبال تهییج افکار عمومی داخلی هستند.

حالا سئوال اینجاست که چرا ما باید گل به خودی زده و با این استدلال که مبادا در ارائه تفکیکی آمار اشتباهی رخ بدهد، بی عملی محض اختیار کرده و از ارائه آماری که مشخص است کلیت آن در اختیار نهادهای ذیربط است، پرهیز می کنیم!

مگر رسانه های آنور آبی یا آنانی که به دنبال فضا سازی علیه جمهوری اسلامی هستند، بیکار نشسته و صبر می کنند تا آمار واقعی ارائه شود؟ آنان که کار خود را می کنند  و وقتی ما سکوت کنیم یعنی زمین بازی را به آنان داده ایم، مضاف بر اینکه این حق طبیعی و بدیهی مردم است که از کم و کیف ماوقع آگاه باشند و اصل وقوع رویداد هم محل تنازع نیست و لازم هم نیست که خاطر نشان کنیم که تبعات روانی و امنیتی فضا سازی رسانه های معاند بر افکار عمومی داخلی در این انفعال و بی عملی، تا چه حد می تواند در بند مدت و میان مدت و کوتاه مدت هزینه ساز بوده و برای کشور خطر آفرین باشد.

هر چه هست این عدم اعلام آمار نه با مصلحت همخوان است و نه با انجام وظایف قانونی هم راستا و هر اتفاقی که افتاده لازم است به سمع و نظر مردم رسانده شود والا آنکه که در این میان برد می کند، رسانه هایی هستند که بازی با افکار عمومی را خوب بلد هستند و در خصومت بنیادی آنان با منافع ملی ایرانیان و نه حتی فقط جمهوری اسلامی شک و شبهه ای وجود ندارد.