ماجرای سلبریتی های سیاسی از تهران تا نیویورک

سرویس سیاسی خرداد- رضا رئیسی: هنوز هم در جامعه ما افرادی پیدا می شوند که بادی بغبغب انداخته و با یک حالت همه چیز دانی و خوش فهمی، فرمایش می فرمایند: که من با سیاست کاری ندارم، سیاست پدر و مادر ندارد، من آدم سیاسی نیستم و .... از منظر این افراد وقتی یک چهره مشهور هنری نیز اظهار نظری سیاسی می کند گویی مرتکب خلاف بزرگ و ذنب لایغفری شده و حساسیت شان نسبت به اظهار نظرهای سیاسی سلبریتی ها دو چندان می شود اما آیا این رفتار ریشه در عقلانیت و فهم درست از موضوعات دارد؟ آیا سلبریتی ها نباید در مقولات سیاسی روز ورود کنند؟آیا سیاست مقوله ای منفک از کنش های روزمره اضلاع مختلف و متکثر جامعه ماست؟

به گزارش خرداد، امر سیاسی و سپهر سیاست آنچنان موسع و فراگیر است که با یکان یکان ساحت های مختلف زیست شهروندی ارتباطی وثیق و تنگاتنگ دارد و هر کسی که فکر می کند پرهیز و دوری گزینی از سیاست ورزی برای شهروندان معمولی یک حق و انتخاب و یک شیوه و سبک زندگی است از همان ابتدا به بیراه رفته و دچار کژراهه ذهنی شده است.

چه شما به قول عامیانه سیاسی باشید یا نباشید، فعل و انفعالات سیاسی وجوه و ساحت های مختلف زندگی شما را در بر گرفته و نمی توانید از آن پرهیز و گریز داشته باشید هر چند به گمان خود سیاسی نباشید و از ورود به این حیطه ابا داشته باشید.

حال با این مقدمه کوتاه به سراغ هنرمندان و چهره های سرشناس یا به قول ادبیات محاوره ای این روزها سراغ سلبریتی ها برویم. آیا سلبریتی ها نمی بایست در حوزه سیاست ورود یافته و باید نسبت به آن سکوت پیشه کنند؟

به طور عام این پندار راجع به همه اضلاع و اجزای مختلف و متکثر جامعه منفی و مردود است و اتفاقا راجع به سلبریتی ها منفی تر. چرا که آنان بواسطه مقبولیت و محبوبیت در میان بخش های مختلف جامعه و از آنجا که در رسته و جایگاه یک چهره مورد توجه قرار دارند و هر فعل و عمل شان می تواند تاثیر گذاری و بازتاب فزون تری از مردم عادی داشته باشد، طبیعتا مسئولیت و وظیفه مهم تری نیز نسبت به مقولات مبتلابهی جامعه و اثرگذار بر زندگی مردم دارند و بدیهی است که سیاست فراتر از هر گزاره و گزینه دیگر تاثیرش بیش نر بر سطوح مختلف زندگی مردم در بازه زمانی کوتاه مدت و بلند مدت است و لزوم کنش گری سیاسی از سوی هنرمندان دو چندان تر.

اینکه این روزها بخش هایی از جامعه هدفمند و هماهنگ به اظهار نظر سلبریتی ها در حوزه مسائل روز سیاسی حمله کرده و آنان را تقبیح می کنند به قصد انفعال و ارعاب آنان و پرهیز شان از ورود به عرصه ای است که در تعیین و ترسیم معادلات پیش رو نقش بسزایی دارد و  تجربه هم نشان داده که هنرمندان هم بازیگران مهمی در این وادی هستند و طبیعی است که برخی از اصحاب قدرت این تاثیرگذاری نتیجه بخش و البته بر خلاف منویات و اهداف خود را برنتابند و در پی جوسازی و حملات پردامنه رسانه ای به این قشر باشند تا آنان را در لاک تدافعی و خروج از نقش آفرینی در حوزه عام سیاسی سوق دهند.

البته این نکته هم مهم و قابل توجه است که سلبریتی ها نیز نمی بایست تنها با احساس زدگی و همراهی با موج های عمومی به اظهار نظر سیاسی پرداخته و له یا علیه فرد و جریانی حرف بزنند و از دخالت در حوزه های تخصصی بدون علم و آگاهی درست نسبت به موضوعات پرهیز کنند که این خود می تواند هزینه ساز و بر خلاف منافع عمومی باشد.

امروز خبری از اظهار نظر رابرت دنیرو که می توان وی را سلطان بلامنازع بازیگری جهان دانست و از چهره های شهیر و بین المللی هالیوود است ، پیرامون چرایی اظهار نظرهای جنجالی سیاسی اخیر وی در حمله و انتقاد از ترامپ انعکاس یافت که خود به مثابه کلاس درسی است در مقوله سیاست وورزی هنرمندان و سلبریتی های مشهور.

رابرت دنیرو در جشن سالانه انجمن بازیگران آمریکا که به شکل ویژه ای نیز او تقدیر به عمل آمد، در پاسخ به چرایی اظهار نظرهای سیاسی اخیر خود پس از دریافت جایزه و خطاب به افکار عمومی می گوید:« بسیاری به من می‌گویند که درباره سیاست حرف نزنم، ما یک کار درست داریم و یک کار غلط و یک سوءاستفاده از قدرت، واقعیت این است که ما در وضعیت وخیمی هستیم و من مجبورم که حرف بزنم، به عنوان یک شهروند من همان حقی را دارم که دیگران دارند و اگر صدای من از بقیه بلندتر است باید هرجا که دیدم از قدرت سوءاستفاده می‌شود، بگویم.»

اظهاراتی که بواقع نیاز به شرح و بسط و تفصیل ندارد و لب و جان مایه کلام را در خود دارد. اینکه حق شهروندی همه افراد مسئولیت پذیر ایجاب می کند که منفعل و بی صدا نسبت به اتفاقات روزمره نباشند و البته که وظیفه هنرمند که توجه بیش تر و تمرکز فزون تری روی اوست در این میان دوچندان تر است.

کاش البته آستانه تحمل عمومی در جامعه ما هم بالا رفته و ظرفیت پذیری بیش تری نسبت به ابراز نظر و نقدهای متفاوت از آرا و افکار خود را از سوی مخاطبان شاهد باشیم و البته هنرمندان نیز این نکته را به دقت مورد توجه قرار دهند که علاوه بر مسئولیت حساس اجتماعی خود و الزامات معطوف به آن که اشاره رفت، می بایست در گفتارها و رفتارها سنجیده و معقولانه و با علم و آگاهی و بدور از احساس زدگی به اظهار نظر بپردازند به خصوص در مقولات تخصصی سیاسی و بدور از موج زدگی های مرسوم که البته شاید برای محبوبیت در افکار عمومی و  جلب مخاطبان جذابیت دارد اما خیر و منفعت عمومی و جمعی نه!