زنگ خطر فوتبال ایران زمانی به صدا درآمد که برخی از وکلای ورزشی خبر از انبوه پروندههای ایرانی در کمیته انضباطی فیفا دادند. وقتی اعلام شد فیفا برای پروندههای فوتبال ایران اتاقی ویژه در نظر گرفته، خیلی از دوستداران فوتبال در شکبههای اجتماعی با آن شوخی کردند، اما رسانهها به خوبی میدانستند این ماجرا پایان خوشی برای فوتبال ایران ندارد. اتفاقی که حالا رخ داده و فوتبال ایران باید از پولی که ندارد دستمزد ویلموتس را پرداخت کند. دستمزدی که حقش است و باید به او پرداخت کنیم، هیچ عذری هم پذیرفته نیست؛ مدیران فدراسیون فوتبال پای قرارداد ویلموتس را امضا کردهاند و نمیتوانند زیر آن بزنند. آنها باید بدانند وقتی تعهدی میدهند باید به آن عمل کنند و اگر توان انجام را ندارند، باید از بستن این قرارداد اجتناب میکردند. اما نه تنها این کار را انجام ندادند بلکه با لبخند مقابل دوربین عکاسان ایستادند و از یک پیروزی بزرگ حرف زدند.
بعد از اعلام رأی فیفا، مهدی علینژاد، معاون قهرمانی وزارت ورزش، عنوان کرد این وزارتخانه هیچ نقشی در پرونده مزبور ندارد؛ اما هرگز نگفت انجمن فرهنگی ایران و هلند در انتخاب مارک ویلموتس چه نقشی داشته است. علینژاد هرگز به این موضوع اشاره نکرد که چرا وزیر ورزش این انجمن را به فدراسیون فوتبال ایران معرفی کرده است؟ علینژاد به این سوال پاسخ نداد که سلطانیفر بر چه اساسی تشخیص داده که یک انجمن فرهنگی میتواند در انتخاب مربی تیم ملی نقش داشته باشد؟ این سوالها از چند ماه قبل مطرح شده و هنوز هم پاسخ داده نشده است. حالا معاون وزیر ورزش، با آرامشی مثالزدنی، نقش این وزارتخانه را در انتخاب مارک ویلموتس رد میکند و تمام مشکلات این ماجرا را بر گردن اعضای هیاترئیسه فدراسیون فوتبال میاندازد. البته همه میدانیم که مهدی تاج، رئیس مستعفی فدراسیون فوتبال، برای اولین بار نام انجمن فرهنگی ایران-هلند را مطرح کرد و مدعی شد این انجمن از طرف وزارت ورزش و جوانان معرفی شده است و تلویحاً گفت وزارت ورزش نقش مهمی در انتخاب مارک ویلموتس داشته است.
فوتبال ایران پرونده ویلموتس را نه در فیفا بلکه در تهران باخت. جایی که مدیرانی نالایق آن را مدیریت میکنند. مدیرانی که مدیریت فدراسیون فوتبال یا یک باشگاه را بر عهده میگیرند و در آخر هم با کلی بدهی و بدون اینکه به کسی پاسخگو باشند از فوتبال میروند و در یک نهاد دیگر دولتی پست میگیرند. مدیرانی که در نهایت آرامش با این جمله کوتاه تکلیف خودشان، رسانهها و مردم را روشن میکنند: فوقش جریمهاش را میدهیم.