آرمان ملی نوشت: نیاز به دخالت فوری رئیس‌جمهور
آرمان ملی نوشت: علنی شدن اختلافات میان مدیران ارشد وزارت بهداشت و استعفای ۲ تن از آنها در شرایط اوج‌گیری همه‌گیری کرونا به‌شدت نگران‌کننده و احتمالا در مشوه شدن اذهان عمومی تاثیر خواهد داشت. اینکه در این اختلاف حق با کیست و چه کسی غیرعلمی یا منفعت‌جویانه سخن گفته و عمل کرده است البته باید مشخص شود و نیازمند بررسی‌های دقیق و ناظرانه است ولی در این خصوص امکان قضاوت کردن از سوی مطبوعات فعلا نه شدنی است و نه مصالح کشور را در برخواهد داشت.
در اوضاع خطیر کرونایی واقعا شایسته نبود که اختلافات تا این حد عمیق و بدتر از آن علنی شوند. در این موضوع مهم و حیاتی جا داشت مدیر عالی اجرائی کشور از همان ابتدا با صرف وقت به حل و فصل ماجرا بپردازد و اختلافات را به حداقل برساند و با تدبیری که اتخاذ می‌کند از ضربه خوردن به مبارزه با کرونا جلوگیری به عمل آورد.
اگر چنین حل و فصلی امکان نداشت حداقل جلوی علنی شدن آن را می‌گرفت و حیرت و نگرانی جامعه را زایل می‌کرد. اکنون مردم با بدترین روزهای کرونایی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و انتظار مدیریتی منسجم، مدبرانه و مسئولانه در برابر کشتاری که یک بیماری در حال انجام آن است انتظاری بعید و زیادخواهانه نیست.
بی‌تردید در این ماجرا بازهم دچار خسارت شده و می‌شویم و اذهان شهروندان آسیب قابل‌ملاحظه‌ای خواهد دید. اما اگر با دقت به موضوع نظر کنیم و ریشه‌های این نوع ناهماهنگی‌ها و بروز اختلافات را مورد بررسی قرار دهیم به این نتیجه خواهیم رسید که متاسفانه در کشور ما انتصاب‌ها و مدیریت‌ها روندی حساب‌شده و کارآزموده ندارد و به تعبیری، بیشتر براساس رفاقت‌ها و ملاحظه‌های شخصی و سیاسی و سلایق خاص مدیران بالاتر صورت می‌گیرد. چون تحزب در کشور ما جا نیفتاده است و حتی گاه با آن مقابله می‌شود بسیاری از پست‌ها و مسئولیت‌ها براساس برنامه‌های از پیش‌تعیین‌شده و تجارب افراد پذیرنده توزیع نمی‌شود.
اگر در کشور ما احزاب قدرتمند حضور داشتند و نهاد تحزب مرتبا و از هر سو تضعیف نمی‌شد مردم به این نهادهای مدنی رجوع می‌کردند و محوریت شخصیت‌ها کمتر می‌شد. رجوع به احزاب در انتخابات یا رای دادن به چهره‌های حزبی این خاصیت بسیار مهم را دارد که افراد براساس رابطه‌های شخصی و رایزنی‌های منفعت‌طلبانه به پست‌ها نمی‌رسند بلکه از پیش برای تصدی مقام‌ها آموزش می‌بینند و برنامه تدوین می‌کنند و در این میان تکلیف همه مشخص است.
در کشورهایی که احزاب قدرتمند حضور دارند حتی پیش از رسیدن به قدرت و جلب اعتماد مردم برای هر موضوعی و حوزه‌ای برنامه‌های مدونی تهیه می‌کنند که مرتبا به‌روزرسانی می‌شود و افراد آموزش می‌بینند و براساس شایستگی و مدیریتی که قبل از تصدی پست‌ها از خود نشان می‌دهند به‌کار گماشته می‌شوند. در این صورت یک وزیر سال‌ها قبل از صدارت خود می‌داند چه برنامه‌ای را باید پیش ببرد و حتی همکاران و مدیران خود را مشخص می‌کند و با آنها به کار تحقیقاتی می‌پردازد و به‌قول معروف خود و تیمش را گرم می‌کند تا هنگام اقتضاء بدون فوت وقت کارها را شروع کنند. با چنین پیش زمینه‌ای مسلما اختلاف میان مسئولان کاهش پیدا می‌کند و به‌جای واگرایی مرتبا همگرایی صورت می‌گیرد و سختی کار اجرایی سهل می‌شود. متاسفانه در کشور ما بجز تاحدودی در زمان دوران سازندگی و دوره اصلاحات شاهد چنین روندی نبوده‌ایم و شانس و اقبال و رایزنی و دوستی و رفاقت و سلیقه در انتخاب افراد دخالت دارد و تعیین کننده است.
