ماجرای شکستن رکورد قوی ترین زن جهان توسط گیتی موسوی از زبان خودش/ عکس
گیتی موسوی از ماجرای تراژدی شکستن رکورد جهانی گینس برای کشیدن ماشین سنگین سخن گفت.
گیتی موسوی مربی بدنسازی و قوی ترین زن ایرانی در برنامه گفت‌وگو محور «شب نشینی» گفت: اصالتا تبریزی هستم و در رشته ادبیات فارسی تحصیل کرده ام. من از بچگی ورزشکار و از نظر ژنتیکی قوی بودم. مدتی آمادگی جسمانی انجام دادم و بعد فهمیدم می توانم به ورزش های قدرتی بپردازم.
وی درباره رکوردشکنی بزرگش بیان کرد: مشاور گینس در ایران به من خبر داد که بانوی استرالیایی یک تریلی 11 تنی را کشیده است . به من پیشنهاد داد که من هم این کار را امتحان کنم. در تمرینات کشیدن تریلی 11 تن و 750 کیلویی که حتی بیشتر از رکورد بانوی استرالیایی بود برایم راحت بود. در اقدام بعدی مشاور گینس به تبریز آمد تا مرا برای شکستن رکورد راهنمایی کند که یک داستان تراژدی رخ داد. بارانی شبیه سیل می بارید و همه می گفتند در این شرایط ادامه نده اما توانستم یک تریلی 12 تن و 250 کیلویی را 40 متر بکشم و رکورد جهان را شکستم.
قوی ترین زن ایران افزود: یک دختر 17 ساله دارم. دخترم اهل ورزش کردن نیست و مرا هم نصیحت می کند که این کار را رها کنم. شغل اصلی من ویراستاری کتاب است. مدتی پیش از این معلم پسربچه های کلاس ششمی بودم که خیلی اذیت شدم. حالا علاوه بر ویراستاری کتاب به مربی‌گری بدنسازی و پاور لیفتینگ می پردازم و رکوردهای جهانی می زنم. برای اولین بار رکوردزنی برای بانوان را راه انداختم و در ایران آن را باب کردم.
موسوی درباره تاثیر رشته ورزشی اش در زندگی ادامه داد: کسی که ورزش سخت انجام می دهد به ویژه خانم ها دغدغه ای ندارد. کمتر نگران مشکلات هستم چون فکر می کنم چیزی نیست که نتوانم از پس آن بر بیایم. معنی گریه و افسردگی را نمی دانم چون صبور و سرسخت و محکم هستم.
وی با اشاره به شرایط خانوادگی‌اش برای ادامه مسیر ورزش اظهار داشت: مادرم به خاطر اینکه نگران سلامتی من است موافق نیست ورزش های مقاومتی انجام دهم و ناراحت می شود، پدرم هم گاهی موافق بود اما وقتی دید به خودم آسیب می زنم نگران شد. من در جایگاه یک مادر تا حدی نگران دخترم هستم که زندگی اش را محدود نکند.
قوی ترین بانوی کشور گفت: در کشور ما برای خانم ها امکانات کافی نیست. تجهیزات مورد نیاز من برای تمرین وجود ندارد و تجهیزات موجود برای آقایان است که در مکانی دور افتاده واقع شده و خانم ها نمی توانند در آن منطقه حضور یابند.
موسوی درباره انجام کارهای زنانه در خانه تصریح کرد: من حتی حوصله ندارم یک دکمه بدوزم. یک بار خواستم لوستر خانه را تمیز کنم آن را شکستم.
وی با اشاره به ارتباطش با دنیای ادبیات بیان کرد: مدتی در دوران دانشگاه قطعه ادبی می نوشتم ولی دوست نداشتم در وادی احساسات بیش از حد وارد شوم. در این دنیای بی رحم هر چقدر کمتر درگیر احساسات باشیم راحت تر زندگی می کنیم. دنیای ما دنیای بی رحمی است و باید خودمان آن را شکل دهیم و با احساسات زیاد از حد نمی توانیم دوام بیاوریم. احساسی شدن خانم ها آن ها را نابود می کند. آدم دل رحمی هستم اما سعی می کنم دنبال احساسات نباشم.
