کشف سنگ نوشته ۴۰۰ ساله با هشداری مرموز برای جهانیان +تصویر

خرداد: خشکسالی جهانی در سال جاری با برخی اکتشافات باستان شناسی مهم همراه بوده است. از کشف شهری باستانی در بین النهرین گرفته تا بمب متعلق به جنگ جهانی در ایتالیا، همگی به علت کاهش شدید سطح آب رودخانه‌ها محقق شده، اما در یکی از این رخدادها، سنگ نوشته‌ای مرموز پدیدار شد که به باور کارشناسان وضعیت خشکسالی امروز را پیش گویی کرده بود.

گرمایش جهانی دهه هاست که جهان را تحت تأثیر خود قرار داده، اما در سال‌های اخیر این فرآیند به قدری شدت گرفته است که کارشناسان آن را بحرانی‌ترین شرایط ممکن اعلام کرده اند. به باور این کارشناسان اگر دولت‌ها اقدامی جدی و فوری در این خصوص انجام ندهند، بشر در مسیر غیر قابل بازگشت قرار خواهد گرفت. در همین راستا برخی کشور‌ها به تنظیم بودجه‌های اضطراری برای مقابله با این تغییرات آب و هوایی پرداخته اند که نمونه اخیر آن تصویب بودجه ۴۳۰ میلیارد دلاری برای مبارزه با تغییرات اقلیمی در آمریکاست.

جدای از این اقدامات، در یکی دو سال گذشته جهان شاهد وقایع عجیب و غریبی در خصوص این تغییرات اقلیمی بوده است. گزارش‌های متعدد حاکی از خشک شدن بسیاری از تالاب ها، دریاچه‌ها و حتی رودخانه‌هایی بود که در طول تاریخ خود هرگز خشک نشده بودند. آتش سوزی‌های گسترده، دیگر نه تنها استرالیا و آمریکا بلکه حتی قلب قاره سبز را فراگرفته است. به گفته آندریا تورتی، محقق ارشد مرکز تحقیقات مشترک کمیسیون اروپا، خشکسالی کنونی اروپا می‌تواند بدترین خشکسالی در ۵۰۰ سال اخیر باشد. وی که در جریان یک کنفرانس خبری در ۹ اگوست سخن می‌گفت، افزود: «تهدیدات خشکسالی در اروپا قطعا تا سه ماه آینده تأثیرات منفی بیشتری از خود نشان خواهد داد.»

تاریخ 1616 میلادی بر روی سنگ نوشته

با این همه، جدای از تأثیرات منفی ناشی از گرمایش جهانی و خشکسالی، این پدیده پیامد‌های جالب دیگری نیز داشت که یکی از مهمترین آن‌ها پدیدار شدن آثار تاریخی به علت کاهش آب رودخانه هاست. در یکی از این رخدادها، یک سنگ نوشته تاریخی که قدمت آن به سال ۱۶۱۶ میلادی بازمی گردد، در ساحل رودخانه البه که از جمهوری چک آغاز می‌شود و از آلمان نیز می‌گذرد، پیدا شد. بر روی این تخته سنگ جمله‌ای مرموز و کوتاه به زبان آلمانی نقل شده که هشدار می‌دهد: «اگر مرا دیدی، پس گریه کن».

نوشته؛ اگر مرا دیدی، پس گریه کن! بر روی سنگ

کارشناسان می‌گویند که این نوع سنگ نوشته‌ها احتمالا نوعی یادمان برای رخداد‌های مصیبت بار همچون خشکسالی ایجاد می‌شدند. در واقع سازندگان آن‌ها را در عمقی از رودخانه قرار می‌دادند که وقتی آب رودخانه پایین می‌آمد و این سنگ‌ها دیده می‌شدند، نشان از رخ دادن یک خشکسالی مصیبت بار بود. جالب توجه اینکه تاریخ‌های دیگری نیز مربوط به قبل از سال ۱۹۰۰ بر روی این سنگ کنده شده که نشان می‌دهد خشک سالی‌های دیگری نیز در این منطقه رخ داده است.

اکنون این سنگ پس از دهه‌ها پنهان بودن، دوباره سر از آب بیرون آورده که نشان می‌دهد رخداد خشکسالی و پایین آمدن آب رودخانه البه را باید بسیار جدی تلقی کرد. شاید هشدار این سنگ نوشته را باید جدی بگیریم و به حال وضعیت کنونی که ما ساخته ایم گریه کنیم. شاید دیگر دیر شده، زیرا این سنگ به وضوح هشدار می‌دهد که وقتی آن را دیدیم، تنها کاری که از دست ما برخواهد آمد، گریه کردن است.