انتخابات سوئد؛ شکسته شدن تابوی قدرت گیری راست افراطی

خرداد: تابو دیگری در اروپا در آستانه شکسته شدن است. در جریان انتخابات سوئد چهارشنبه "ماگدالنا اندرسون" نخست وزیر چپ میانه از حزب سوسیال دموکرات که با دیگر احزاب چپ و سبز متحد شده بود شکست را پذیرفت. حزب او ۳۰ درصد آرا را به دست آورده بود که هنوز سوسیال دموکرات‌ها بزرگترین فراکسیون پارلمان می‌سازد، اما ائتلاف آنان سه کرسی کم‌تر از رقبای راست خود به دست آورد.

به گزارش فرارو به نقل از واشنگتن پست، پادشاه ساز انتخابات حزب دموکرات‌های سوئد (SD) بود که در سال ۱۹۸۸ میلادی توسط ملی گرایان افراطی و نئو نازی‌ها تاسیس شد. در طول دهه گذشته آن حزب از حاشیه به جریان اصلی سوئد نقل مکان کرده است.

در هفته جاری آن حزب ۲۰ درصد آرای انتخابات سوئد را کسب کرد که برای تبدیل شدن آن به دومین حزب بزرگ آن کشور کافی بود. با این وجود، آنان ممکن است به طور رسمی در قدرت نباشند. ازنظر فنی این احتمال وجود دارد که آنان خارج از دولت تحت رهبری میانه رو‌ها و لیبرال‌های راست میانه باقی بمانند و در عین حال در اپوزیسیون نباشند.

سیاست‌های ائتلافی پیچیدگی‌های زیادی را به همراه دارد و مشاجره بر سر دولت جدید ممکن است هفته‌ها به طول انجامد. نتیجه هر چه که باشد به نظر می‌رسد که دموکرات‌های راست افراطی سوئد معتقد هستند که در کشوری که مدت‌ها به خاطر اخلاق و سیاست‌های مترقی اش شناخته می‌شود و جایگاه مهمی بر سر میز دارد.

"جیمی آکسون" رهبر حزب دموکرات‌های سوئد روز چهارشنبه در فیس بوک نوشت: "اکنون در سوئد نظم خواهیم گرفت. زمان آغاز بازسازی امنیت، رفاه و انسجام فرا رسیده است. وقت آن است که سوئد را در اولویت قرار دهیم".

پیروزی آکسون در سراسر قاره اروپا بازتاب یافته است. "مارین لوپن" رهبر حزب راست افراطی فرانسوی اجتماع ملی از موفقیت دموکرات‌های سوئد به عنوان نشانه‌ای از تجدید حیات ملی گرایان استقبال کرد. او در توئیتی نوشت:"در همه جای اروپا، مردم آرزو دارند که سرنوشت خود را دوباره به دست خود بگیرند"!

احزاب راست افراطی در دهه گذشته ذینفع اصلی فروپاشی رویکرد موسوم به "محور بهداشتی" بودند رویکردی توسط احزاب اصلی جریان اصلی برای جلوگیری از کسب قدرت و ورود احزاب راست افراطی به ائتلاف‌های حکومتی در همسایگان سوئد در فنلاند و در اتریش و ایتالیا اجرا شد.

با این وجود، راست‌های افراطی زمانی که در دولتی حضور نداشته اند نیز موفق شده اند برنامه‌های خود وارد سیاستگذاری‌های حکومتی کنند برای مثال، دولت چپ میانه در دانمارک بومی گرایی جناح راست را با اتخاذ سیاست‌های ضد مهاجرتی رقبای خود کنترل کرد.

انتظار می‌رود که انتخابات ایتالیا در اواخر ماه جاری بزرگ‌ترین پیروزی را برای یک حزب راست افراطی اروپایی به ارمغان بیاورد: برادران ایتالیا که ریشه‌های خود را از جنبش نئو فاشیستی ایتالیا می‌گیرد در حال حاضر در نظرسنجی‌ها پیشتاز است و رهبر کاریزماتیک آن "جورجیا ملونی" با حمایت تعدادی دیگر از احزاب راست در آستانه نخست وزیری قرار دارد.

آکسون ائتلاف‌های سیاسی مانند ملونی را ندارد، اما نسبت به مهاجرت، اسلام و تشکیلات طیفی "جهانی گرا" که مبارزان راست افراطی را در سراسر غرب در تلاش‌های خود برای کسب قدرت مهار کرده اند موضعی مخالف دارد.

راست‌های افراطی اروپایی راه حل‌های جدید کمی برای بحران‌های مخرب اقتصادی و زیست محیطی امروز دارند. با این وجود، آنان می‌توانند ناآرامی‌های اجتماعی را با گرم کردن مجدد هویت‌های نژادی، مذهبی و قومیتی و خرده فروشی اسطوره‌های عظمت ملی به نفع خود هدایت کنند.

دموکرات‌های سوئد به عنوان یک نیروی سیاسی اصلی در سوئد ظهور کرده و آرای روستایی را که زمانی به سوی احزاب طرف دیگر طیف سیاسی جذب شده بود را از آن خود کرد.

"اکونومیست" می‌نویسد:"اکنون انتخابات در اروپا اغلب موردی است که با صدای بلند جریان اصلی را در برابر جریان نامطلوب قرار می‌دهد و امیدوار است که تعداد زیادی از رای دهندگان طرف "اشتباه" را انتخاب کنند". پیام‌های راست سوئد این بود:" اگر دولتی می‌خواهید که از آن سوسیال دموکرات‌ها نباشد باید با دموکرات‌های سوئد همکاری کنید و هیچ استراتژی مناسب دیگری برای انتخابات پیش روی خود ندید".

در سوئد اعضای حزب افراطی دموکرات‌ها منزوی شدند با این وجود، رای آنان به ۲۰ درصد افزایش یافتند، زیرا بسیاری از رای دهندگان عادی به سمت آنان رفتند. در عین حال، دموکرات‌های سوئد از موقعیت حاشیه‌ای به سمت یک حزب سیاسی معمولی‌تر حرکت کرده اند.

این روایتی است که پیرامون دیگر احزاب راست افراطی پیشرو در اروپا از جمله برادران ایتالیا تحت رهبری ملونی وجود دارد. ملونی با عصبانیت اتهامات مبنی بر فاشیست بودن حزب اش را رد می‌کند و خود را به عنوان بخشی از جریان اصلی سیاسی معرفی می‌کند: بدبینی اش نسبت به اتحادیه اروپا را کاهش می‌دهد، از تحریم‌ها علیه روسیه حمایت می‌کند و دست کم در حال حاضر، کمک اقتصادی برای ایتالیایی‌ها را نسبت به جنگ فرهنگی هیستریک در اولویت قرار می‌دهد.

اگر جناح راست ایتالیایی قدرت را به دست گیرد ملونی باید تمام سال‌های شورش پوپولیستی را به حکومتی موثر تبدیل کند. با توجه به انبوه مشکلاتی که ایتالیای غرق در بدهی او با آن مواجه است این موضوع کوچکی نیست.