«وزارت بهداشت به عنوان متولی سلامت روان، تاکنون چه اقدامی برای بهبود وضعیت روان جامعه انجام داده است؟»
اما پاسخ علیرضا رئیسی نه توضیح بود و نه حتی طفره رفتن دیپلماتیک؛ بلکه حمله‌ای مستقیم و تحقیرآمیز بود. او با بالا بردن انگشت اشاره به سمت خبرنگار گفت:
«شما دیگه سؤال نکن! باید وقت بگیری! یک الف‌بچه می‌خواد من رو درگیر کنه! شما می‌خواید سایت‌تون دیده بشه!»
این جملات رگباری، در حالی بیان شد که موضوع نشست، دقیقاً سلامت روان جامعه بود؛ و عجیب‌تر آنکه فردی که باید مروج آرامش و گفت‌وگوی سالم باشد، در برابر یک پرسش ساده، رفتاری بروز داد که خود نیازمند بررسی روانی است.
وقتی وزارتخانه‌ای رسانه را دعوت می‌کند اما در لحظه پرسش، خبرنگار را «الف‌بچه» می‌خواند و حق سؤال را از او سلب می‌کند، این فقط یک توهین شخصی نیست؛ بلکه هشداری درباره وضعیت آزادی بیان و امنیت حرفه‌ای خبرنگاران است.
سؤال روشن است: اگر معاون وزیر حتی تاب شنیدن یک پرسش انتقادی را ندارد، چگونه می‌توان به برنامه‌هایش برای «سلامت روان جامعه» اعتماد کرد؟
معاون وزیر می گوید شما می خواهید سایت تان دیده شود این درحالی است که خبرنگار به آن نشست دعوت شده است که سوال کند و اگر کسی در این ماجرا قرار است دیده شود خود معاون وزیر بهداشت و اظهارات و پاسخ هایش است.
در ساختاری که مسئولان خود از گفت‌وگو فرار می‌کنند، چه کسی پاسخگوی مردم خواهد بود؟
نشست خبری، جای نمایش نیست؛ جای پاسخگویی است. خبرنگار نه مهمان مزاحم است و نه کودک بی‌ادب. او نماینده افکار عمومی است.
رفتار امروز معاون وزیر بهداشت، فقط یک حاشیه جنجالی نیست؛ آیینه‌ای است از نگاه برخی مدیران به رسانه و مطالبه‌گری. آیا قرار است نشست‌های خبری تنها به شرط تمجید و تعارف برگزار شوند؟
سایت رکنا حق رسانه ای خود را محفوظ می داند تا به معاون وزیر بهداشت که تصور می کند خبرنگاران هم نیروهای زیر دستش هستند و می خواهد به قلم دستور بدهد که چه بنویس و چه ننویس ... توهین به خبرنگار را برای خودش افتخار می داند و جایگاه خود را با چاله میدانی ها یکی می داند پاسخی درخور بدهد و پیگیری های قانونی از ارگان های مسئول را دنبال کند تا هر مسئول دیگری تصور نکند در جایگاهی که بخاطر مردم به دست آورده است به خبرنگاران که تریبون دغدغه های مردم هستند توهین نکنند....