رده‌های ۷۶، ۶۲، ۵۶، ۵۵ و... حاصل حضور چهل ساله اسکی ایران

عصر روز جمعه، تیم ملی اسکی ایران‌ در حالی آخرین نماینده خود را در المپیک سوچی به میدان فرستاد که حاصل حضور در این المپیک نیز مانند دوره‌های گذشته، صرف حضور در این میدان بزرگ تلقی می‌شود. 

‌به گزارش سرویس ورزشی خرداد و به نقل از تابناک، ایرانی‌ها از سال ۱۳۳۴ نخستین المپیک زمستانی را در ایتالیا با سه ورزشکار تجربه کردند که از آن زمان تاکنون و به رغم گذشت حدود شصت سال (البته در بین این سال‌ها نزدیک بیست سال از المپیک‌ها غایب بودیم، ولی اسکی فعال بود) و حضور نمایندگان کشورمان در بیشتر المپیک‌ها، هیچ یک از ورزشکاران نتیجه خوبی به دست نیاورده‌اند. 

ایران پیش از انقلاب‌ سال‌های ۱۳۳۴، ۱۳۴۲، ۱۳۵۰ و ۱۳۵۴ در المپیک‌های زمستانی شرکت کرد و پس از انقلاب هم در المپیک‌های ۱۳۷۶، ۱۳۸۰، ۱۳۸۴و ۱۳۸۸ حضور یافت، ولی اکنون این پرسش مطرح است که چرا در هیچ یک از این دوره‌ها، شاهد تغییر چشمگیر جایگاه ورزشکاران کشورمان و رکورد‌ها در المپیک زمستانی نبوده‌ایم. 

المپیک سوچی روسیه در حالی امشب به پایان می‌رسد که کاروان دوازده نفره ایران متشکل از پنج ورزشکار به نام‌های حسین ساوه شمشکی، محمد کیا دربندسری، سید ستارصید، فرزانه رضاسلطانی و فروغ عباسی و هفت همراه در این بازی‌ها حضور یافت، اما هیچ یک از ورزشکاران نتوانستند جایگاه قابل توجهی را به دست بیاورند. 

محمد کیادربندسری و حسین ساوه شمشکی درمارپیچ بزرگ پنجاه و یک و پنجاه و پنجم شدند، محمد کیادربندسری در اسکی الپاین مارپیچ بزرگ پنجاه و ششم و حسین ساوه شمشکی شصت و دوم شدند. فروغ عباسی در مارپیچ کوچک در رده چهل و هشتم ایستاد. 
محمد کیادربندسری و حسین ساوه شمشکی در مسابقات مارپیچ کوچک سی‌ام و سی و یکم شدند و سید ستار صید در ۱۵ کیلومتر در رده هفتاد و نهم ایستاد. 

بهترین نتایج اسکی بازان ایرانی به نتایج محمد کیادربندسری و حسین ساوه شمشکی درمارپیچ کوچک مردان باز‌می‌گردد که در رقابت با ۱۱۷ اسکی باز از سراسر جهان به ترتیب مقام‌های ۳۰ و ۳۱ المپیک را کسب کردند. 

هرچند نتایج روز پایانی نسبت به نتایج قبلی بهتر بود،‌ با توجه به حضور بیش از چهل ساله اسکی ایران در المپیک و فعالیت شصت ساله این ورزش در کشور جایگاه مناسبی نیست. 

متأسفانه همه توجه فدراسیون اسکی ایران در این سال‌ها به کسب سهمیه المپیک معطوف شده و هیچ ‌گاه برنامه قابل توجهی برای حضور بهتر در المپیک و کاهش رتبه‌های ورزشکاران خود نداشته است.

البته اسکی بازان ایرانی برای شرکت در المپیک سوچی با مشکلاتی راهی شدند و برای نمونه، ‌سید ستار صید عدم نتیجه‌گیری تیم ایران را پیش از اعزام پیش بینی کرده و گفته بود، تا زمانی که مسئولان فدراسیون اجازه حضور در مسابقات معتبر را ندهند، هیچ گاه شاهد پیشرفت اسکی نخواهیم بود. 

این در حالی است که اسکی در میان سایر فدراسیون‌ها که شاید با دست خالی رشد چشمگیری داشته‌اند، از وضعیت مالی بهتری به دلیل حمایت‌های فدراسیون بین‌المللی از جمله دادن تجهیزات برخوردار است و نباید ناکامی‌ها را به گردن بی‌پولی انداخت. 

از سوی دیگر، تمرکز مسئولان فدراسیون اسکی بر برگزاری مسابقات داخلی با حضور ورزشکاران سطح پایین خارجی برای کسب سهمیه المپیک، موجب شده تا ورزشکاران کشورمان توانایی‌های واقعی خود را ندانند و با آمادگی پایین راهی این بازی‌ها شوند. 

شاید مسئولان فدراسیون اسکی هیچ‌گاه به این مسأله فکر نکردند که چرا اسکی‌بازان ما نمی‌توانند در مسابقات مهمی چون المپیک رکورد‌های قابل توجهی را به دست آورند. رقابت نکردن با اسکی بازان مطرح دنیا و غیبت در مسابقات بزرگی چون جام جهانی باعث می‌شود تا اسکی ایران از فرصت‌ها به خوبی استفاده نکند و نتایج قابل قبولی در المپیک زمستانی بدست نیاورد. 

با توجه به اینکه وزیر ورزش و جوانان نیز پیش از اعزام گفته بود که انتظار مدال از این تیم را ندارد،‌ این به آن معنا نیست که ورزشکاران ما رکورد‌های خود را هم بهبود نبخشند و صرفا برای بالا بردن تعداد شرکت کنندگان در المپیک حاضر شوند. 

گویا اسکی ایران برای فرار از درجا زدن و اینکه دیگر شاهد کسب مقام‌های آخر نباشد، باید به استعداد‌یابی روی بیاورد تا خون تازه‌ای در این رشته تزریق شود. به طور حتم کسب چنین نتایجی اثبات می‌کند کار گلخانه‌ای ‌روی چند نفر و یا مکان‌های خاصی در اسکی جواب نخواهد داد. 

این اشکالات در مجمع انتخاباتی فدراسیون هم از سوی برخی حاضرین عنوان شد. آنان بر ضعف فدراسیون در کارهای آموزشی تأکید کرده و معتقد بودند که فدراسیون از فامیل بازی رنج می‌برد. 
به طور حتم با ادامه این روند اسکی ایران نه تنها در المپیک زمستانی ۲۰۱۸ بلکه مانند بیست سال گذشته در هیچ المپیکی پیشرفت چشمگیری نخواهد داشت و اسکی باید خود را از دست چند تن رها کرده و دیدی برابر نسبت به سراسر کشور داشته باشد.