حیف که سیاسیون مواردی از این دست را مورد توجه قرار نمی‌دهند
سالهاست که با اتمام تعطیلات نوروزی، بحث مسافران و رانندگان تاکسی بر سر نرخ کرایه تبدیل به جزئی جدایی ناپذیر از جامعه شده و در سایه تعلل در تعیین نرخ کرایه های جدید، تا مدت‌ها ادامه می‌یابد؛ روندی تکراری و ملالت بار که مشاجره می‌آفریند و گاه از آن فراتر رفته و به نقاط تاریکی ختم می‌شود که به هیچ عنوان قابل جبران نیست.
تعویض روغن، لاستیک، فیلتر هوا و... گران شده‌اند؛ باز به موسمی رسیده‌ایم که اگر از رانندگان تاکسی دلیل افزایش دو لا پهنای کرایه را بپرسیم، سخنانی شبیه به این می‌شنویم و به تلخی می‌دانیم که مدتی را می‌بایست به این روال سپری کنیم تا نرخ‌های جدید جا بیفتد!
به گزارش خرداد به نقل از تابناک، سالهاست که با اتمام تعطیلات نوروزی، بحث مسافران و رانندگان تاکسی بر سر نرخ کرایه تبدیل به جزئی جدایی ناپذیر از جامعه شده و در سایه تعلل در تعیین نرخ کرایه های جدید، تا مدت‌ها ادامه می‌یابد؛ روندی تکراری و ملالت بار که مشاجره می‌آفریند و گاه از آن فراتر رفته و به نقاط تاریکی ختم می‌شود که به هیچ عنوان قابل جبران نیست.
تاکسیرانی؛ نهادی که نه رانندگان از آن خرسندند و نه مردم!این در حالی است که امسال با توجه به تعیین نشدن نرخ بنزین در ابتدای سال، این بحث کمی دیرتر سر باز کرده و البته با توجه به افزایش نرخ بنزین که بیشتر از نرخ تورم است، عمیق تر از هر سال بروز و ظهور کرده؛ تا جایی که شواهد و قرائن حکایت از افزایش شدید کرایه‌ها در روزهای اخیر دارد.
هرچه فروردین ماه به آرامش سپری شده بود، یک هفته است که کرایه‌ها به سلیقه رانندگان افزایش یافته و در برخی مسیرها که می‌بایست از تاکسی‌های مسیری استفاده کرد، در سایه هماهنگی میان رانندگان آن مسیر، به نظر می‌رسد که به ثبات هم رسیده باشد اما هنوز خبری از نرخ‌نامه رسمی تاکسیرانی نشده و حتی خبری درباره میزان احتمالی افزایش نیز مخابره نشده است.
ناگفته پیداست که افزایش‌ها برای کسانی که ساکن کلانشهرها هستند، سنگین تر اعمال شده و در پایتخت که به نوعی الگوی دیگر شهرهاست، گشتی در خیابان‌های شهر نشان می‌دهد که کمتر مسیری را می‌توان با پانصد تومان پیمود و در مسیرهای طولانی‌تر، یافتن افزایش کمتر از سی چهل درصد تقریبا غیرممکن است.
این افزایش های تنش آفرین میان مردم از این رو جالب توجه است که مسئولان افزایش نرخ کرایه‌ها را به نیمه اردیبهشت ماه واگذار کرده و در پناه این وعده، گویی بدون آنکه قصد داشته باشند تا آن روز سخنی در این باره رانده یا نظارتی ویژه برای رقم نخوردن افزایش خودسرانه اعمال کنند، کناری ایستاده‌اند تا مناقشات پیش آمده میان مسافران و رانندگان را نظاره کرده و احتمالا پس از آن، با تصمیمی حد وسط تلاش کنند رضایت دو طرف را کسب کرده و در مسیری امن گام بگذارند!
ماحصل تلاش هرساله مسئولان برای تعیین نرخ تاکسی، نرخ‌هایی‌ست که نه تنها قابلیت اجرایی ندارند، بلکه به دروغی بزرگ و منحصر به فرد بیشتر شبیه‌اند تا نرخ مصوب!
بدین ترتیب چاره‌ای نمی‌ماند جز اینکه بگوییم مسئولان به خوبی از تنش، جروبحث و بی احترامی میان مسافران و مسافربران آگاهند ولی برای رفع آن اقدامی نمی‌کنند چراکه هیچ گزندی از طرف نهادهای نظارتی متوجه خود نمی‌بینند و با این پرسش مواجه نشده‌اند که براستی کارکرد ایشان چیست؟ آیا غیر از این است که اگر قرار باشد تنها یک کارکرد برای تاکسیرانی برشماریم، تعیین نرخ کرایه خواهد بود؟
اگر به این پرسش از این منظر بنگریم که با تعیین نرخ کرایه‌های جدید، هم خواسته رانندگان مبنی بر انطباق درآمدشان با افزایش قیمت‌های سال جدید، ولو همراه با انتقاداتی، محقق خواهد شد و هم مسافران تعیین تکلیف شده و رضایت از پرداخت مبلغ مصوب را کسب خواهند کرد، آن زمان درخواهیم یافت که قصور در این زمینه اجحاف به دو طرف مناقشه بوده و حتی یک روز تاخیر در اعلام نرخ جدید قابل پذیرش نیست.
به این اشکال اساسی که به عملکرد تاکسیرانی وارد است، مواردی همچون وارد آوردن تنش به جامعه و فراگیر کردن نارضایتی را هم می‌توان افزود که با در نظر گرفتن آن، حتی جا دارد که پای نهادهایی مانند مجلس هم به ماجرا باز شده و تلاش کرد تا عامل یا عاملان این ناراحتی های تزریق شده به جامعه را مورد شناسایی قرار داد و توبیخ کرد.
اینجاست که در سایه کم کاری تاکسیرانی و فراموش شدن نقش وظیفه نهادهای نظارتی، رفت‌وآمدهای روزمره مردم و امرار معاش رانندگان تاکسی به دست اندازهایی می‌افتد که گلایه عمومی را به همراه می‌آورد و هر ساله تکرار می‌شود تا به باور بسیاری، نقش موثری در القای بی ثباتی شرایط به جامعه ایفا کند اما حیف که چنین موضوعاتی هیچ گاه توجه سیاسیون را به خود جلب نمی‌کند!
