چرا در زمان اختلاس و تاراج بیت المال دلواپس نبودید؟

علاوه بر جهات اربعه در شمال، جنوب، غرب و شرق، هر جایی که انسانی ایستاده باشد، شش جهت دیگر نیز وجود دارد که عبارتند از: بالا، پایین، چپ، راست، جلو و عقب. اگر بخواهیم بر اساس فرهنگستان لغت سخن بگوییم، باید به جای دو واژه اخیر، پس و پیش بگوییم و آنگاه با ترکیب دو واژه، "دل" و "واپس" در فرهنگ‌ها، دنبال معنای لغوی آن بگردیم که لغت‌نامه دهخدا می‌گوید: "مضطرب، ناراحت، ملول و منتظر" و در فرهنگ معین نیز آمده است: "نگران، آشفته و چشم به راه" 

به گزارش خرداد، روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: با این توضیحات به سراغ "دلواپسیون" می‌رویم که از اولین روزهای تشکیل دولت یازدهم و بویژه این روزها در اوج فغان و شکایت از عدم آزادی بیان! که لابد در مقایسه با آزادی‌های کامل بیان!! در دولتهای نهم و دهم برای منتقدین اظهار می‌شود و در آستانه برگزاری دور نهایی مذاکرات ژنو، با مجوز رسمی از نهادهای قانونی، فراخوان و دعوت نامه‌های رسمی و غیررسمی می‌دهند، همایش برگزار می‌کنند و علیه مسوولان دولتی و شخص رئیس جمهور منتخب مردم و تیم دیپلماسی کشور شعار سر می‌دهند و تصاویر و اخبار آن را نیز توسط رسانه‌های پرسروصدای همسو اعلام و منتشر می‌کنند. 

به راستی این گروه چه کسانی هستند؟ سابقه دلواپسی‌های غیر سیاسی آنان نسبت به آینده این مملکت در دولت گذشته چگونه بود؟ از کی برای چی و برای چه اموری د‌لواپس مردم شده‌اند؟ آیا این مردم که آنها در دولت یازدهم به فکرشان رسیده است که سنگ آنها را به سینه بزنند، همان مردمی نیستند که در 24 خرداد سال گذشته، به رغم تبلیغات وسیع و فراوان رسانه‌های مکتوب و مجازی پرخرج‌شان و بویژه صدا و سیما، به نامزدشان رأی ندادند؟ چه زود فراموش کردند این جماعت دلواپس که پارسال همین ایّام، کشور در چه برهه و شرایطی بود؟ سایه جنگ، تهدید، ارعاب و تحریم هر روز گسترده‌تر می‌شد و در عرصه سیاست خارجی، کار به جایی رسیده بود که حتّی کشورهای کوچک منطقه نیز برای ما خط و نشان می‌کشیدند؟ 

آیا در قبال پس‌رفت کشور، فسادها، اختلاس‌های ریز و درشت اعلام شده و نشده دستگاه‌های دولتی و غیردولتی، تاراج بیت‌المال، ارائه آمارهای دروغ و از همه مهم‌تر، دلسرد کردن و بی‌اطمینان و اعتماد کردن مردم در دولت گذشته و نزاع و اختلاف هر روزه در کشور، حتی بین سران سه قوه که به محاکم قضایی نیز کشیده می‌شد، دلواپس نبودند؟ 

خوب است بگویند چه اتفاقی قرار است در مذاکرات ژنو بیفتد که مایه دلواپسی آنها شده است؟ آنچه که تاکنون در کلام رهبر معظم انقلاب و رئیس جمهور محترم از توافقات ژنو آمده، "جهاد دیپلماسی" تیم مذاکره کننده ایران است و نتیجه آن هم خنثی کردن القائات شوم صهیونیست‌ها برای ایران هراسی و جلب اعتماد جهانیان به عدم حرکت ایران به سمت بمب اتم است. مگر نه این است که خون دانشمندان عزیز و جوان و شهدای هسته‌ای ما ریخته شد تا مردم عزیز ایران از حق خود برای استفاده از مواهب صلح آمیز انرژی هسته‌ای و دانش آن بهره‌مند شوند؟ مگر غیر از این است که ولی فقیه ما، رسماً اقدام به ساخت سلاح هسته‌ای را حرام اعلام کردند؟ 

می‌دانیم و شما خود بهتر از ما، به خاطر اطلاعاتی که دارید، عمیق‌تر از مردم واقفید که توافقات ژنو، اثبات عقلانیت ملت ایران در عرصه تمدن، گفت‌وگو، تعامل سازنده منطق و استدلال در همیشه تاریخ است و نقشه شوم صهیونیسم جهانی و بوق‌های کر کننده تبلیغاتی آنها را خنثی می‌کند که سالهاست بر طبل جنگ افروز بودن ایران مظلوم می‌کوبند و با سؤاستفاده از برخی ندانم کاری‌ها و بی‌تدبیری‌های داخلی، از قبل آن برای خود امنیت و مجال جولاندهی می‌سازند. 

شما خوب می‌دانید که مذاکرات ژنو، در واقع زدودن غبار سیاسی از فضای جهانی علیه ایران و آگاهی افکار عمومی جهان و اثبات حقانیت اسلام به عنوان دین طرفدار منطق و گفت‌وگو است که متأسفانه به خاطر سخنان و اقدامات نسنجیده بعضی‌ها در داخل ایجاد شده بود و به همین دلیل جهانیان به ناحق، هم از سفر به ایران گریزان بودند و هم مانع سفر ایرانیان به کشور خویش می‌شدند. 

دلواپسی‌های گروهی که این روزها میدان‌دار برگزاری همایش‌های خودجوش!! شده‌اند که لابد هزینه‌های کلان آن هم به صورت خودجوش تدارک و تأمین می‌شود، برای مذاکرات هسته‌ای نیست، بلکه برای خودشان است. در واقع شما دلواپس مردم نیستید، دلواپس خودتان هستید، دلواپس قطع یارانه‌های فرهنگی از سازمان‌های تبلیغاتی و پایان یافتن تک صدایی و انحصار گرایی هستید. دلواپس، برای قطع کارت‌های هدیه‌های تأمین اجتماعی و انتقام‌گیری از رویکرد عقلانی دولتی هستید که می‌خواهد همه چیز حتّی نقد برای همه و نه تنها برای یک گروه خاص، قانونی و آزاد باشد. وگرنه اگر برای مردم بود که پایان بلوکه شدن میلیاردها دلار سرمایه ایران، پایان تحریم کشتی‌های نفتی و تجاری، پایین آمدن قیمت‌های کذایی بیمه‌های تجاری، طرح ملی بهبود سلامت و.... حرکت در جهت رونق تولید و اقتصاد که دلواپسی ندارد. 

مگر اینکه بر اساس معانی لغوی دلواپسی که در ابتدای این مقال آمد، بگویید ما چون ناراحت، ملول و آشفته شده‌ایم، همایش دلواپسی می‌گیریم و به جای چشم به راهی به جلو، منتظر برگشت به دورانی هستیم که دولت نهم و دهم بر مسند امور بود و اگر چه در آن زمان، چرخ مملکت نمی‌چرخید، اما روزگار ما که می‌چرخید؟!!