ترانه تیم ملی هیچ هیجانی ندارد؛
«دروازه‌های دنیا»ی خواجه‌امیری هم مانند پیراهن‌های تیم ملی، چنگی به دل نزد + دانلود موزیک
وقتی چند شب پیش در سالن اجلاس سران از آهنگ تیم ملی رونمایی شد، مجری برنامه از عوامل سالن خواست تا یک بار دیگر سرود را پخش کنند و دوربین‌ها کلوزآپ صورت بازیکنان تیم ملی را نشان بدهد تا مردم میزان هیجانی را که از شنیدن این آهنگ به آن‌ها دست می‌دهد، ببینند؛ اما بازیکنان تیم ملی جلو دوربین‌ها یک‌صدم واکنش‌های بازیگران کلیپ «چرا رفتی؟» باران کوثری را هم به نمایش نگذاشتند.
چند شب پیش و در جریان دومین مراسم همبستگی با تیم ملی در راه جام‌جهانی، علاوه بر رونمایی از محصولات فرهنگی ایران در راه جام‌جهانی، از ترانه تیم ملی در جام‌جهانی هم رونمایی شد؛ آهنگی که البته چندان چنگی به دل نمی‌زد و آن شور و هیاهوی خاص را نداشت.
به گزارش سرویس ورزشی خرداد و به نقل از تابناک، هنوز فراموش نکردیم وقتی تیم ملی به جام‌جهانی ۲۰۰۶ راه‌یافت، چه رقابت شدیدی میان خوانندگان ایرانی برای خواندن ترانه تیم ملی در گرفت و هر کجا یکی مدعی می‌شد که خواننده ترانه تیم ملی در جام‌جهانی آلمان است. سرانجام فیفا خواندن ترانه تیم ملی را به یک خواننده ایرانی آنور آبی سپرد که اعتراض فدراسیون را به همراه داشت، ولی نتیجه‌اش سردرگمی بزرگی شد که در برخی از جا‌ها آهنگ سفارشی فیفا پخش می‌شد و در جاهایی دیگر آهنگ‌ها خواننده‌های بی‌شمار داخلی!
اما فدراسیون فوتبال و کمیته فنی‌اش از چندی پیش، احسان خواجه‌امیری را خواننده آهنگ تیم ملی فوتبال ایران در جام‌جهانی برزیل برگزیدند؛ انتخابی که از میان خوانندگان جوان و خوش‌سابقه پاپ ایران صورت گرفت و تکلیفش چند ماه مانده به جام‌جهانی مشخص شد تا دیگر نه موازی‌کاری شده و نه اینکه به دلیل کمبود وقت کار ضعیفی تنظیم شود.
انتخاب خواجه‌امیری هم نسبت به گزینه‌هایی چون سیروان خسروی که پیشتر‌ها شایعاتی مبنی بر حضورش به عنوان خواننده در این اثر، تنش و جنجال کمتری برای فدراسیون فوتبالی داشت که از ساده‌ترین امور اتفاقات حاشیه‌ای بزرگ می‌سازد. به هر حال خواجه امیری با صدا و سیما همکاری گسترده‌ای داشته و چهارچوب‌های لازم برای این کار را هم به خوبی می‌شناسد.
اما با سنجیدن همه این ملاحظات، باز هم خروجی آن، کار دلچسبی نشد. وقتی چند شب پیش در سالن اجلاس سران از آهنگ تیم ملی رونمایی شد، مجری برنامه از عوامل سالن خواست تا یک بار دیگر سرود را پخش کنند و دوربین‌ها، کلوزآپ صورت بازیکنان تیم ملی را نشان بدهد تا مردم میزان هیجانی را که از شنیدن این آهنگ به آن‌ها دست می‌دهد ببینند، ولی نتیجه این ایده خیلی ناامید‌کننده بود. بازیکنان تیم ملی جلو دوربین‌ها، یک‌صدم واکنش‌های بازیگران کلیپ «چرا رفتی؟» باران کوثری را هم به نمایش نگذاشتند.
واکنش سرد بازیکنان به این آهنگ و همراهی نکردن جمعیت با ریتم آن در مراسم را شاید می‌شد به پای کیفیت پایین پخش موزیک در سالن اجلاس سران گذاشت، ولی این روز‌ها و چندی پس از انتشار این آهنگ، واکنش‌های عمومی به آن همچنان ناامید‌کننده است.
نکته اصلی در این آهنگ، سردرگم کننده بودن فضای آن است. تکلیف ترانه این اثر با خودش مشخص نیست و معلوم نیست روزبه بمانی ترانه را برای یک کار شاد سروده یا حماسی؟
هرچند شروع آهنگ کمی تنه به آهنگ‌های شاد می‌زند، در پایان‌بندی ترانه با کنار هم چیدن عبارت‌های کلیشه‌ای مانند «ایران تمام حس بودنم» فضای کار کاملا حماسی می‌شود. در این میان عبارت‌های بی‌معنا هم مانند «ایران! تو ناجی احساس من» هم در ترانه به چشم می‌خورد که گویا تنها علت حضورش در ترانه هم‌قافیه بودن آن با عبارت «غرور تو میراث من» است.
از ترانه کار هم که بگذریم، مشکل بزرگ دیگر اثر این است که قابلیت همراهی جمعی ندارد. بار‌ها دیده‌ایم که تماشاگران تیم‌های اروپایی در ورزشگاه‌ها با چه غروری سرود تیمشان را دسته‌جمعی فریاد زده‌اند و چه شور و حرارتی به ورزشگاه‌ها داده‌اند؛ اما در طراحی این ترانه به هیچ وجه به این مهم توجه نشده و امکانی هم برای همراهی دسته‌جمعی برای خواندن آن وجود ندارد.
احسان خواجه‌امیری هم که از خواننده‌های پرطرفدار پاپ این سال‌های ایران است، چندان نتوانسته با صدایش به این آهنگ کمک کند. صدای خواجه‌امیری که بیشتر در پس آهنگ‌های عاشقانه و آرام شنیده شده، قرار بود در این اثر شور و حرارت خاصی در شنونده پدید آورد که البته چندان موفق نبود. به نظر اگر فدراسیون تصمیمش را می‌‌گرفت که می‌خواهد کاری حماسی تولید کند یا شاد، آن وقت می‌توانست با توجه به نوع اثر، صدای مناسبی برای این کار هم پیدا کند.
دروازه های دنیا
